ბს-766-731 (2კ-09) 24 ნოემბერი, 2009 წელი
ქ. თბილისი


ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატა
შემადგენლობა:

თავმჯდომარე ლევან მურუსიძე (მომხსენებელი)
მოსამართლეები: მაია ვაჩაძე
პაატა სილაგაძე


სხდომის მდივანი _ გულნარა ილინა

კასატორი (მოპასუხე) _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური (არ გამოცხადდა)

კასატორი (მოპასუხე) _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური, წარმომადგენელი _ ბ. ც-ძე (2008 წლის 18 დეკემბრის ¹16-20/41-18624 მინდობილობა)

მოწინააღმდეგე მხარე (მოსარჩელე) _ ი/მ «გ. გ-ძე», წარმომადგენელი _ რ. გ-შვილი (2009 წლის 2 თებერვლის რეწმუნებულება, სანოტარო აქტი ¹1-773)

მოწინააღმდეგე მხარე (მოსარჩელე) _ შპს «...», წარმომადგენელი _ რ. გ-შვილი (2009 წლის 2 თებერვლის რეწმუნებულება, სანოტარო აქტი ¹1-774)

გასაჩივრებული განჩინება _ თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 2 თებერვლის განჩინება

სარჩელის საგანი _ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების ბათილად ცნობა

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი :

2005 წლის 20 აპრილს გორის რაიონულ სასამართლოს სარჩელით მიმართა გ. გ-ძემ. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ შიდა ქართლის საოლქო პროკურატურამ 2004 წლის 20 ივლისის ¹180-საჩ-01 და 2004 წლის 29 ივლისის ¹180-საჩ-04 წერილებით მიმართა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის გორის საგადასახადო ინსპექციას და ი/მ «გ. გ-ძისა» და შპს «...» ბიუჯეტთან ანგარიშსწორების შემოწმება სთხოვა. აღნიშნული წერილების საფუძველზე გორის საგადასახადო ინსპექციის უფროსმა გამოსცა ი/მ «გ. გ-ძის» საგადასახადო შემოწმების შესახებ 2004 წლის 26 ივლისის ¹122/01 ბრძანება და შპს «...» საგადასახადო შემოწმების შესახებ 2004 წლის 30 ივლისის ¹127/01 ბრძანება. ორივე ბრძანების შესრულება დაევალა ქ. გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის გადამხდელთა შემოწმების განყოფილების უფროსს, რომელიც ბრძანებების გამოცემის დღესვე შეუდგა საწარმოების შემოწმებას და 2004 წლის 1 აგვისტოს შეადგინა საგადასახადო შემოწმების აქტები. ი/მ «გ. გ-ძეს» 2004 წლის 1 აგვისტოს ¹1 საგადასახადო აქტით დაეკისრა 214 012, 20 ლარის გადახდა, ხოლო შპს «...» 2004 წლის 1 აგვისტოს ¹2 საგადასახადო აქტით _ 4 902, 75 ლარის გადახდა. 2004 წლის 1 ნოემბერს აღნიშნული აქტები გ. გ-ძემ გაასაჩივრა საგადასახადო დეპარტამენტში. საჩივარი განსახილველად გადაეცა გორის საგადასახადო ინსპექციას. გორის საგადასახადო ინსპექციის უფროსის მიერ 2004 წლის 17 დეკემბერს დამტკიცებული იურიდიულ საკითხთა და საჩივრების განხილვის სამმართველოს დასკვნის თანახმად, ი/მ «გ. გ-ძისთვის» 2004 წლის 1 აგვისტოს შემოწმების აქტით სასოფლო-სამეურნეო მიწის გადასახადის სახით დარიცხული 209666,15 ლარი, როგორც უსაფუძვლოდ დარიცხული, დაექვემდებარა გაუქმებას. აქტის ნაწილის ბათილობის მოთხოვნას უარი ეთქვა უსაფუძვლობის გამო, ხოლო გ. გ-ძის მიერ სადავოდ გამხდარ 2004 წლის 1 აგვისტოს ¹2 საგადასახადო აქტზე საგადასახადო ორგანოს არ უმსჯელია. მოსარჩელის აზრით, გორის საგადასახადო ინსპექციას, რომელმაც საგადასახადო შემოწმებები ჩაატარა შიდა ქართლის საოლქო პროკურატურის წერილების საფუძველზე, «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» საქართველოს კანონის მე-5 მუხლის მე-4 ნაწილის თანახმად, მეწარმის შემოწმების უფლება უნდა მოეპოვებინა სასამართლოსთვის მიმართვის შედეგად. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ იმავე კანონის მე-3 მუხლის მე-5 პუნქტის თანახმად, კანონის დარღვევით განხორციელებული შემოწმების შედეგად მიღებულ მტკიცებულებებს იურიდიული ძალა არა აქვს. მოსარჩელემ მიუთითა, რომ გ. გ-ძეს შემოწმების განხორციელებამდე არ გადასცემია ამ კანონის მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტით გათვალისწინებული მისი უფლებებისა და მოვალეობების წერილობითი ჩამონათვალი. აღნიშნულიდან გამომდინარე, მოსარჩელემ გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის უფროსის 2004 წლის 26 ივლისის ¹122/01 და 2004 წლის 30 ივლისის ¹127/01 ბრძანებების საფუძველზე შედგენილი 2004 წლის 1 აგვისტოს ¹1 და ¹2 აქტების ბათილად ცნობა მოითხოვა.
გორის რაიონული სასამართლოს 2005 წლის 28 აპრილის გადაწყვეტილებით გ. გ-ძის სასარჩელო მოთხოვნა დაკმაყოფილდა.
თბილისის საოლქო სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა სააპელაციო პალატის 2005 წლის 16 ივნისის საოქმო განჩინებით საქმეში მესამე პირად ჩაება საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტი.
თბილისის საოლქო სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა სააპელაციო პალატის 2005 წლის 6 ოქტომბრის გადაწყვეტილებით სააპელაციო საჩივარი დაკმაყოფილდა ნაწილობრივ; გაუქმდა გასაჩივრებული გადაწყვეტილება, სადავო საკითხის გადაუწყვეტლად ბათილად იქნა ცნობილი სადავო აქტები და გორის საგადასახადო ინსპექციას საქმისთვის არსებითი მნიშვნელობის მქონე გარემოების გამოკვლევისა და შეფასების შემდეგ ახალი აქტის გამოცემა დაევალა.
თბილისის საოლქო სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა სააპელაციო პალატის 2005 წლის 6 ოქტომბრის გადაწყვეტილება საკასაციო წესით გაასაჩივრეს გ. გ-ძემ და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის გორის საგადასახადო ინსპექციამ.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა საკასაციო პალატის 2006 წლის 6 ივლისის განჩინებით მიჩნეულ იქნა, რომ საქმე განხილული იყო მნიშვნელოვანი საპროცესო ნორმების დარღვევით, რის გამოც გ. გ-ძისა და ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის ქ. გორის საგადასახადო ინსპექციის საკასაციო საჩივრები დაკმაყოფილდა ნაწილობრივ. გაუქმდა თბილისის საოლქო სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა სააპელაციო პალატის 2005 წლის 6 ოქტომბრის გადაწყვეტილება და საქმე განხილვისათვის გადაეცა თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატას.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2007 წლის 11 ოქტომბრის საოქმო განჩინებით საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის გორის საგადასახადო ინსპექცია შეიცვალა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის გორის საგადასახადო ინსპექციით, ხოლო მესამე პირი _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტი _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურით.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2007 წლის 25 ოქტომბრის განჩინებით გაუქმდა გორის რაიონული სასამართლოს 2005 წლის 28 აპრილის გადაწყვეტილება და საქმე ხელახლა განხილვისათვის დაუბრუნდა იმავე სასამართლოს.
გორის რაიონული სასამართლოს 2008 წლის 30 აპრილის საოქმო განჩინებით სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 85-ე მუხლის საფუძველზე, თავდაპირველი მოსარჩელე გ. გ-ძე შეიცვალა სათანადო მოსარჩელეებით _ შპს «...» და ი/მ «გ. გ-ძით». ამავე სასამართლოს 2008 წლის 29 მაისის გადაწყვეტილებით ი/მ «გ. გ-ძისა» და შპს «...» სარჩელები დაკმაყოფილდა, ბათილად იქნა ცნობილი გორის საგადასახადო ინსპექციის უფროსის 2004 წლის 26 ივლისის ¹122/01 და 2004 წლის 30 ივლისის ¹127/01 ბრძანებების შესაბამისად ჩატარებული შემოწმების საფუძველზე შედგენილი 2004 წლის 01 აგვისტოს შემოწმების ¹1 და ¹2 აქტები.
გორის რაიონულმა სასამართლომ მიიჩნია, რომ ი/მ «გ. გ-ძის» გეგმიური გასვლითი საგადასახადო შემოწმებისას დაცული არ იყო საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-32 და მე-4 ნაწილების მოთხოვნები. კერძოდ, ი/მ «გ. გ-ძე» საგადასახადო ინსპექციის უფროსის 2004 წლის 26 ივლისის ¹122/01 ბრძანებით დაწყებული საგადასახადო შემოწმების თაობაზე არ ყოფილა ინფორმირებული შემოწმების დაწყებამდე 10 დღით ადრე, ასევე ი/მ «გ. გ-ძისა» და შპს «...» საგადასახადო შემოწმების აქტებს ხელს არ აწერდნენ გ. გ-ძე და შპს «...» წარმომადგენელი, ასევე არ მოიპოვებოდა საგადასახადო ორგანოს თანამშრომლის ჩანაწერი შესამოწმებელი პირის მიერ ხელმოწერაზე უარის თქმის შესახებ. რაც შეეხება შპს «...» შემოწმებას, პირველი ინსტანციის სასამართლომ მიიჩნია, რომ საქმის მასალებით არ დასტურდებოდა შპს «...» და ი/მ «გ. გ-ძეს» შორის ეკონომიკური კავშირებისა და შპს «...», როგორც შემხვედრი შემოწმების, ასევე გეგმიური ხასიათის საგადასახადო შემოწმების ჩატარების ფაქტები. გორის რაიონულმა სასამართლომ მიიჩნია, რომ შპს «...» შემოწმებისას მაკონტროლებელ ორგანოს უნდა ეხელმძღვანელა «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» კანონის საფუძველზე, რომლის 5.4-ე მუხლის თანახმად, მეწარმის შემოწმებისათვის აუცილებელი იყო მოსამართლის ბრძანება. პირველი ინსტანციის სასამართლომ მიიჩნია, რომ გასაჩივრებული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები იყო კანონშეუსაბამო, არსებითად იყო დარღვეული მათი მომზადებისა და გამოცემის კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნები, რის გამოც არსებობდა გასაჩივრებული აქტების ბათილობის საფუძველი.
გორის რაიონული სასამართლოს 2008 წლის 29 მაისის გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა გორის საგადასახადო ინსპექციამ, რომელმაც გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილებით სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა მოითხოვა.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს 2009 წლის 2 თებერვლის განჩინებით გორის საგადასახადო ინსპექციის სააპელაციო საჩივარი არ დაკმაყოფილდა, უცვლელად დარჩა გორის რაიონის სასამართლოს 2008 წლის 29 მაისის გადაწყვეტილება. სააპელაციო პალატა სრულად დაეთანხმა პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს, მათ სამართლებრივ შეფასებებს და მიიჩნია, რომ არ არსებობდა გასაჩივრებული განჩინების გაუქმების კანონით გათვალისწინებული საფუძვლები.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს 2009 წლის 2 თებერვლის განჩინება საკასაციო წესით გაასაჩივრა შემოსავლების სამსახურმა და განმარტა, რომ შესაბამისი პერიოდისათვის მოქმედი საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-33 ნაწილით საკონტროლო, გეგმიური გასვლითი შემოწმება წერილობითი შეტყობინების გარეშე ტარდებოდა საგადასახადო ორგანოს ხელმძღვანელის გადაწყვეტილებით. ამდენად, აღნიშნულის განსახორციელებლად საგადასახადო კოდექსის თანახმად, საჭირო არ იყო «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» საქართველოს კანონით გათვალისწინებული მოსამართლის ბრძანების მიღება. რაც შეეხება გასაჩივრებულ აქტებზე მეწარმე სუბიექტების ხელმოწერის, ან ხელმოწერაზე უარის შემთხვევაში სათანადო ჩანაწერის არარსებობას, საკასაციო საჩივრის ავტორი არ მიიჩნევს ისეთ არსებით დარღვევას, რომლის არარსებობის შემთხვევაში საკითხზე მიღებული იქნებოდა სხვაგვარი გადაწყვეტილება. კასატორი სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 386-ე მუხლის დარღვევად მიიჩნევს იმ ფაქტს, რომ სააპელაციო სასამართლომ სააპელაციო საჩივარზე უარის თქმის თაობაზე მიიღო არა განჩინება, არამედ გადაწყვეტილება. კასატორი თვლის, რომ სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება არ არის დასაბუთებული საგადასახადო კოდექსის შესაბამის მუხლებთან მიმართებით, რის გამოც მიიჩნევს, რომ სახეზეა სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 393-ე მუხლის მე-2 ნაწილის «ა», «ბ» ქვეპუნქტებისა და 394-ე მუხლის «ე» და «ე1» ქვეპუნქტებით გათვალისწინებული საკასაციო საჩივრის აბსოლუტური საფუძვლები.
სააპელაციო სასამართლოს განჩინება საკასაციო წესით ასევე გაასაჩივრა გორის საგადასახადო ინსპექციამ, რომელმაც მიუთითა, რომ საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-33 ნაწილის გათვალისწინებით, სახეზე არ იყო მეწარმის შესამოწმებლად მოსამართლის ბრძანების მიღების საჭიროება. ამასთან, საგადასახადო კოდექსის მე-4 და მე-7 მუხლების საფუძველზე, «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» კანონის დებულებებისათვის უპირატესობის მინიჭება შეიძლებოდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ის მიღებული იქნებოდა საგადასახადო კოდექსის ამოქმედებამდე. ამასთან, საგადასახადო კოდექსს უპირატესობა უნდა მინიჭებოდა იმის გამოც, რომ სადავო ურთიერთობისათვის წარმოადგენდა სპეციალურ კანონს. კასატორი თვლის, რომ გასაჩივრებული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები შედგენილია საგადასახადო კოდექსის 226-ე მუხლის მოთხოვნათა სრული დაცვით. კასატორმა მოითხოვა გასაჩივრებული განჩინების გაუქმება და მოსარჩელეებისათვის სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციული და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 27 ივლისის განჩინებით საკასაციო საჩივარი მიჩნეულ იქნა დასაშვებად და დადგინდა საქმის განხილვა ზეპირი მოსმენით.


ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლო გაეცნო საქმის მასალებს, მოისმინა მხარეთა ახსნა-განმარტებანი, შეამოწმა გასაჩივრებული განჩინების კანონიერება-დასაბუთებულობა, წარმოდგენილი საკასაციო საჩივრების საფუძვლიანობა და მიიჩნევს, რომ ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის და გორის საგადასახადო ინსპექციის საკასაციო საჩივრები არ უნდა დაკმაყოფილდეს.
საქმის მასალებით დასტურდება, რომ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციამ 2004 წლის 20 ივლისს წერილით მიმართა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის თავმჯდომარეს და გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის 2004 წლის III კვარტლის ჩასატარებელ საგადასახადო შემოწმებების გეგმაში ი/მ «გ. გ-ძის» შეყვანა მოითხოვა. «2004 წლის III კვარტლის საგადასახადო შემოწმებების გეგმაში ცვლილებებისა და დამატებების შესახებ» საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის თავმჯდომარის 2004 წლის 23 ივლისის ¹1957-მ ბრძანებით დაკმაყოფილდა გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის თხოვნა და გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის საგადასახადო შესამოწმებელ ობიექტთა ნუსხას დაემატა ი/მ «გ. გ-ძე» (ს.ფ. 46-47). «შპს «...» და ი/მ «გ. გ-ძესთან» გორის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის მიერ ჩატარებული 2004 წლის 1 აგვისტოს შემოწმების აქტებით გადასახდელად დაკისრებული თანხების კანონიერების თაობაზე» გორის საგადასახადო ინსპექციის იურიდიულ საკითხთა და საჩივრების განხილვის სამმართველოს დასკვნაში აღნიშნულია აგრეთვე, რომ შიდა ქართლის საოლქო პროკურორის 2004 წლის 20 ივლისის და 2004 წლის 29 ივლისის ¹180/-საჩ-01 და ¹180-საჩ-04 შუამდგომლობების გათვალისწინებით გორის საგადასახადო ინსპექციამ 2004 წლის 20 ივლისის ¹05-40/2443 წერილით მიმართა საგადასახადო დეპარტამენტის თავმჯდომარეს ი/მ «გ. გ-ძის» ბიუჯეტთან ანგარიშსწორების მდგომარეობის 2004 წლის III კვარტლის გეგმაში შეტანის შესახებ, რაც გათვალისწინებული იქნა და საგადასახადო დეპარტამენტის თავმჯდომარის 2004 წლის 23 ივლისის ¹1957-მ ბრძანებით მესამე კვარტლის საგადასახადო შემოწმებათა გეგმაში შეტანილ იქნა ი/მ «გ. გ-ძის» ობიექტი (ს.ფ. 25-26).
საკასაციო პალატა ვერ გაიზიარებს საკასაციო საჩივრის ავტორების მოსაზრებას, იმასთან დაკავშირებით, რომ გეგმიური გასვლითი საგადასახადო შემოწმება წერილობითი შეტყობინების გარეშე ტარდებოდა საგადასახადო ორგანოს გადაწყვეტილებით, ვინაიდან საქართველოს საგადასახადო კოდექსის (1997 წ.) 217-ე მუხლის მე-3 ნაწილის მიხედვით, საგადასახადო შემოწმება, რომელსაც ატარებდა საგადასახადო ორგანო, შეიძლებოდა ყოფილიყო კამერალური და გასვლითი, გასვლითი საგადასახადო შემოწმება კი შეიძლებოდა ყოფილიყო გეგმური და საკონტროლო. იმავე მუხლის მე-31-33 ნაწილებით განსაზღვრული იყო საგადასახადო შემოწმების პროცედურები, კერძოდ, მე-32 ნაწილის თანახმად, გეგმური გასვლითი საგადასახადო შემოწმება ტარდებოდა საგადასახადო ორგანოს გადაწყვეტილებით, წელიწადში არა უმეტეს ერთხელ, გადასახადის გადამხდელისათვის ათი დღით ადრე წინასწარი წერილობითი შეტყობინებით, ხოლო შეტყობინებაში მითითებული უნდა ყოფილიყო შემოწმების საგანი და საფუძველი, ასევე შემოწმების ჩატარების სავარაუდო დრო. ხსენებული მუხლის მე-33 ნაწილის მიხედვით, საკონტროლო გასვლითი საგადასახადო შემოწმება წერილობითი შეტყობინების გარეშე, საგადასახადო ორგანოს ხელმძღვანელის გადაწყვეტილებით ტარდებოდა იმ შემთხვევაში, თუ ადგილი ჰქონდა საგადასახადო ვალდებულებათა შეუსრულებლობას.
გასაჩივრებული შემოწმების 2004 წლის 1 აგვისტოს ¹1 აქტის თანახმად, მართალია, ი/მ «გ. გ-ძის» შემოწმების დაწყებას საფუძვლად დაედო შიდა ქართლის პროკურორის წერილში მოყვანილი ინფორმაცია და ამავე აქტით ცალსახად არ არის განსაზღვრული ჩატარებული შემოწმების ხასიათი (გეგმიური თუ საკონტროლო), მაგრამ საქმეში არსებული მასალების ერთობლივი ანალიზი ცხადყოფს, რომ საგადასახადო ინსპექციამ მიღებული ინფორმაციის საფუძველზე მოახდინა ი/მ «გ. გ-ძის» შეყვანა 2004 წლის მესამე კვარტლის გეგმაში. ამდენად, კასატორების მოსაზრება განსახილველი დავის მიმართ საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-33 ნაწილის მისადაგების თაობაზე, უსაფუძვლოა. გორის საგადასახადო ინსპექციას საწარმოს გეგმიური საგადასახადო შემოწმების დაწყებამდე გააჩნდა ვალდებულება დაეცვა ის აუცილებელი პროცედურები, რაც საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-32 ნაწილის თანახმად, გათვალისწინებული იყო მეწარმის გეგმიური შემოწმებისათვის.
საკასაციო პალატა აღნიშნავს, რომ ი/მ «გ. გ-ძე» არა მარტო კანონმდებლობით გათვალისწინებული ათი დღით ადრე არ იყო ინფორმირებული საწარმოში ჩატარებული შემოწმების თაობაზე, არამედ საერთოდ არ მომხდარა მისი გაფრთხილება, რაც წარმოადგენს საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-32 ნაწილის მოთხოვნის დარღვევას.
საკასაციო პალატა ასევე ეთანხმება სააპელაციო სასამართლოს მოსაზრებას იმასთან დაკავშირებით, რომ ი/მ «გ. გ-ძესა» და შპს «...» შორის ეკონომიკური კავშირების დაუდგენლობა ავალდებულებდა საგადასახადო ორგანოს შპს «...» შემოწმება ჩაეტარებია «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» კანონის 5.4-ე მუხლის მოთხოვნათა დაცვით, ე.ი. შემოწმების დაწყებამდე გააჩნდა კანონისმიერი ვალდებულება მიეღო მოსამართლის ბრძანება საწარმოს შესამოწმებლად. საგადასახადო კოდექსი მაკონტროლებელი ორგანოს მიერ სამეწარმეო საქმიანობაზე კონტროლის განხორციელების სამართლებრივ საფუძველს წარმოადგენს, ხოლო «სამეწარმეო საქმიანობაზე კონტროლის შესახებ» კანონი ადგენს საგადასახადო ორგანოს მოქმედებაზე სასამართლო კონტროლის მექანიზმს. ამდენად, თუ გორის საგადასახადო ინსპექცია შიდა ქართლის პროკურატურის წერილს მიიჩნევდა, როგორც ოპერატიულ-სამძებრო საქმიანობის განმახორციელებელი ორგანოს თხოვნას შპს «...» საგადასახადო შემოწმების ჩასატარებლად, ასეთ შემთხვევაში «სამეწარმეო საქმიანობის კონტროლის შესახებ» კანონის 5.4-ე მუხლის თანახმად, საჭირო იყო შემოწმების უფლება მოეპოვებიათ მოსამართლის ბრძანების საფუძველზე. იმავე კანონის მე-3 მუხლის მე-5 პუნქტის თანახმად კი, კანონის დარღვევით განხორციელებული შემოწმების შედეგად მიღებულ მტკიცებულებებს იურიდიული ძალა არ გააჩნდა.
საკასაციო პალატა ასევე ვერ გაიზიარებს კასატორის მოსაზრებას იმასთან დაკავშირებით, რომ შემოწმების აქტებზე გადასახადის გადამხდელების ხელმოწერის ან ხელმოწერის განხორციელებაზე უარის თქმის თაობაზე სათანადო ჩანაწერის არარსებობა არ წარმოადგენს ისეთ არსებით დარღვევას, რასაც შეეძლო გავლენა მოეხდინა მიღებული გადაწყვეტილების (გადასახადის დარიცხვის) სისწორეზე, ვინაიდან საგადასახადო კოდექსის 217-ე მუხლის მე-4 ნაწილი განსაზღვრავს საგადასახადო შემოწმების შედეგების აქტით გაფორმების შემდგომ მასზე გადამხდელის ხელმოწერის, ან უარის თქმის შემთხვევაში სათანადო ჩანაწერის განხორციელების სავალდებულო ხასიათს. ამდენად, შემმოწმებელი ვალდებული იყო ზემოაღნიშნული ნორმის დაცვით, უზრუნველეყო შემოწმების აქტის ფორმალური კანონიერება.
საკასაციო პალატა ასევე ვერ დაეთანხმება კასატორის _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის საკასაციო პრეტენზიას იმასთან დაკავშირებით, რომ სააპელაციო სასამართლოს მიერ საპროცესო დოკუმენტის გადაწყვეტილების ფორმით მიღება წარმოადგენს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 386-ე მუხლის დარღვევას, ვინაიდან სააპელაციო სასამართლომ განიხილა რა მხარეებს შორის არსებული დავა, მიიჩნია, რომ არ არსებობდა სააპელაციო საჩივრის დაკმაყოფილების საფუძვლები და უცვლელად დატოვა გორის რაიონული სასამართლოს გადაწყვეტილება. საკასაციო პალატა მიიჩნევს, რომ მიუხედავად საპროცესო დოკუმენტის დასათაურებისა თავისი შინაარსით საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 390-ე მუხლის თანახმად, იგი წარმოადგენს განჩინებას, ვინაიდან სააპელაციო სასამართლოს დავა არსებითად არ განუხილავს, არამედ იმსჯელა მხოლოდ გასაჩივრებული გადაწყვეტილების კანონიერებაზე. საკასაციო პალატა მიიჩნევს, რომ აღნიშნულ საპროცესო დარღვევას გააჩნია ტექნიკური უსწორობის ხასიათი და სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 393-ე მუხლის მე-2 ნაწილზე მინიშნებით თვლის, რომ ამ სახის საპროცესო დარღვევა არ წარმოადგენს გადაწყვეტილების (განჩინების) გაუქმების საფუძველს, ვინაიდან მას სააპელაციო პალატის მიერ მიღებული გადაწყვეტილების სისწორეზე გავლენა არ მოუხდენია.
ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მეორე ნაწილის თანახმად, ადმინიტსრაციულ წარმოებაში გამოიყენება სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის დებულებანი, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის დადგენილი. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 407-ე მუხლის მეორე ნაწილის თანახმად, საოლქო სასამართლოს კოლეგიის მიერ დამტკიცებულად ცნობილი ფაქტობრივი გარემოებები სავალდებულოა საკასაციო სასამართლოსათვის, თუ წარმოყენებული არ არის დამატებითი და დასაბუთებული საკასაციო პრეტენზია. განსახილველ შემთხვევაში კასატორის მიერ დამატებითი და დასაბუთებული საკასაციო პრეტენზია წამოყენებული არ არის.
ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო თვლის, რომ თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 2 თებერვლის განჩინება მიღებულია კანონის შესაბამისად და არ არსებობს მისი გაუქმების, საკასაციო საჩივრის დაკმაყოფილების სამართლებრივი საფუძველი.


ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

პალატამ იხელმძღვანელა სასკ-ის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, სსსკ-ის 410-ე და 257-ე მუხლებით,

დ ა ა დ გ ი ნ ა :

1. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურისა და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის გორის საგადასახადო ინსპექციის საკასაციო საჩივრები არ დაკმაყოფილდეს;
2. უცვლელად დარჩეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 2 თებერვლის განჩინება;
3. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.