¹ბს-39-38 (კ-11) 29 ივნისი, 2011 წელი
ქ. თბილისი


ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატამ
შემდეგი შემადგენლობით:

ნინო ქადაგიძე (თავმჯდომარე, მომხსენებელი),
მოსამართლეები: ნუგზარ სხირტლაძე, ლევან მურუსიძე

სხდომის მდივანი _ნ. გოგატიშვილი

კასატორი (მოსარჩელე) _ი/მ “ნ. მ-შვილი”, წარმომადგენელი გ. გ-ძე

მოწინააღმდეგე მხარეები (მოპასუხეები) _სსიპ შემოსავლების სამსახური, წარმომადგენელი მ. დ-შვილი;

გასაჩივრებული განჩინება_ თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2010 წლის 24 ნოემბრის განჩინება;

დავის საგანი _ ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების ბათილად ცნობა.
ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი:

2010 წლის 23 აპრილს ქუთაისის საქალაქო სასამართლოს სარჩელით მიმართა ნ. მ-შვილმა მოპასუხის–საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ქუთაისის რეგიონალური ცენტრის (საგადასახადო ინსპექციის) მიმართ.
მოსარჩელე სარჩელით ითხოვდა საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობის შესახებ ქუთაისის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის 2002 წლის 22 აპრილის ¹03/871 განცხადების; საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობის შესახებ საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ქუთაისის რეგიონალური ცენტრის (საგადასახადო ინსპექციის) 2008 წლის 1 აპრილის ¹021-967 შეტყობინებისა და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ქუთაისის რეგიონალური ცენტრის (საგადასახადო ინსპექციის) 2010 წლის 17 მარტის ¹04/5543 წერილის ბათილად ცნობას.
ქუთაისის საქალაქო სასამართლოს 2010 წლის 31 მაისის გადაწყვეტილებით მოსარჩელე ი/მ “ნ. მ-შვილის” სასარჩელო მოთხოვნა არ დაკმაყოფილდა.
პირველი ინსტანციის სასამართლომ დადგენილად მიიჩნია, რომ ინდ. მეწარმე “ნ. მ-შვილი”-ს სარჩელი დარიცხული ჯარიმის, საურავის გაუქმებისა და ადმინისტრაციულ-სამართელბრივი აქტების ბათილად ცნობის შესახებ ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2008 წლის 26 დეკემბრის კანონიერ ძალაში შესული გადაწყვეტილებით დაკამყოფილდა მხოლოდ 2008 წლის 28 მარტის ¹021-959 საგადსახადო გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობის შესახებ შეტყობინების და 2008 წლის 11 იანვრის ¹1268 ბრაძანების ბათილად ცნობის ნაწილში ექვსწლიანი ხანდაზმულობის ვადის გასვლის გამო; ინდ. მეწარმე “ნ. მ-შვილს” 2002 წლის 1 აპრილის მდგომარეობით ერიცხებოდა ბიუჯეტისა და სახელმწიფო ფონდების ვადაგადაცილებული დავალიანება 23086,90 ლარის ოდენობით; ინდ. მეწარმე “ნ. მ-შვილი”-ს მიმართ ვადაგადაცილებული აღიარებული დავალიანების უზრუნველყოფის მიზნით ქუთაისის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის 2002 წლის 22 აპრილის იპოთეკის/გირევნობის წარმოშობის შესახებ ¹03/871 წერილი ქ. ქუთაისის ტექნიკური აღრიცხვის ტერიტორიულ სამსახურში გატარდა 2002 წლის 23 აპრილს და ამ დროისთვის მას რაიმე სახის უძრავი ქონება არ გააჩნდა; ინდ. მეწარმე “ნ. მ-შვილის” მიმართ ვადაგადაცილებული დავალიანების (ძირითადი გადასახდი-7027,25 ლარი, საურავი-33026,06 ლარი, ზედმატად გადახდილი-247,72 ლარი) უზრუნველყოფის მიზნით განმეორებით 2008 წლის 1 აპრილს გამოიცა საგადასახდო გირავნობა/იპოთეკის უფლების წარმოშობის შესახებ ¹021-967 შეტყობინება. ინდ. მეწარმე “ნ. მ-შვილის” 2007 წლის 29 მაისის განცხადების საფუძველზე მის საკუთრებაში აღირიცხა ქ. ქუთაისში, ... ქ. ¹73-ში 104.46 კვ.მ არასაცხოვრებელი ფართი (პირველი სართული), რომელზეც ქუთაისის რეგიონული ცენტრის 2002 წლის 22 აპრილის ¹03/871 წერილის შესაბამისად წარმოიშვა იპოთეკა/გირავნობის უფლება.
პირველი ინსტანციის სასამართლომ მიუთითა საქართველოს საგადასახდო კოდექსის 85-ე მუხლზე და განმარტა, რომ საგადასახადო კოდექსის მიზნებისათვის საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკა “საგადასახადო მოთხოვნის” შესრულების უზრუნველყოფის ერთ-ერთ ღონისძიებას წარმოადგენს, რაც გადასახადის გადამხდელის/საგადასახადო აგენტის ან სხვა ვალდებული პირის საგადასახადო ვალდებულების აღსრულებას ისახავს მიზნად, რა მიმართებითაც საგადასახადო ორგანოს უფლებამოსილი პირი იღებს განკარგულებითი ხასიათის გადაწყვეტილებას.
საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ღონისძიება ყადაღის ღონისძიებისაგან განსხვავებით ნივთის მესაკუთრეს არ უკრძალავს მისი განკარგვის უფლებას და მისი აქცესორული ბუნებიდან გამომდინარე, გადადის ასეთი უფლებით დატვირთული ნივთის ახალ შემძენზე.
პირველი ინსტანციის სასამართლომ მიუთითა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 85-ე მუხლის მე-4 ნაწილზე, რომლითაც საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ხანდაზმულობის ვადაა 6 წელი. ამავე მუხლის მე-8 ნაწილის “ბ” ქვეპუნქტის მიხედვით, საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის უფლება გაუქმებულად ითვლება საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ხანდაზმულობის ვადის გასვლისთანავე.
პირველი ინსტანციის სასამართლომ დადგენილად მიიჩნია, რომ მოსარჩელის მიმართ არსებული საგადასახადო ვალდებულება აღიარებულია, საგადასახადო ორგანოს მიერ აღნიშნული ვალდებულების შესრულების უზრუნველყოფის ღონისძიება გირავნობა/იპოთეკის სახით მარეგისტრირებელ ორგანოში რეგისტრირებულია 2002 წელს, მოსარჩელის მიერ კი, ქ. ქუთაისში, ... ქ. ¹73-ში 104.46 კვ.მ არასაცხოვრებელი ფართი მისი საკუთრების უფლებით აღირიცხა 2007 წლის 29 მაისის განცხადების საფუძველზე, რა დროიდანაც დაიწყო დასახელებულ უძრავ ნივთზე საგადასახდო გირავნობა/იპოთეკის უფლების ხანდაზმულობის ექვსწლიანი ვადის დენა, რაც მოცემული დროისათვის გასული არ არის.
პირველი ინსტანციის სასამართლომ ჩათვალა, რომ გასაჩივრებული აქტები ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ გაცემულია საქრთველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-601 მუხლის მოთხოვნების დაცვითა და უფლებამოსილების საზღვრების ფარგლებში, გასაჩივერბული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები არ ეწინააღმდეგებიან როგორც საქრთველოს ზოგადი ადმინისტრაციული, ისე საგადასახადო კოდექსებით დადგენილ მოთხოვნებს, რის გამოც არ არსებობს სარჩელის დაკმაყოფილებისა და ხსენებული აქტების ბათილად ცნობის ფაქტობრივი და სამართლებრივი საფუძველები.
მითითებული გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა ნ. მ-შვილმა.
აპელანტი სააპელაციო საჩივრით ითხოვდა გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმებასა და ახალი გადაწყვეტილების მიღებით სასარჩელო მოთხოვნის სრულად დაკმაყოფილებას.
ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2010 წლის 24 ნოემბრის განჩინებით ნ. მ-შვილის სააპელაციო საჩივარი არ დაკმაყოფილდა; უცვლელად დარჩა ქუთაისის საქალაქო სასამართლოს 2010 წლის 31 მაისის გადაწყვეტილება.
ქუთაისის სააპელაციო სასამართლომ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ დადგენილი ფაქტობრივი გარემოებების სამართლებრივი შეფასება და დამატებით აღნიშნა, რომ საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 85-ე მუხლის 1-ელი ნაწილის თანახმად საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკა არის სახელმწიფოს უფლება საგადასახადო ვალდებულების შესრულება უზრუნველყოს საგადასახადო დავალიანების მქონე გადასახადის გადამხდელის/საგადასახადო აგენტის ან სხვა ვალდებული პირის ქონებით; საგადასახადო იპოთეკის უფლება გამოიყენება უძრავი ნივთის მიმართ მხოლოდ საგადასახადო ურთიერთობისას. საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობისათვის საჭირო არ არის მესაკუთრის თანხმობა. ის წარმოიშობა საგადასახადო დავალიანების არსებობისას, რასაც მისი აზრით, მოცემულ შემთხვევაში ადგილი აქვს. ამავე მუხლის მე-3 ნაწილის თანახმად, საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის უფლების წარმოშობის შესახებ შეტყობინება ეგზავნება გადასახადის გადამხდელს და მარეგისტრირებელ ორგანოს.
ქუთაისის სააპელაციო სასამართლომ მიუთითა, რომ კონკრეტულ შემთხვევაში საგადასახადო ორგანოს მიერ 2002 წლის 22 აპრილის ¹03/871 ტექაღრიცხვის ტერიტორიული სამსახურისათვის გაგზავნილ განცხადებაში და ი.მ “ნ. მ-შვილისათვის” 2002 წლის 22 აპრილს იმავე ნომრით (¹03/871) გაგზავნილ შეტყობინებაში მითითებულია ერთიდაიგივე დავალიანება 23086,90 ლარი. ი.მ “ნ. მ-შვილზე” გაგზავნილი შეკ/წერილი ადასტურებს ზემოაღნიშნული შეტყობინების გაგზავნას.
სააპელაციო სასამართლომ მიუთითა საგადასახადო კიდექსის 85.2.3 მუხლზე და დადგენილად მიიჩნია, რომ ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2008 წლის 26 დეკემბრისა და ქუთაისის საქალაქო სასამართლოს 2010 წლის 31 მაისის გადაწყვეტილებები ერთმანეთს არ ეწინააღმდეგება.
სააპელაციო სასამართლოს მოსაზრებით, იმის გამო, რომ კონკრეტულ შემთხვევაში საგადასახადო ვალდებულება აღიარებულია და საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ღონისძიება რეგისტრირებულია 2002 წლის აპრილში, ნ. მ-შვილის საკუთრების უფლება ქონებაზე დარეგისტრირდა 2007 წლის 29 მაისში და ამ დროიდან ის დაიტვირთა საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკით, სააპელაციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ ამ დროისათვის ხანდაზმულობის ვადა გასული არ იყო და სწორედ ამ დროიდან დაიწყო ვალდებულების უზრუნველყოფის ღონისძიების შესრულება, ვინაიდან საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 85-ე მუხლის 1-ელი ნაწილის შინაარსიდან გამიმდინარე, მოთხოვნის უზრუნველყოფის საშულებად შეიძლება გამოყენებულ იქნას სამომავლო ქონებაც, რომელიც სამოქალაქო კედექსის 254 მუხლის მე-5 ნაწილის შესაბამისად ასეთად ხდება მისი შეძენისთანავე.
ამდენად, სააპელაციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ გასაჩივრებული აქტები მიღებულია საქრთველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის მე-601.2 მუხლის მოთხოვნების დაცვით და არ არსებობს მათი ბათილად ცნობის საფუძვლები.
აღნიშნული განჩინება საკასაციო წესით გაასაჩივრა ნ. მ-შვილმა.
Kკასატორი, საგადასახადო კოდექსის 85.4-ე მუხლზე მითითებით აღნიშნავდა, რომ კონკრეტულ შემთხვერვაში სახეზეა ის გარემოება, როდესაც ი.მ “ნ. მ-შვილის” მიერ საგადასახადო ვალდებულება აღიარებულია და საგადასახადო ორგანოს მიერ ვალდებულების შესრულების უზრუნველყოფის ღონისძიება გირავნობა/იპოტეკის სახით მარეგისტრირებელ ორგანოში რეგისტრირებულია 2002 წლის აპრილის თვეში, ნ. მ-შვილის საკუთრების უფლება ქონებაზე დარეგისტრირდა 2007 წლის 29 მაისს და ამ დროიდან ის დაიტვირთა საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკით. ამ დროისათვის ხანდაზმულობის ვადა გასული არ იყო და ამ დროიდან დაიწყო ვალდებულების უზრუნველყოფის ღონისძიების შესრულება, რადგან საგადასახადო კოდექსის 85.1 მუხლის შინაარსიდან გამომდინარე მოთხოვნის უზრუნველყოფის საშუალებად შეიძლება გამოყენებულ იქნას სამომავლო ქონებაც, მისი აზრით, საგადასახადო გირავნობა/იპოტეკის უფლება ვერ იარსებებს ხანდაზმულობის გარეშე მუდმივ რეჟიმში, მაგრამ მისი ათვლა სკ-ის 85.3 მუხლის შინაარსის შესაბამისად უნდა მოხდეს საგადასახადო გირავნობა/ იპოტეკის უფლების წარმოშობის მარეგისტრირებელ ორგანოში რეგისტრაციის გათვალისწინებით.
კასატორი მიიჩნევდა, რომ საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ხანდაზმულობის ვადის დენის ამ უფლების რეალიზაციის მომენტიდან, კონკრეტულად მოძრავ ან უძრავ ქონებაზე მისი ფაქტობრივი გავრცელებიდან დაწყების შესახებ არასწორია და ამგვარი ინტერპრეტაცია არ გამომდინარეობს როგორც დღეს მოქმედი საქართველოს საგადასახდო კოდექსის, ისე 1997 წლის საგადასახადო კოდექსის მოთხოვნებიდან.
საკასაციო საჩივარში აღნიშნულია, რომ ქუთაისის საქალაქო და სააპელაციო სასამართლოებმა დაარღვიეს საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 266-ე მუხლის მოთხოვნა იმის შესახებ, რომ გადაწყვეტილების კანონიერ ძალაში შესვლის შემდეგ მხარეებს, აგრეთვე, მათ უფლებამონაცვლეებს არ შეუძლიათ სადავო გახადონ სხვა პროცესში გადაწყვეტილებით დადგენილი ფაქტები და სამართლებრივი ურთიერთობანი, რაც გამოიხატება იმაში, რომ თუკი ხანდაზმულობის 6 წლიანი ვადის გასვლის გამო ბათილად იქნა ცნობილი საგადასახადო ორგანოს 2008 წლის 28 მარტის ¹021-959 შეტყობინება, ეს გარემოება, კასატორის მოსაზრებით, სრულიად საკმარის სამართლებრივ საფუძველს ქმნიდა იმავე უძრავ ქონებაზე იმავე საგადასახადო ორგანოს 2002 წლის 22 აპრილის ¹03/871 განცხადებისა და 2008 წლის 1 აპრილის ¹021-967 შეტყობინების ბათილად ცნობის შესახებ სარჩელის დასაკმაყოფილებლად.
ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, კასატორი საკასაციო საჩივრით ითხოვდა გასაჩივრებული განჩინების გაუქმებასა და საქმეზე ახალი გადაწყვეტილების მიღებით სასარჩელო მოთხოვნის სრულად დაკმაყოფილებას.

ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი:

საკასაციო სასამართლო საქმის მასალების შესწავლის, მხარეთა ახსნა-განმარტებების მოსმენისა და გასაჩივრებული განჩინების კანონიერება-დასაბუთებულობის შემოწმების შედეგად მიიჩნევს, რომ ინდ/მეწარმე ,,ნ. მ-შვილის” საკასაციო საჩივარი უნდა დაკმაყოფილოდეს ნაწილობრივ, გაუქმდეს გასაჩივრებული განჩინება და საქმე განსახილველად დაუბრუნდეს იმავე სასამართლოს, შემდეგ გარემოებათა გამო:
სსსკ-ის შესაბამისად გადაწყვეტილების სამართლებრივი საფუძვლების შემოწმებისას საკასაციო სასამართლო ხელმძღვანელობს სსსკ-ის 393-ე და 394-ე მუხლებთ. სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 394-ე მუხლის ,,ე1” ქვეპუნქტის შესაბამისად, გადაწყვეტილება ყოველთვის ჩაითვლება კანონის დარღვევით მიღებულად, თუ გადაწყვეტილების დასაბუთება იმდენად არსრულია, რომ მისი სამართლებრივი საფუძვლიანობის შემოწმება შეუძლებელია.
საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ გასაჩივრებული განჩინება არ არის სამართლებრივად დასაბუთებული, საქმე გამოკვლეულია არასრულყოფილად, რაც შეუძლებელს ხდის სარჩელის საფუძვლიანობისა და განჩინების კანონიერების შემოწმებას და რაც, ზემოაღნიშნული მუხლის შესაბამისად, ქმნის გასაჩივრებული განჩინების გაუქმების საფუძველს.
როგორც საქმეში წარმოდგენილი მასალებიდან იკვეთება, წინამდებარე დავის საგანს წარმოადგენს საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ქუთაისის რეგიონალური ცენტრის შეტყობინება საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობის შესახებ, ხოლო სარჩელის სამართლებრივ საფუძვლად მითითებულია გირავნობა/იპოთეკის წარმოშობის შესახებ შეტყობინების ხანდაზმულობა.
დავის არსიდან გამომდინარე საკასაციო სასამართლო მნიშვნელოვნად მიიჩნევს საგადასახადო გირავნობა/იპოტეკის დანიშნულების განსაზღვრას, რაც სასამართლოს მისცემს შესაძლებლობას საქმის გარემოებების შეჯერების შედეგად მიიღოს არსებითად სწორი გადაწყვეტილება.
საგადასახადო კოდექსის პრინციპებიდან გამომდინარე ცალსახაა, რომ დარიცხული გადასახადი არის ვალი სახელმწიფოს წინაშე და იგი გადახდილი უნდა იყოს სახელმწიფო ბიუჯეტში. გადასახადის უპირობო ხასიათიდან გამომდინარე საგადასახადო კოდექსით განსაზღვრულია გადასახადის გადახდევინების იძულებითი მექანიზმები. გადასახადის იძულებითი გადახდევინების საშუალებებს მიეკუთვნება ქონებაზე გირავნობა/იპოთეკის უფლების გამოყენება და გადასახადის გადამხდელის საბანკო ანგარიშებიდან თანხის ჩამოწერა საგადასახადო ორგანოს საინკასო დავალების საფუძველზე.
საგადასახადო კოდექსის (სადავო პერიოდისათვის მოქმედი რედაქცია) 244-ე მუხლის პირველი ნაწილის შესაბამისად, თუ გადასახადის გადამხდელი არ იხდის გადასახადს დადგენილ ვადაში, დავალიანების თანხა და სანქცია-საურავები წარმოადგენს საფუძველს ამ გადამხდელის მთელი ქონების მიმართ სახელმწიფოს სასარგებლოდ გირავნობისა და იპოთეკის უფლების გამოსაყენებლად.
იმავე მუხლის მე-2 ნაწილი განსაზღვრავს, რომ გირავნობის უფლება წარმოიშობა მოვალისათვის გაგზავნილი გირავნობის უფლების შესახებ შეტყობინების რეგისტრაციისას, ხოლო იპოთეკის უფლება _ იპოთეკის უფლების შესახებ განცხადების საჯარო რეესტრში რეგისტრაციისას, რომელიც გრძელდება გადასახადის გადახდის ვალდებულების შესრულებამდე ან მოთხოვნის ხანდაზმულობის ვადის გასვლამდე.
საკასაციო სასამართლო განსაკუთრებულ ყურადღებას მიაქცევს ზემოაღნიშნული ნორმის ბოლო წინადადებას, რომელიც განსაზღვრავს გირავნობის უფლების შეწყვეტის საფუძვლებს, რაც უკავშირდება საგადასახადო ვალდებულების შესრულების ფაქტს ან მოთხოვნის ხანდაზმულობას.
საკასაციო სასამართლო ასევე ყურადღებას მიაქცევს საგადასახადო კოდექსის შემდგომ რედაქციებს და აღნიშნავს, რომ 1997 წლის საგადასახადო კოდექსისაგან განსხვავებით 2005 წლის პირველი იანვრიდან ამოქმედებულმა საგადასახადო კოდექსმა გადასახადების გადახდევინების მექანიზმებთან დაკავშირებით წარმოადგინა უფრო სრულყოფილი რეგულაციები, კერძოდ მითითებული კოდექსის 85.2 მუხლის შესაბამისად, საგადასახადო გირავნობის/იპოთეკის უფლება წაროიშობა საგადასახადო დავალიანებაზე საგადასახადო დავის დაწყებისთანავე ან/და აღიარებულ საგადასახადო დავალიანებასთან ერთად. ამავე მუხლის მე-4 ნაწილმა განსაზღვრა საგადასახადო გირავნობის/იპოთეკის ხანდაზმულობის ვადის დენის შეჩერების საფუძვლები, ხოლო თავად საგადასახადო გირავნობა/იპოთეკის ხანდაზმულობის ვადა განსაზღვრა 6 წლით.
საკასაციო სასამართლოს ნორმათა ანალიზი აძლევს საფუძველს მიიჩნიოს, რომ კოდექსში წარმოებულმა ჩანაწერმა ფაქტობრივად უზრუნველყო საგადასახადო მოთხოვნის წარმოშობისა და გირავნობის/იპოთეკის უფლების დროში თანხვედრის საკითხი, რაც აადვილებს ხანდაზმულობის 6 წლიანი ვადის ათვლას, თუმცა ცალსახაა ერთი რამ, ყველა შემთხვევაში გირავნობის/იპოთეკის უფლების გამოყენება უკავშირდება საგადასახადო მოთხოვნას, ვინაიდან შეუძლებელია არსებობდეს გადახდევინების იძულებითი მექანიზმი, თუ არ არსებობს თავად გადასახადის გადახდის ვალდებულება.
ზემოაღნიშნული მოსახრებიდან გამომდინარე საკასაციო სასამართლო საჭიროდ მიიჩნევს სააპელაციო სასამართლომ შეისწავლოს და გამოარკვიოს არსებობს თუ არა საგადასახადო მოთხოვნა, რის საფუძველზეა იგი წარმოშობილი და ხომ არ არის ხანდაზმული. საკასაციო სასამართლო თვლის, რომ აღნიშნული გარემოებების გამოკვლევის გარეშე შეუძლებელია საქმეზე არსებითი გადაწყვეტილების გამოტანა.
საკასაციო სასამართლო საქმეზე დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს მიიჩნევს არასრულყოფილად გამოკვლეულად და თვლის, რომ გასაჩივრებულ განჩინებაში ფაქტობრივ გარემოებებთან დაკავშირებით წარმოდგენილი ცდომილებები არ იძლევა მათი შეფასების შესაძლებლობას.
სააპელაციო სასამართლო დადგენილად მიიჩნევს, რომ ქუთაისის საგადასახადო ინსპექციის 1999 წლის 4 თებერვლის შემოწმების აქტით ინდ/მეწარმე ,,ნ. მ-შვილს” სახელმწიფო ბიუჯეტის სასარგებლოდ დაეკისრა 6 796 ლარის გადახდა, მითითებული აქტის საფუძველზე ქუთაისის რეგიონალური ცენტრის უფროსის 1999 წლის 27 მაისის ¹271 დადგენილებით ინდ/მეწარმე ,,ნ. მ-შვილს” დაეკისრა 6 796 ლარის გადახდა. საკასაციო სასამართლო ყურადღებას მიაქცევს სააპელაციო სასამართლოს მიერ მითითებულ ამ უკანასკნელ აქტს, რომელშიც საუბარია ნ. მ-შვილისათვის არა 6 796 ლარის არამედ 9 623 ლარის დაკისრებაზე. გამომდინარე იქიდან, რომ საქმეში წარმოდგენილი არ არის არცერთი დოკუმენტი, რომელიც ახსნის 1999 წლის 27 მაისის აქტში მითითებული თანხების წარმომავლობას, საკასაციო სასამართლო მნიშვნელოვნად მიიჩნევს დადგინდეს, რისგან შედგება ვადაგადაცილებული დავალიანება 23 086 ლარის ოდენობით, არის თუ არა რაიმე აქტის საფუძველზე თანხა დარიცხული, არსებობს თუ არა ,,საგადასახადო მოთხოვნა” და ხომ არ არის აღნიშნული ხანდაზმული.
საკასაციო სასამართლო მითითებული გარემოებების გამოკვლევას მნიშვნელოვნად მიიჩნევს ასევე სასამართლო გადაწყვეტილებათა წინაააღმდეგობის გამორიცხვის მიზნით, ვინაიდან ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2008 წლის 26 დეკემბრის კანონიერ ძალაში შესული გადაწვეტილებით დადგენილია, რომ გასულია მოთხოვნის ხანდაზმულობის ვადა, რაც პრინციპში ეწინააღმდეგება გასაჩივრებულ განჩინებაში განვითარებულ დასაბუთებას.
ყოველივე აღნიშნულიდან გამომდინარე საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ საქმე ხელახალი განხილვის მიზნით უნდა დაუბრუნდეს იმავე სააპელაციო სასამართლოს.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი:

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 412-ე მუხლით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა

1. ინდ/მეწარმე ,,ნ. მ-შვილის” საკასაციო საჩივარი დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ;
2. გაუქმდეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2010 წლის 24 ნოემბრის განჩინება და საქმე განსახილველად დაუბრუნდეს იმავე სასამართლოს;
3. მხარეთა შორის სახელმწიფო ბაჟის გადანაწილების საკითხი გადაწყდეს საქმეზე საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებისას;
4. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.