ბს-847-811(3კ-09) 24 ნოემბერი, 2009 წელი
ქ. თბილისი


ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატა
შემადგენლობა:

თავმჯდომარე ლევან მურუსიძე (მომხსენებელი)
მოსამართლეები: მაია ვაჩაძე
პაატა სილაგაძე

სხდომის მდივანი _ გულნარა ილინა

კასატორები (მოპასუხეები) _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტრო, წარმომადგენელი _ გ. ზ-ძე (24.11.2009 წ. ¹08-01/16080 მინდობილობა), საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური, წარმომადგენელი _ რ. ტ-ძე (18.11.2008 წ. ¹16-10/30076 მინდობილობა), საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექცია, წარმომადგენელი _ ი. შ-შვილი (24.11.209 წ. ¹16-16/04/20570 მინდობილობა)

მოწინააღმდეგე მხარე (მოსარჩელე) _ შპს «...», წარმომადგენელი _ ს. მ-ძე (03.11.2009 წ. ¹109 რწმუნებულება)

გასაჩივრებული განჩინება _ თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 26 თებერვლის განჩინება

დავის საგანი _ ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების ბათილად ცნობა

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი :

შპს «...» სარჩელით მიმართა თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიას, მოპასუხეების _ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს, საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურისა და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის მიმართ.
მოსარჩელის განმარტებით, 2007 წლის 30 ოქტომბერს მას ჩაბარდა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის მსხვილ გადმხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 24 ოქტომბრის ¹887 და ¹888 საგასასახადო მოთხოვნები, რომელთა მიხედვით შპს «...» დაერიცხა არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწაზე ქონების გადასახადი 402,48 ლარისა (მიწის ფართობზე _ 3 900 კვ.მ) და 48 935,76 ლარის (მიწის ფართობზე _ 203 899 კვ.მ) ოდენობით. აღნიშნული საგადასახადო მოთხოვნების მიღებას საფუძვლად დაედო ერთ შემთხვევაში ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციის, ხოლო მეორე შემთხვევაში ადგილობრივი მუნიციპალიტეტის მიერ მიწოდებული ინფორმაცია იმის თაობაზე, თითქოს იგი ფლობს არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწებს. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ შპს «...» დუშეთის რაიონის ტერიტორიაზე საკუთრებაში აქვს 12601,5 კვ.მ. მიწის ფართობი, რომელზედაც ქონების გადასახადი გადახდილი აქვს 2007 წლის 15 ნოემბერს, ამავე საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 28 ივლისის ¹094-262 საგადასახადო მოთხოვნის საფუძველზე. რაც შეეხება ზემოთ აღნიშნულ ორ ნაკვეთს, არ არსებობდა რაიმე დოკუმენტი რაც დაადასტურებდა მათზე შპს «...» საკუთრების ან ფლობის ფაქტს.
მოსარჩელე თვლიდა, რომ გასაჩივრებული ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები იყო კანონშეუსაბამო, რაც ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მიხედვით წარმოადგენდა მათი ბათილობის საფუძველს. ადმინისტრაციულმა ორგანომ არ გაითვალისწინა საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლის მე-10 ნაწილის «ა» ქვეპუნქტის მოთხოვნა, ვინაიდან მას უნდა ეხელმძღვანელა არა მხოლოდ ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს მიერ მიწოდებული ინფორმაციით, არამედ საჯარო რეესტრის შესაბამისი სამსახურის მიერ მიწოდებული ინფორმაციითაც, რომლითაც უტყუარად დადასტურდებოდა უძრავ ნივთზე საკუთრების ან ფლობის ფაქტი. მოსარჩელე მიიჩნევდა, რომ გადასახადის დარიცხვა ასევე არ შეესაბამებოდა საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლის მე-13 ნაწილის მოთხოვნას, ვინაიდან მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციას არ გააჩნდა აღნიშნულ მუხლში მითითებული არცერთი საფუძველი გადასახადის დარიცხვისათვის, ვინაიდან არ არსებობდა რაიმე დოკუმენტი, რაც შპს «...» მიერ აღნიშნული მიწების საკუთრების ან სარგებლობის ფაქტს დაადასტურებდა. რაც შეეხება ფლობას, ნივთზე მფლობელობა წარმოიშობა მასზე ფაქტობრივი ბატონობის მოპოვებით, რაც ასევე არ იყო დადასტურებული რაიმე მტკიცებულებით. მოსარჩელეს ასევე უსაფუძვლოდ მიაჩნდა საგადასახადო მოთხოვნების საფუძვლად საგადასახადო კოდექსის 68-ე მუხლის მე-2 ნაწილის «გ» ქვეპუნქტის მითითება, ვინაიდან ამ ნორმის თანახმად, გადასახადის დარიცხვისას საგადასახადო ორგანოს უნდა ეხელმძღვანელა არა მხოლოდ ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციისა და დუშეთის მუნიციპალიტეტის წერილებით არამედ, ასევე უნდა ჰქონოდა შემოწმების მასალებიც და მათ საფუძველზე მოეხდინა დარიცხვა. მოსარჩელემ ასევე აღნიშნა, რომ საგადასახადო ორგანოში დავის მიმდინარეობისას დავების განხილვის საბჭოს მან წარუდგინა საჯარო რეესტრის ამონაწერები იმ მიწებზე, რომელთაც ფლობს შპს «...», მაგრამ აღნიშნული საბჭოს მიერ არ იქნა გათვალისწინებული და სათანადო ინფორმაციად მიიჩნია ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციისა და დუშეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობის წერილები.
ყოველივე აღნიშნულიდან გამომდინარე, მოსარჩელე ითხოვდა მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 24 ოქტომბრის ¹887 და ¹888 საგადასახადო მოთხოვნების, 2007 წლის 19 ოქტომბრის ¹1508 და 1509 ბრძანებების, საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის 2007 წლის 12 დეკემბრის ¹7893 ბრძანებისა და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროსთან არსებული დავების განმხილველი საბჭოს 2008 წლის 18 იანვრის ¹05-04/496 გადაწყვეტილების ბათილად ცნობას.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2008 წლის 20 მაისის გადაწყვეტილებით შპს «...» სარჩელი არ დაკმაყოფილდა.
საქალაქო სასამართლომ, საქმის მასალების მიხედვით, დადგენილად მიიჩნია, რომ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის 2007 წლის 24 ოქტომბრის ¹887 საგადასახადო მოთხოვნით შპს «...» დაერიცხა გადასახადი 402,48 ლარი, რომლის საფუძველსაც წარმოადგენდა საგადასახადო კოდექსის 68-ე მუხლი. თბილისის საგადასახადო ინსპექციის 2006 წლის 4 ოქტომბრის ¹746/007-4346 და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 7 მაისის ¹89 ბრძანების საფუძველზე შპს «...» შეერწყა სს «...», რის შედეგადაც, სამართალმემკვიდრე მეწარმე სუბიექტის კუთვნილი არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ფართობი დუშეთის ტერიტორიაზე გაიზარდა 203899 კვ.მ-ით, ხოლო თერჯოლის ტერიტორიაზე 3900 კვ.მ-ით. შესაბამისად, გაიზარდა ქონების გადასახადის ოდენობაც. დუშეთის მუნიციპალიტეტის 2007 წლის 12 სექტემბრის ¹2879 წერილით და ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 20 ივლისის ¹050/67 წერილით მხარეს ეცნობა, რომ შპს «...» მიწაზე ქონების გადასახადში დამატებით ერიცხებოდა დუშეთის ტერიტორიაზე (ფართობი 203899კვ.მ) 48 935,76 ლარი, ხოლო თერჯოლის ტერიტორიაზე (ფართობი 3900 კვ.მ) 402,48 ლარი. შესაბამისად, საქალაქო სასამართლომ მიიჩნია, რომ თვითმართველობის ორგანოების მიერ მიწოდებული ინფორმაცია მეწარმე სუბიექტის დუშეთისა და თერჯოლის ტერიტორიაზე არსებული კუთვნილი არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთების საერთო ფართის გაზრდის თაობაზე, წარმოადგენდა ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ გაგზავნილ წერილობით ინფორმაციას, ვინაიდან თვითმართველობის ორგანოები ვალდებულნი იყვნენ, აღეწერათ და მიეწოდებინათ საგადასახადო ორგანოებისათვის სათანადო ინფორმაცია.
საქალაქო სასამართლომ მიიჩნია, რომ სახეზე იყო საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-601 მუხლით გათვალისწინებული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილობის საფუძვლები, ვინაიდან სადავო აქტები მიღებული იყო ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსით დადგენილი წარმოების წესების სრული დაცვით.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2008 წლის 20 მაისის გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა შპს «...», რომელმაც მოითხოვა გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილებით სარჩელის დაკმაყოფილება. სააპელაციო საჩივრის ავტორმა აღნიშნა, რომ შპს «...» «...» შერწყმამდე დუშეთისა და თერჯოლის რაიონებში ქონების გადასახადით დასაბეგრ ობიექტებს არ ფლობდა. აღნიშნული მის მფლობელობაში აღმოჩნდა მხოლოდ სს «...» შერწყმის შედეგად. საგადასახადო მოთხოვნების წარდგენის დროისათვის შპს «...» დუშეთის რაიონის ტერიტორიაზე ფლობდა 12601,5 კვ.მ., ხოლო თერჯოლის რაიონის ტერიტორიაზე _ 30127 კვ.მ. ფართის მიწის ნაკვეთებს, რაც დასტურდებოდა საჯარო რეესტრის ამონაწერებით და მათზე ქონების გადასახადი შპს «...» გადახდილი ჰქონდა. რაც შეეხება დამატებით დარიცხულ ქონების გადასახადებს, მოპასუხის მიერ არ იყო წარდგენილი რაიმე დოკუმენტაცია, რაც დაადასტურებდა, თუ რომელ მიწის ნაკვეთებზე მოხდა გადასახადის დარიცხვა და ფლობდა თუ არა მას შპს «...». სააპელაციო საჩივრის ავტორი თვლიდა, რომ სასამართლომ არასწორად შეფასა მტკიცებულებები და ისე მიიჩნია მოსარჩელის მიერ აღნიშნული მიწის ნაკვეთების ფლობის ფაქტი დადასტურებულად, რომ საქმეში წარმოდგენილი არ იყო სათანადო მტკიცებულებები.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 26 თებერვლის გადაწყვეტილებით შპს «...» სააპელაციო საჩივარი დაკმაყოფილდა ნაწილობრივ: სადავო საკითხის გადაუწყვეტლად ბათილად იქნა ცნობილი საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის სადავო აქტები და ადმინისტრაციულ ორგანოს დაევალა საქმის გარემოებების გამოცემისა და შეფასების შედეგად ახალი ადმინისტრაციულ სამართლებრივი აქტის გამოცემა.
სააპელაციო სასამართლომ სსიპ საწარმოთა მართვის სააგენტოს 2008 წლის 24 ნოემბრის ¹33-90/8-8, თერჯოლის მუნიციპალიტეტის გამგეობის 2009 წლის 19 თებერვლის ¹147 და დუშეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობის 2009 წლის 25 თებერვლის ¹136 წერილების საფუძველზე დადგენილად მიიჩნია, რომ შპს «...» სს «...» შერწყმის შედეგად, როგორც მის უფლებამონაცვლეს წარმოეშვა დუშეთის რაიონში 9 უძრავი ქონების, საერთო ფართით 12601,5 კვ.მ-სა და თერჯოლის რაიონში 4 უძრავი ქონების, საერთო ფართით 30127,0 კვ.მ-ს ფართის მიწის ნაკვეთების ფლობის უფლება. შპს «...» მიერ სოფ. ... 2900 კვ.მ. მიწის ფლობის ფაქტი არ დასტურდებოდა რაიმე მტკიცებულებით, ხოლო 2007-2008 წლების საგადასახადო სიებში აღნიშნული მიწის ნაკვეთები შეტანილი იყო წინა წლების საგადასახადო სიების საფუძველზე. რაც შეეხება დუშეთის რაიონში არსებულ მიწებს, დუშეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობის წერილის თანახმად, 2008 წლის 22 ოქტომბერს საჯარო რეესტრში შპს «...» საკუთრებად დარეგისტრირებულ იქნა არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის 19 ნაკვეთი, საერთო ფართით 7888 კვ.მ. და სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის 6 ნაკვეთი, საერთო ფართით 2447 კვ.მ..
სააპელაციო სასამართლომ არ გაიზიარა მოწინააღმდეგე მხარის საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო ინსპექციის წარმომადგენლის მოსაზრება და მიიჩნია, რომ უძრავი ქონებაზე, რომელზედაც განხორციელდა დარიცხვა შპს «...» საკუთრების ან მფლობელობის უფლება უნდა დადასტურებულიყო საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 312-ე და 155-ე მუხლების საფუძველზე, წინააღმდეგ შემთხვევაში საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლის მე-12 და მე-13 ნაწილებით გათვალისწინებული გადასახადის დარიცხვა იყო უსაფუძვლო. სააპელაციო პალატამ მიიჩნია, რომ სადავო აქტების გამოცემისას დარღვეული იყო ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 96-ე მუხლის დებულებები და ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 32.4-ე მუხლის შესაბამისად, სადავო საკითხის გადაუწყვეტლად ბათილად უნდა ყოფილიყო ცნობილი.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 26 თებერვლის გადაწყვეტილება საკასაციო წესით გაასაჩივრეს საქართველოს ფინანსთა სამინისტრომ, ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურმა და მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციამ, რომლებმაც გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილებით სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა მოითხოვეს. საკასაციო საჩივრის ავტორებმა მიიჩნიეს, რომ დუშეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობისა და ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციის მიერ მიწოდებული ინფორმაცია, შპს «...» მიერ დამატებითი მიწის ნაკვეთების ფლობის თაობაზე, წარმოადგენდა გადასახადის დარიცხვისათვის საჭირო საგადასახადო კოდექსის 68-ე მუხლით გათვალისწინებულ სხვა სათანადო ინფორმაციას, რაც დამოუკიდებლად წარმოადგენდა დარიცხვის განხორციელების საფუძველს. საგადასახადო კოდექსი საგადასახადო ორგანოს არ ავალდებულებდა დამატებით გამოეკვლია აღნიშნული ინფორმაციის სისწორე, ვინაიდან მიწის ფართობის დადგენა პირველად დოკუმენტებზე დაყრდნობით, არ შედიოდა საგადასახადო ორგანოების კომპეტენციაში. კასატორები თვლიან, რომ სახეზეა სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 394-ე მუხლის «ე» ქვეპუნქტით დადგენილი, გადაწყვეტლების აბსოლუტური გაუქმების საფუძვლები.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 27 ივლისის განჩინებით საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს, ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის და მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის საკასაციო საჩივრები მიჩნეულ იქნა დასაშვებად საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის «ა» ქვეპუნქტით და მისი განხილვა დაინიშნა მხარეთა დასწრებით 2009 წლის 10 ნოემბერს, 15.00 საათზე.

ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატა გაეცნო საქმის მასალებს, შეამოწმა გასაჩივრებული გადაწყვეტილების კანონიერება-დასაბუთებულობა, წარმოდგენილი საკასაციო საჩივრების საფუძვლიანობა, მოისმინა მხარეთა მოსაზრებები და თვლის, რომ საკასაციო საჩივრები არ უნდა დაკმაყოფილდეს და ძალაში დარჩეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციული საქმეთა სააპელაციო პალატის 26.02.09 წლის გადაწყვეტილება შემდეგ გარემოებათა გამო:
სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 407-ე მუხლის მე-2 ნაწილის თანახმად, სააპელაციო სასამართლოს მიერ დამტკიცებულად ცნობილი ფაქტობრივი გარემოებები სავალდებულოა საკასაციო სასამართლოსათვის, თუ წამოყენებული არ არის დასაშვები და დასაბუთებული პრეტენზია.
მხარეები სადავოდ არ ხდიან იმ გარემოებას, რომ შპს «...» როგორც სს «...» უფლებამონაცვლე დუშეთის რაიონში ფლობდა 12601,5 კვ.მ. ხოლო თერჯოლის რაიონში _ 30127 კვ.მ. მიწის ნაკვეთებს. მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 28 ივლისის ¹094-264 საგადასახადო მოთხოვნით 2007 წლის საგადასახადო ვალდებულების შესრულების მიზნით დუშეთის რაიონში 12601,5 კვ.მ. მიწის ნაკვეთზე დაერიცხა 3024 ლარი, ხოლო თერჯოლის რაიონში 30127 კვ.მ. მიწის ნაკვეთზე _ 3109,1 ლარი; აღნიშნული საგადასახადო მოთხოვნით დარიცხული თანხები შპს «...» მიერ გადახდილი იქნა და დღეისათვის დავის საგანს არ წარმოადგენს.
დადგენილია, რომ მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 7 მაისის ¹89 ბრძანებით შპს «...» სახელმწიფო და საგადასახადო რეესტრის მონაცემებში შევიდა ცვლილება, რომლითაც სს «...» შპს «...» შერწყმით შეწყვიტა არსებობა და მისი უფლებამონაცვლე გახდა შპს «...». ქ. თბილისის საგადასახადო ინსპექციის 2006 წლის 1 ოქტომბრის ¹7476/007-4346/007 ბრძანებით განხორციელდა ცვლილება სარეგისტრაციო სამეწარმეო რეესტრში და შპს «...» რეგისტრირებულ იქნა სს «...» უფლებამონაცვლედ საწარმოთა შერწყმის შედეგად. სსიპ საწარმოთა მართვის სააგენტოს 2008 წლის 24 ნოემბრის ¹33-90/8-8 წერილით დგინდება, რომ შპს «...» სს «...» შერწყმამდე (2006 წლის 4 ოქტომბრამდე) არ ფლობდა არანაირ უძრავ ქონებას, მხოლოდ ამ დროიდან, როგორც სააქციო საზოგადოების უფლებამონაცვლე ფლობს სს «...» სახელზე რეგიგისტრირებულ უძრავ ქონებას: დუშეთის რაიონში 9 უძრავი ქონება, საერთო ფართით 12601,5 კვ.მ. და თერჯოლის რაიონში 4 უძრავი ქონება, საერთო ფართით 30127,0 კვ.მ.
დადგენილია, რომ შპს «...» მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 24 ოქტომბრის ¹887 საგადასახადო მოთხოვნით დაერიცხა არასასოფლო-სამეურნეო მიწაზე ქონების გადასახადი თერჯოლის ტერიტორიაზე მდებარე 3900 კვ.მ. მიწისათვის, სულ 402,48 ლარი. საგადასახადო მოთხოვნის საფუძვლად მითითებული ამავე ინსპექციის 2007 წლის 19 ოქტომბრის ¹1508 ბრძანების თანახმად, ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციის 20.07.2007 წლის ¹050/67 წერილით მიღებული ინფორმაციით შპს «...» მიწაზე ქონების გადასახადში დამატებით ერიცხებოდა თერჯოლის ტერიტორიაზე (ფართობი 3900 კვ.მ.) 402,48 ლარი. აღნიშნული წერილის დანართით დგინდება, რომ სს «...» გარდა მიწის იმ ნაკვეთებისა, რომელთა საერთო ფართი ჯამში შეადგენდა 30127 კვ.მ.-ს, თერჯოლის რაიონის სოფ. ... გააჩნდა 2900 კვ.მ. არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთი, ხოლო სს «...» სოფ. ... _ 1000 კვ.მ. არასასოფლო-სამეურნეო მიწის ნაკვეთი. საქმეში წარმოდგენილი საჯარო რეესტრიდან ამონაწერებით დგინდება, რომ თერჯოლის რაიონში სს «...» სახელზე სარგებლობის უფლებით დარეგისტრირებული იყო ჯამში 30127 კვ.მ. მიწის ფართი, ხოლო ამავე რაიონის სოფ. ... სს «...» აღნაგობის უფლებით დარეგისტრირებული ჰქონდა 100 კვ.მ. ფართის მიწის ნაკვეთი. თერჯოლის რაიონის მუნიციპალიტეტის გამგეობის 2009 წლის 19 თებერვლის ¹147 წერილით დგინდება, რომ სს «...» მიერ სოფ. ... 2900 კვ.მ. ფართობის მიწის ნაკვეთის ფაქტიური ფლობა არ დასტურდება, ხოლო 2007-2008 წლების საგადასახადო სიებში აღნიშნული მიწის ნაკვეთი შეტანილ იქნა წინა წლების საგადასახადო სიების საფუძველზე.
დადგენილია, რომ შპს «...» მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის 2007 წლის 24 ოქტომბრის ¹888 საგადასახადო მოთხოვნით დაერიცხა არასასოფლო-სამეურნეო მიწაზე ქონების გადასახადი დუშეთის ტერიტორიაზე მდებარე 203 899 კვ.მ. მიწისათვის, სულ 48935,76 ლარი. საგადასახადო მოთხოვნის საფუძვლად მითითებული ამავე ინსპექციის 2007 წლის 19 ოქტომბრის ¹1509 ბრძანების თანახმად, დუშეთის მუნიციპალიტეტის გამგეობის 12.09.2007 წლის ¹2879 წერილით მიღებული ინფორმაციით შპს «...» მიწაზე ქონების გადასახადში დამატებით ერიცხებოდა დუშეთის ტერიტორიაზე (ფართობი 203 899 კვ.მ.) 48935,76 ლარი. აღნიშნული წერილის დანართით დგინდება, რომ სს «...» დუშეთის მუნიციპალიტეტის ადმინსტრაციულ ტერიტორიაზე გააჩნდა 216 500 კვ.მ. არასასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების დასაბეგრი მიწის ნაკვეთი. საქმეში წარმოდგენილი საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს დუშეთის სარეგისტრაციო სასამხურის 2008 წლის 24 ნოემბრის ¹22/27-1205 წერილით დგინდება, რომ სს «...» სახელზე 2003 წლის 10 მარტის მდგომარეობით, დაუზუსტებელი ვერსიით, 12 ნაკვეთად დარეგისტრირებული იყო 16869,5 კვ.მ. არასაოსფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთი, ხოლო 2008 წლის 22 ოქტომბერს შპს «...» საკუთრების უფლებით 19 ნაკვეთად დარეგისტრირდა 7888 კვ.მ. არასასოფლო-დამეურნეო დანიშნულების და 6 ნაკვეთად 2474 კვ.მ. სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთები, ჯამში 10362 კვ.მ. მიწის ნაკვეთი.
ამდენად, საკასაციო პალატა ეთანხმება სააპელაციო სასამართლოს მიერ დადგენილ საქმის ფაქტობრივ გარემოებებს, მათ სამართლებრივ შეფასებას და თვლის, რომ საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლის მე-12 ნაწილის თანახმად, შპს «...» ქონების გადასახადი მიწაზე უნდა დარიცხოდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ დადასტურდებოდა მიწის საკუთრების ან მიწით სარგებლობის უფლების წარმოშობა, ან სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული მიწის ფაქტობრივი მფლობელობა. ამავე მუხლის მე-13 ნაწილის შესაბამისად, მიწაზე ქონების გადასახადის დარიცხვის საფუძველია მიწის საკუთრების დამადასტურებელი დოკუმენტი, იჯარის (ქირავნობის) ხელშეკრულება ან სხვა დოკუმენტი, რომელიც ადასტურებს მიწის ფაქტობრივ მფლობელობას. როგორც ზემოთ იქნა აღნიშნული, შპს «...» იმ მიწის ნაკვეთებზე, რომლებზეც სს «...» უფლებამონაცვლეობის ფარგლებში დგინდებოდა მფლობელობის ფაქტი 2007 წლის ქონების გადასახადი არასასოფლო-სამეურნეო მიწით სარგებლობისათვის უკვე დაერიცხა. საკასაციო პალატა ვერ გაიზიარებს საკასაციო საჩივრის მოსაზრებას იმასთან დაკავშირებით, რომ ერთ შემთხვევაში მუნიციპალიტეტის გამგეობის, ხოლო მეორე შემთხვევაში _ საგადასახადო ინსპექციის მიერ მიწოდებული ინფორმაცია წარმოადგენდა საგადასახადო კოდექსის 68-ე მუხლით გათვალისწინებულ სხვა სათანადო ინფორმაციას, რაც მიწის მფლობელობის დასადგენად საკმარისი საფუძველი იქნებოდა. საკასაციო პალატა მიიჩნევს, რომ განსახილველ შემთხვევაში სახეზე არ არის საგადასახადო კოდექსის მე-2 მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული ამ კოდექსის დებულებებსა და საქართველოს კანონდებლობის სხვა სფეროს ნორმატიულ აქტების დებულებებს შორის კოლიზია. საგადასახადო კოდექსის მიზნებისათვის, ამავე კოდექსის დებულებები უძრავი ნივთის საკუთრებისა და ფლობის ფაქტის დასადგენად განსხვავებულ წესს არ ადგენენ. ამდენად, სააპელაციო პალატამ სწორად მიუთითა სამოქალაქო კოდექსის 312-ე და 155-ე მუხლებზე და მიიჩნია, რომ ადმინისტრაციულ ორგანოს ადმინისტრაციული ორგანოებიდან მიღებული ინფორმაციის საფუძველზე, გააჩნდა ზოგადი ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 96-ე მუხლით გათვალისწინებული ვალდებულება, ჩაეტარებია ადმინისტრაციული წარმოება და საქმისათვის მნიშვნელობის მქონე ყველა გარემოებათა გამოკვლევის შედეგად, მათ შორის მასთან უკვე არსებულ ინფორმაციასთან შეჯერებით დაედგინა, მოიცავდა თუ არა შპს «...» მფლობელობაში დამატებით არსებული მიწის ნაკვეთების ფართობი იმ მიწის ნაკვეთებს, რომელთა მიმართ საგადასახადო ვალდებულება უკვე შესრულებული იყო და მიეღო გადაწყვეტილება, არსებობდა თუ არა მიწის გადასახადის დამატებით დარიცხვის კანონით გათვალისწინებული შემთხვევა.
საკასაციო პალატა თვლის, რომ სააპელაციო სასამართლომ დავის გადასაწყვეტად სწორად გამოიყენა ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 32.4-ე მუხლი, ვინაიდან გადასახადის დარიცხვის კანონიერება დამოკიდებულია ისეთი გარემოებების გამოკვლევასა და შეფასებაზე, რაც უშუალოდ წარმოადგენს საგადასახადო ორგანოს დისკრეციულ უფლებამოსილებას. რაც შეეხება საკასაციო საჩივრის ავტორებს რაიმე დასაბუთებული საკასაციო პრეტენზია არ წარმოუდგენიათ, ამდენად სახეზე არ არის სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 394-ე მუხლის «ე» ქვეპუნქტის გამოყენების შესაძლებლობა.
საკასაციო სასამართლო საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 410-ე მუხლის «გ» ქვეპუნქტის თანახმად, სრულად დაეთანხმა სააპელაციო სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს, სამართლებრივ შეფასებებს, დამატებით მიუთითა მათზე და თვლის, რომ საკასაციო საჩივრები არ უნდა დაკმაყოფილდეს, თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის გასაჩივრებული გადაწყვეტილება უნდა დარჩეს უცვლელად.


ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

პალატამ იხელმძღვანელა სასკ-ის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, სსსკ-ის 410-ე მუხლით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა:

1. საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს, საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურისა და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის მსხვილ გადამხდელთა საგადასახადო ინსპექციის საკასაციო საჩივრები არ დაკმაყოფილდეს;
2. უცვლელად დარჩეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 26 თებერვლის გადაწყვეტილება;
3. საქართველოს უზენაესი სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.