საქართველოს უზენაესი სასამართლო

გ ა ნ ჩ ი ნ ე ბ ა

საქართველოს სახელით

საქმე №ბს-257(2კ-23) 26 სექტემბერი, 2023 წელი
ქ. თბილისი

ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატა
შემადგენლობა:

ბიძინა სტურუა (თავმჯდომარე, მომხსენებელი),
მაია ვაჩაძე, გოჩა აბუსერიძე

საქმის განხილვის ფორმა - ზეპირი მოსმენის გარეშე

კასატორები - 1. ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერია; 2. სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახური

მოწინააღმდეგე მხარე - შპს „ა...“

დავის საგანი - ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტების ბათილად ცნობა, ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემის დავალება

გასაჩივრებული გადაწყვეტილება - თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2022 წლის 24 ოქტომბრის გადაწყვეტილება



ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი

შპს „ა...მ“ 2020 წლის 18 თებერვალს სარჩელით მიმართა თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიას ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიისა და ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის არქიტექტურის სამსახურის მიმართ და მოითხოვა სსიპ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის 2019 წლის 30 დეკემბრის №60-01193641666 წერილის, ადმინისტრაციული საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის 2020 წლის 23 ივნისის №632 ბრძანების ბათილად ცნობა და მოპასუხე სსიპ არქიტექტურის სამსახურისათვის ქალაქ თბილისში, ...ის ქუჩაზე, ...ის მიმდებარე მიწის ნაკვეთის (საკადასტრო კოდი ...) დღგ-ს ჩათვლის უფლებისგან განთავისუფლებული ობიექტების ნუსხაში შეყვანის დავალება.

მოსარჩელის განმარტებით, შპს „ა...“ ობიექტით დაინტერესდა სწორედ იმ მიზეზით, რომ იგი შეყვანილი იყო დღგ-ს ჩათვლის უფლებისგან გასათავისუფლებელი ობიექტების ნუსხაში. შესაბამისად, მოსარჩელეს გააჩნდა კანონიერი ნდობა აღნიშნული ფაქტისა და ადმინისტრაციული ორგანოს მიმართ და ობიექტში არსებული ბინების რეალიზაციას ახდენდა დღგ-ს გადახდის გარეშე, მისი მითითებით, დღგ-ს ფაქტორი ერთადერთი მიზეზი იყო, რაც რენტაბელურობას სძენდა პროექტს. მოსარჩელის განმარტებით, ადმინისტრაციული ორგანოების უკანონო ქმედება უცილობლად გამოიწვევს კომპანიის დღგ-თი დაბეგვრას და შემდგომში მის გაკოტრებას, რაც ხელს შეუშლის საქმიანობის განხორციელებაში.

თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2022 წლის 28 თებერვლის გადაწყვეტილებით შპს „ა...ს“ სარჩელი ნაწილობრივ დაკმაყოფილდა; სადავო საკითხის გადაუწყვეტლად ბათილად იქნა ცნობილი თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის 2020 წლის 23 ივნისის №632 ბრძანება და თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიას დაევალა საქმისათვის არსებითი მნიშვნელობის მქონე გარემოებების ყოველმხრივ გამოკვლევისა და სათანადო შეფასების შედეგად ახალი ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემა. საქალაქო სასამართლოს აღნიშნული გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრეს შპს „ა...მ“ და ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიამ.

თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2022 წლის 24 ოქტომბრის გადაწყვეტილებით შპს „ა...ს“ სააპელაციო საჩივარი დაკმაყოფილდა; გაუქმდა თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2022 წლის 28 თებერვლის გადაწყვეტილება და მიღებულ იქნა ახალი გადაწყვეტილება, რომლითაც შპს „ა...ს“ სარჩელი დაკმაყოფილდა; ბათილად იქნა ცნობილი სსიპ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის 2019 წლის 30 დეკემბრის №60-01193641666 ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი და ადმინისტრაციული საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის 2020 წლის 23 ივნისის №632 ბრძანება; სსიპ არქიტექტურის სამსახურს დაევალა ახალი ინდივიდუალური ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემა ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე, ...ის მიმდებარედ არსებული ს/კ №... მიწის ნაკვეთის, დღგ-ს ჩათვლის უფლებისგან გათავისუფლებული ობიექტების ნუსხაში შეყვანის თაობაზე. სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება საკასაციო წესით გაასაჩივრეს ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიამ და ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურმა.

კასატორის - ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის განმარტებით, დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით გათავისუფლებულ უძრავ ობიექტთა ნუსხის შედგენა წარმოადგენს კანონმდებლობის საფუძველზე განსახორციელებელ სავალდებულო ქმედებას და მოცემული უფლებამოსილება მინიჭებული აქვს სსიპ არქიტექტურის სამსახურს. მითითებულ ნუსხაში მოხვედრა წარმოშობს სამართლებრივ შედეგებს, კერძოდ, განაპირობებს კონკრეტული სუბიექტისათვის საგადასახადო შეღავათის მინიჭებას. განსახილველ შემთხვევაში, სსიპ არქიტექტურის სამსახურმა შპს „ა...“ არ მიიჩნია იმ უძრავი ქონების მიწოდების განმახორციელებელ პირად, რომელიც დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით გათავისუფლდებოდა. სსიპ არქიტექტურის სამსახურის სადავო აქტი გამოცემულია ადმინისტრაციული ორგანოს კომპეტენციას მიკუთვნებულ საკითხთან დაკავშირებით და იგი განმცხადებლისათვის წარმოშობს სამართლებრივ შედეგებს. ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიამ, წარმოდგენილი ადმინისტრაციული საჩივრის ფარგლებში, შეაფასა სადავო აქტის სისწორე და დაადგინა მოქმედ კანონმდებლობასთან მისი შესაბამისობა. ადმინისტრაციული ორგანო ადასტურებს საპროექტო ტერიტორიაზე მრავალფუნქციური შენობის არქიტექტურული პროექტის ქ. თბილისის მერიის ურბანული დაგეგმარების საქალაქო სამსახურის 2008 წლის 27 აგვისტოს №01/1169 ბრძანებით შეთანხმებას, თუმცა აქვე განმარტავს, რომ ამგვარი ობიექტის დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით განთავისუფლებულ უძრავ ნივთთა ნუსხაში შეყვანა ცალსახად ეწინააღმდეგება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე ნაწილით გათვალისწინებულ იმპერატიულ მოთხოვნებს. კასატორის მითითებით, სადავო საკითხის მარეგულირებელი ნორმის მოთხოვნაა არქიტექტურული პროექტის 2008 წლის 8 აგვისტომდე არსებობა, კანონმდებლობა აკეთებს ზუსტ და კონკრეტულ დათქმას და საშეღავათო პირობებს ავრცელებს 2008 წლის 8 აგვისტომდე შეთანხმებულ პროექტებზე. კანონით გათვალისწინებული წესების გვერდის ავლა და სრულიად სხვაგვარ პირობებზე საშეღავათო რეჟიმის გავრცელება ეწინააღმდეგება მოქმედ კანონმდებლობას. შესაბამისად, კასატორი, სააპელაციო სასამართლოს შეფასებას ფიზიკური პირისთვის ნებართვის მიღების საფუძვლის 2008 წლის 8 აგვისტომდე წარმოშობის თაობაზე მიიჩნევს კანონმდებლობასთან წინააღმდეგობად.

კასატორის - ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის მითითებით, საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე ნაწილის მიზანია 2008 წლის აგვისტოს ომის შედეგად შექმნილი ფინანსური კრიზისის გამო შეჩერებული მშენებლობების დასრულების ხელშეწყობა მშენებლობის განმახორციელებელ სუბიექტთათვის საგადასახადო შეღავათის დაწესების გზით. აღნიშნული საკანონმდებლო ჩანაწერით დაწესებული საგადასახადო შეღავათით სარგებლობისათვის აუცილებელია ხსენებული ნორმით განსაზღვრული კრიტერიუმების კუმულატიურად არსებობა. მოცემულ შემთხვევაში კი, მხარე ვერ აკმაყოფილებდა საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტის მოთხოვნებს, ვინაიდან საპროექტო მიწის ნაკვეთზე მრავალფუნქციური შენობის არქიტექტურული პროექტი ქ. თბილისის მერიის ურბანული დაგეგმარების საქალაქო სამსახურის 2008 წლის 27 აგვისტოს №01/1169 ბრძანებით შეთანხმდა. კასატორის მითითებით, იმისათვის, რომ ობიექტი დღგ-გან ჩათვლის უფლებით გასათავისუფლებელ უძრავ ნივთთა სიაში აღრიცხვისათვის განსაზღვრულ მოთხოვნებს აკმაყოფილებდეს, მისი მშენებლობა ისეთი მშენებლობის ნებართვით ან/და არქიტექტურული პროექტით უნდა იყოს გათვალისწინებული, რომელიც ძალაში იყო 2008 წლის 8 აგვისტოს. მოცემულ შემთხვევაში კი, აღნიშნული პერიოდისთვის საპროექტო დოკუმენტაცია (არქიტექტურული პროექტი) უფლებამოსილ ორგანოსთან შეთანხმებული იყო, მშენებლობის ნებართვა კი მოგვიანებით, 2008 წლის 27 აგვისტოს გაიცა. აქედან გამომდინარე, სადავო ობიექტი ვერ აკმაყოფილებს იმ მოთხოვნებს, რაც საქართველოს საგადასახადო კოდექსით არის დადგენილი.

საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2023 წლის 17 მარტის განჩინებით, საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის შესაბამისად, დასაშვებობის შესამოწმებლად წარმოებაში იქნა მიღებული ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიისა და სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის საკასაციო საჩივრები.

ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი

საკასაციო სასამართლო საქმის შესწავლის, საკასაციო საჩივრების დასაშვებობის შემოწმების შედეგად მიიჩნევს, რომ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიისა და სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის საკასაციო საჩივრები არ აკმაყოფილებს საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის მოთხოვნებს და არ ექვემდებარება დასაშვებად ცნობას შემდეგ გარემოებათა გამო:

საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილი განსაზღვრავს საკასაციო საჩივრის განსახილველად დასაშვებობის ამომწურავ საფუძვლებს, კერძოდ, აღნიშნული ნორმის თანახმად, საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მიერ საკასაციო საჩივარი დაიშვება, თუ კასატორი დაასაბუთებს, რომ: ა) საქმე მოიცავს სამართლებრივ პრობლემას, რომლის გადაწყვეტაც ხელს შეუწყობს სამართლის განვითარებას და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბებას; ბ) საქართველოს უზენაეს სასამართლოს მანამდე მსგავს სამართლებრივ საკითხზე გადაწყვეტილება არ მიუღია; გ) საკასაციო საჩივრის განხილვის შედეგად მოცემულ საქმეზე სავარაუდოა მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან განსხვავებული გადაწყვეტილების მიღება; დ) სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება განსხვავდება მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან; ე) სააპელაციო სასამართლომ საქმე განიხილა მატერიალური ან/და საპროცესო სამართლის ნორმების მნიშვნელოვანი დარღვევით, რასაც შეეძლო არსებითად ემოქმედა საქმის განხილვის შედეგზე; ვ) სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება ეწინააღმდეგება მსგავს სამართლებრივ საკითხზე ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციას და ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს პრეცედენტულ სამართალს.

საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ წარმოდგენილი საკასაციო საჩივრები არ არის დასაშვები საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული არც ერთი ზემოთ მითითებული საფუძვლით.

საკასაციო საჩივრები არ არის დასაშვები სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილების საკასაციო სასამართლოს მიერ დამკვიდრებული პრაქტიკისაგან განსხვავების არსებობის საფუძვლით და ამასთან, არ არსებობს საკასაციო საჩივრის განხილვის შედეგად მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან განსხვავებული გადაწყვეტილების მიღების ვარაუდი. სააპელაციო სასამართლოს გასაჩივრებული გადაწყვეტილება არ ეწინააღმდეგება ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციას და ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს პრეცედენტულ სამართალს. ამასთან, საქმის განხილვისა და საკასაციო სასამართლოს მიერ საქმეზე ახალი გადაწყვეტილების მიღების საჭიროება არ არსებობს სამართლის განვითარებისა და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბების თვალსაზრისით.

საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ კასატორები ვერ ასაბუთებენ სააპელაციო სასამართლოს მიერ საქმის განხილვას მატერიალური ან/და საპროცესო სამართლის ნორმების მნიშვნელოვანი დარღვევით. კასატორები საკასაციო საჩივრებში ვერ აქარწყლებენ სააპელაციო სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებსა და დასკვნებს.

საკასაციო სასამართლო იზიარებს მოცემულ საქმეზე ქვედა ინსტანციის სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს და ამ გარემოებებთან დაკავშირებით გაკეთებულ სამართლებრივ შეფასებებს და მიიჩნევს, რომ ქვედა ინსტანციის სასამართლომ არსებითად სწორად გადაწყვიტა მოცემული დავა.

განსახილველ შემთხვევაში, დავის საგანს წარმოადგენს სსიპ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის 2019 წლის 30 დეკემბრის №60-01193641666 წერილისა და ადმინისტრაციული საჩივრის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის შესახებ ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის 2020 წლის 23 ივნისის №632 ბრძანების კანონიერების შეფასება.

საკასაციო სასამართლო, პირველ რიგში, მიუთითებს, რომ 2015 წლის 20 მარტის №3407-IIს კანონით საქართველოს საგადასახადო კოდექსში შესული ცვლილებით 309-ე მუხლს დაემატა შემდეგი შინაარსის 79-ე–81-ე ნაწილები: „79. დღგ-საგან ჩათვლის უფლებით თავისუფლდება უძრავი ქონების მიწოდება, თუ შესრულებულია ყველა შემდეგი პირობა: ა) უძრავი ქონება მიწოდებულ იქნა 2015 წლის 1 იანვრიდან 2018 წლის 1 იანვრამდე პერიოდში; ბ) მიწოდებული უძრავი ქონება განთავსებულია 2008 წლის 8 აგვისტოსთვის ძალაში მყოფი მშენებლობის ნებართვით გათვალისწინებულ ობიექტში ან იმ ობიექტში, რომელზედაც, 2008 წლის 8 აგვისტოს მდგომარეობით, საპროექტო დოკუმენტაცია (არქიტექტურული პროექტი) უფლებამოსილ ორგანოსთან შეთანხმებული იყო, მშენებლობის ნებართვა კი შემდგომ გაიცა; გ) უძრავი ქონების მიწოდების განმახორციელებელი პირი არის ამ ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ ობიექტზე გაცემული მშენებლობის ნებართვის მფლობელი (იგი შეიძლება არ იყოს ამ ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებული მშენებლობის ნებართვის/საპროექტო დოკუმენტაციის (არქიტექტურული პროექტის) მფლობელი); დ) იმ ობიექტის ექსპლუატაციაში მისაღებად, სადაც განთავსებულია მიწოდებული უძრავი ქონება, უფლებამოსილი ორგანო ინდივიდუალურ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ აქტს 2018 წლის 1 იანვრამდე გამოსცემს; ე) ობიექტი, სადაც განთავსებულია მიწოდებული უძრავი ქონება, მთლიანად ან ნაწილობრივ საცხოვრებლადაა განკუთვნილი; ვ) ობიექტი, სადაც განთავსებულია მიწოდებული უძრავი ქონება, ამ მუხლის 81-ე ნაწილით გათვალისწინებულ ნუსხაშია შეტანილი. 80. ამ მუხლის 79-ე ნაწილის შესაბამისად დღგ-საგან ჩათვლის უფლებით გათავისუფლებული უძრავი ქონების მიწოდების განმახორციელებელი პირისათვის იმ ობიექტთან დაკავშირებით გაწეული სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურება, რომელიც ამ მუხლის 81-ე ნაწილით გათვალისწინებულ ნუსხაშია შეტანილი, გათავისუფლებულია დღგ-საგან ჩათვლის უფლებით. 81. ამ მუხლის 79-ე და მე-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად იმ ობიექტების ნუსხას, რომლებიც აკმაყოფილებს ამ მუხლის 79-ე ნაწილის „ბ“ და „ე“ ქვეპუნქტებით დადგენილ მოთხოვნებს, განსაზღვრავს მუნიციპალიტეტის აღმასრულებელი ორგანო.“.

განსახილველ შემთხვევაში, დადგენილია, რომ 2015 წლის 20 აპრილს თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურმა თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის იურიდიული საქალაქო სამსახურის საჯარო ინფორმაციის ხელმისაწვდომობისა და ეფექტური საჯარო მმართველობის მხარდაჭერის განყოფილებას გადაუგზავნა საქართველოს საგადასახადო კოდექსში 2015 წლის 20 მარტს განხორციელებული ცვლილებისა და თბილისის მთავრობის დავალების საფუძველზე საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე და მე-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად მომზადებული, 2002 წლიდან 2008 წლის 8 აგვისტომდე პერიოდში მრავალფუნქციური და მრავალბინიანი ფუნქციით შეთანხმებული არქიტექტურული პროექტების და გაცემული მშენებლობის ნებართვების სია 760 ობიექტზე, რომლის 314-ე ნომრად მითითებული იყო ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთი (საკადასტრო კოდი №...) და მასზე მშენებლობის პროექტის შეთანხმებისა და მშენებლობის ნებართვის გაცემის შესახებ აქტების რეკვიზიტები. აღნიშნული სია გამოქვეყნდა თბილისის არქიტექტურის ვებგვერდზე და თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის მიერ 2015 წლის 23 აპრილს გადაეგზავნა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სსიპ შემოსავლების სამსახურს.

დადგენილია, რომ თბილისის მუნიციპალიტეტის მთავრობის 2015 წლის 22 ივლისის სხდომაზე მიღებული გადაწყვეტილებით საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად ობიექტების ნუსხის განსაზღვრა სსიპ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს დაევალა.

თბილისის არქიტექტურის 2015 წლის 28 ოქტომბრის №07-13/1827 წერილით სსიპ შემოსავლების სამსახურს ეცნობა, რომ საქართველოს საგადასახადო კოდექსში 2015 წლის 20 მარტს განხორციელებული ცვლილებისა და თბილისის მთავრობის დავალების საფუძველზე საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე და მე-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად მომზადებული ნუსხის გადამოწმება/განახლების შედეგად დადგინდა, რომ მასში შეტანილი 13 ობიექტის მიმართ არ ვრცელდებოდა ზემოხსენებული საგადასახადო შეღავათები (გაეგზავნა შესაბამისი ობიექტების ჩამონათვალი). მითითებულ წერილთან ერთად შემოსავლების სამსახურს გადაეგზავნა ობიექტების ჩამონათვალი, რომელშიც მე-11 ნომრად მიეთითა ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთი (საკადასტრო კოდი №...) და მასზე მშენებლობის პროექტის შეთანხმებისა და მშენებლობის ნებართვის გაცემის შესახებ აქტების რეკვიზიტები.

დადგენილია, რომ შპს „ა...“ დაფუძნდა 2018 წლის 17 აგვისტოს, 2018 წლის 3 ოქტომბრის ხელშეკრულებით კი მან შეიძინა საკუთრების უფლება ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთზე (საკადასტრო კოდი №...).

ასევე დადგენილია, რომ 2019 წლის 5 ივლისს საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის აუდიტის დეპარტამენტმა დაიწყო შპს „ა...ს“ საგადასახადო შემოწმება, რომლის ფარგლებში შემოწმებას დაექვემდებარა 2018 წლის აგვისტოდან 2019 წლის 1 ივნისამდე პერიოდი. 2020 წლის 21 იანვარს შედგა შპს „ა...ს“ კამერალური საგადასახადო შემოწმების აქტი, რომლის საფუძველზეც შემოსავლების სამსახურის აუდიტის დეპარტამენტის 2020 წლის 29 იანვრის №1927 ბრძანებით შპს „ა...ს“ ბიუჯეტში გადასახდელად დაერიცხა ძირითადი გადასახადი 171031 ლარი და ჯარიმა 856996 ლარი, საიდანაც ძირითადი გადასახადის სახით დარიცხული 171031 ლარიდან 170842 ლარი წარმოადგენს დამატებული ღირებულების გადასახადს.

2019 წლის 25 დეკემბერს შპს „ა...ს“ წარმომადგენელმა განცხადებით მიმართა სსიპ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს და მოითხოვა ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთი (საკადასტრო კოდი №...) შეყვანილი ყოფილიყო დღგ-ს ჩათვლის უფლებისაგან გასათავისუფლებელი ობიექტების განახლებულ ნუსხაში. განცხადების მიხედვით, მითითებულ ობიექტზე განცხადება პროექტის შეთანხმების შესახებ არქიტექტურის სამსახურს წარედგინა 2008 წლის 8 აგვისტომდე, რის გამოც იგი შეყვანილი იყო დღგ-ს ჩათვლის უფლებისაგან გასათავისუფლებელი ობიექტების ნუსხაში.

თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის 2019 წლის 30 დეკემბრის №60-01193641666 სადავო წერილით შპს „ა...ს“ განემარტა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე და 81-ე მუხლები და მიეთითა, რომ ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთზე (საკადასტრო კოდი №...) მრავალფუნქციური საცხოვრებელი შენობის არქიტექტურული პროექტი შეთანხმდა 2008 წლის 8 აგვისტოს შემდეგ - თბილისის მერიის ურბანული დაგეგმარების საქალაქო სამსახურის 2008 წლის 27 აგვისტოს N01/1169 ბრძანებით, რის გამოც შესაბამისი ობიექტი ვერ მოხვდა სსიპ შემოსავლების სამსახურში თბილისის მერიის მიერ გადაგზავნილ ნუსხაში. 2020 წლის 15 იანვარს შპს „ა...მ“ ადმინისტრაციული საჩივრით მიმართა ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიას სსიპ არქიტექტურის სამსახურის 2019 წლის 30 დეკემბრის №60-01193641666 წერილის ბათილად ცნობისა და დასახელებული სამსახურისათვის №... საკადასტრო კოდის მიწის ნაკვეთის დღგ-ს ჩათვლის უფლებისაგან გასათავისუფლებელი ობიექტების ნუსხაში შეყვანის დავალების მოთხოვნით.

ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის 2020 წლის 23 ივნისის №632 სადავო ბრძანებით შპს „ა...ს“ ადმინისტრაციული საჩივარი არ დაკმაყოფილდა. აღნიშნული ბრძანებით მხარეს განემარტა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე ნაწილი და მიეთითა, რომ ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთზე (საკადასტრო კოდი №...) მრავალფუნქციური საცხოვრებელი შენობის არქიტექტურული პროექტი შეთანხმდა 2008 წლის 8 აგვისტოს შემდეგ - თბილისის მერიის ურბანული დაგეგმარების საქალაქო სამსახურის 2008 წლის 27 აგვისტოს №01/1169 ბრძანებით, რის გამოც არქიტექტურის სამსახურის სადავო აქტით კანონის შესაბამისად იქნა უარყოფილი აღნიშნული ობიექტის საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 81-ე ნაწილით გათვალისწინებულ სიაში შეყვანის შესახებ მოთხოვნა.

საკასაციო პალატა ყურადღებას ამახვილებს მასზედ, რომ სადავო აქტების გამოცემის დროისთვის საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-811 ნაწილები შემდეგი სახით იყო ჩამოყალიბებული: „79. დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით თავისუფლდება უძრავი ქონების მიწოდება, აგრეთვე უძრავი ქონების მიმწოდებლის მიერ მიწოდებულ ქონებასთან დაკავშირებული სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურების გაწევა, თუ შესრულებულია ყველა შემდეგი პირობა: (27.12.2018. №4225 ამოქმედდეს 2019 წლის 1 იანვრიდან) ა) უძრავი ქონების მიწოდება და მასთან დაკავშირებული სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურების გაწევა 2015 წლის 1 იანვრიდან 2023 წლის 1 იანვრამდე პერიოდში განხორციელდა; ბ) მიწოდებული უძრავი ქონება განთავსებულია 2008 წლის 8 აგვისტოსთვის ძალაში მყოფი მშენებლობის ნებართვით გათვალისწინებულ ობიექტში ან იმ ობიექტში, რომელზედაც 2008 წლის 8 აგვისტოს მდგომარეობით საპროექტო დოკუმენტაცია (არქიტექტურული პროექტი) უფლებამოსილ ორგანოსთან შეთანხმებული იყო, მშენებლობის ნებართვა კი შემდგომ გაიცა; 81. ამ მუხლის 79-ე და მე-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად იმ ობიექტების ნუსხას, რომლებიც აკმაყოფილებს ამ მუხლის 79-ე ნაწილის „ბ" და „ე" ქვეპუნქტებით დადგენილ მოთხოვნებს, განსაზღვრავს მუნიციპალიტეტის აღმასრულებელი ორგანო. (20.03.2015. №3407) (ამ ნორმის მოქმედება გავრცელდეს 2015 წლის 1 იანვრიდან წარმოშობილ სამართლებრივ ურთიერთობებზე). 811. პირი უფლებამოსილია თავის საკუთრებაში არსებული ობიექტის ამ მუხლის 81-ე ნაწილით გათვალისწინებულ ნუსხაში შეტანის მოთხოვნით მუნიციპალიტეტის აღმასრულებელ ორგანოს მიმართოს. მუნიციპალიტეტის აღმასრულებელი ორგანო ამ ობიექტს აღნიშნულ ნუსხაში შეიტანს, თუ მისთვის პირის მიმართვისას ეს ობიექტი აკმაყოფილებს ამ მუხლის 79-ე ნაწილის „ბ" და „ე" ქვეპუნქტების მოთხოვნებს. (30.06.2017. №1182) (ამ ნორმის მოქმედება გავრცელდეს 2015 წლის 1 იანვრიდან წარმოშობილ სამართლებრივ ურთიერთობებზე)".

საკასაციო სასამართლო განმარტავს, რომ სსიპ თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს, თბილისის მუნიციპალიტეტის მთავრობის 2015 წლის 22 ივლისის სხდომაზე მიღებული გადაწყვეტილებით, მიენიჭა უფლებამოსილება, განესაზღვრა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე და მე-80 ნაწილებით გათვალისწინებული შეღავათების გამოსაყენებლად იმ ობიექტების ნუსხა, რომლებიც აკმაყოფილებდა ამ მუხლის 79-ე ნაწილის „ბ“ და „ე“ ქვეპუნქტებით დადგენილ მოთხოვნებს, შესაბამის ნუსხაში კონკრეტული ობიექტის შეყვანა კი განაპირობებდა მისთვის უძრავი ქონების მიწოდების, აგრეთვე, უძრავი ქონების მიმწოდებლის მიერ მიწოდებულ ქონებასთან დაკავშირებული სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურების გაწევის დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით გათავისუფლებას. სასამართლო, აქვე, მიუთითებს საგადასახადო კოდექსში 2015 წლის 20 მარტს განხორციელებული ცვლილების კანონპროექტის განმარტებით ბარათსა და კანონპროექტზე თანდართულ შენიშვნების ფურცელზე. კერძოდ, ცვლილებით 309-ე მუხლს დაემატა 79-ე-81-ე ნაწილები, რომლის თანახმად, დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით გათავისუფლებას დაექვემდებარა უძრავი ქონების მიწოდება და შესაბამისი ობიექტისათვის სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურება 2015 წლის 1 იანვრიდან 2018 წლის 1 იანვრამდე პერიოდში. ამავე ცვლილებებით განისაზღვრა პირობები, რომელთა მიხედვით დადგინდა საშეღავათო რეჟიმის გავრცელების არეალი კანონის ადრესატებისა და კანონის დროში მოქმედების თვალსაზრისით, კონკრეტულად კი, დღგ-სგან ჩათვლის უფლებით თავისუფლდება უძრავი ქონების მიწოდება და შესაბამისი ობიექტისათვის სამშენებლო-სამონტაჟო მომსახურება, თუ მშენებლობაზე შესაბამისი ნებართვა გაცემულია 2008 წლის 8 აგვისტომდე, ობიექტის ექსპლუატაციაში მიღება განხორციელდება 2018 წლის 1 იანვრამდე და ობიექტი, მშენებლობის ნებართვის რეგულირების განმახორციელებელი შესაბამისი თვითმმართველი ერთეულის აღმასრულებელ ორგანოს შეტანილი აქვს შეღავათით მოსარგებლე ობიექტების ნუსხაში.

კანონპროექტის განმარტებითი ბარათის თანახმად, ირკვევა, რომ „2008 წლის აგვისტოს ომის და ფინანსური კრიზისის გამო არაერთი ობიექტის მშენებლობა არის შეჩერებული. კომპანიებს უძრავი ქონების მშენებლობისას და მიწოდებისას წარმოეშობათ დღგ-ს გადახდის ვალდებულება, რაც ართულებს მშენებლობის დასრულებას. კანონპროექტის მიღების მიზეზია, საგადასახადო შეღავათის დაწესების გზით, შეჩერებული მშენებლობების დასრულების ხელშეწყობის აუცილებლობა.“ ამდენად, მითითებულ საკანონმდებლო რეგულაციას გააჩნია კონკრეტული და განსაზღვრული მიზნობრიობა, სახელდობრ, კანონპროექტის მიღების მიზანია, შეჩერებული მშენებლობების დასრულების ხელშეწყობა, დღგ-ში საგადასახადო შეღავათის დაწესების გზით, რაც მხედველობაში უნდა იქნეს მიღებული კანონის დებულებათა განსახილველი საქმის ფაქტობრივ გარემოებებთან მისადაგებისას.

საქართველოს უზენაესმა სასამართლომ არაერთხელ განმარტა, რომ „კანონი არის კანონმდებლის მიზნის განხორციელების ინსტრუმენტი და ამიტომ ის უნდა განიმარტოს კანონმდებლის ნამდვილი მიზნის, განზრახვის ადეკვატურად. სასამართლომ უნდა გამოიყენოს განმარტების ისეთი წესები, რომლის მიხედვით კანონი უნდა იყოს განმარტებული კანონმდებლის მიზნისა და მისი განხორციელების შესაძლებლობის ფარგლებში. სასამართლომ უნდა იხელმძღვანელოს კანონმდებლის განზრახვით, როგორც ნორმის განმარტების საშუალებით. კანონის განმარტება ემყარება გარკვეულ პრინციპებს: ობიექტურობის პრინციპს, რაც გულისხმობს, რომ განმარტება უნდა ეფუძნებოდეს კანონის ტექსტს და გამოხატავდეს კანონმდებლის ნებას; ერთიანობის პრინციპს, კერძოდ, ყოველი ნორმა განმარტებული უნდა იქნეს არა ფრაგმენტულად, არამედ სისტემური და ტელეოლოგიური მეთოდებით, კანონის ტექსტის ლოგიკურ ჭრილში; გენეტიკური განმარტების პრინციპს - გათვალისწინებულ უნდა იქნეს კანონმდებლის მიზანი და განზრახულობა. ამდენად, მოცემულ შემთხვევაში კანონი უნდა განიმარტოს აღნიშნული პრინციპების დაცვით. ნორმის, მისი ფაქტობრივი ელემენტებისა და სამართლებრივი შედეგის დაკონკრეტება ხორციელდება ნორმაში გამოყენებული ცნებების განმარტების გზით. ხსენებული განმარტების საშუალებით ხდება სამართლებრივი ნორმის ინტერპრეტაცია და მისი შინაარსის განსაზღვრა“ (სუსგ №ბს-479-459(კ-10), 21.10.2010წ.).

საკასაციო პალატა აღნიშნავს, რომ კანონპროექტის განმარტებით ბარათში ერთმნიშვნელოვნად დეკლარირებული კანონის მიზნის გაანალიზების შედეგად, იკვეთება კანონმდებლის პირდაპირი განზრახულობა, რომ საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 79-ე ნაწილით გათვალისწინებული საგადასახადო შეღავათი გავრცელდეს ყველა იმ ობიექტის მიმართ, რომლებსაც, 2008 წლის 8 აგვისტომდე სამართლებრივად წარმოეშვათ მშენებლობის ნებართვის მიღების საფუძველი. დგინდება, რომ კანონმდებელი, კანონის მიღებისას და რედაქციის ფორმულირების შემუშავებისას ინფორმირებული იყო და ანგარიშს უწევდა იმ გარემოებას, რომ მშენებლობის ნებართვის მიღება გარკვეულ ვადებსა და დროს საჭიროებს. სწორედ აღნიშნულის მხედველობაში მიღებით, გათვალისწინებული და კანონის ტექსტში იქნა ასახული კომიტეტის შენიშვნა - ნორმის ტექსტი ჩამოყალიბებულიყო იმგვარად, რომ საგადასახადო შეღავათს მოეცვა ისეთი კომპანიებიც/ობიექტებიც, რომლებსაც დადგენილი პროცედურებისა და ვადების გათვალისწინებით წარმოეშვათ მშენებლობის უფლება 2008 წლის 8 აგვისტომდე, მაგრამ ფიზიკურად სამშენებლო ნებართვა მიიღეს დადგენილი ვადის შემდეგ.

განსახილველ შემთხვევაში, ასევე ყურადსაღებია, რომ მშენებლობის ნებართვის მოპოვების მეორე სტადიის გადალახვის მიზნით მოსარჩელემ ადმინისტრაციულ ორგანოს მიმართა 2008 წლის 14 ივლისს, ხოლო მშენებლობის ნებართვა გაიცა 2008 წლის 27 აგვისტოს. ამასთან, საქმეში არ არის წარმოდგენილი მტკიცებულება, რომ 2008 წლის 14 ივლისის განცხადებასთან დაკავშირებით ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ გადაწყვეტილების დროულად მიღება დაბრკოლდა განმცხადებლის მიერ რაიმე დოკუმენტის წარუდგენლობით ან დამატებითი ინფორმაციის წარდგენის საჭიროებით. ამდენად, სახეზე სწორედ ის ვითარებაა, როდესაც პირს „იურიდიულად წარმოეშვა მშენებლობის ნებართვის მიღების საფუძველი“, თუმცა, „ფიზიკურად სამშენებლო ნებართვა მიიღო დადგენილი ვადის შემდეგ.“

საკასაციო სასამართლო დამატებით მიუთითებს, რომ სსიპ არქიტექტურის სამსახურმა, თავისი კომპეტენციის ფარგლებში, შეადგინა საგადასახადო კოდექსის 309-ე მუხლის 801 ნაწილით გათვალისწინებული ნუსხა, რომელშიც შეყვანილ იქნა ქ. თბილისში, ...ის ქუჩაზე მდებარე მიწის ნაკვეთი (საკადასტრო კოდი №...). აღნიშნული სია გამოქვეყნდა თბილისის არქიტექტურის ვებგვერდზე და თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის მიერ 2015 წლის 23 აპრილს გადაეგზავნა საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს სსიპ შემოსავლების სამსახურს. აღსანიშნავია, რომ სწორედ მითითებული სიის მონაცემები და მისგან გამომდინარე საგადასახადო შეღავათები გახდა დაინტერესებული პირის მიერ მიწის ნაკვეთის შეძენისა და მასზე შეთანხმებული არქიტექტურული პროექტის განხორციელების საფუძველი. შესაბამისად, შპს „ა...ს“ გააჩნდა კანონიერი ნდობა ადმინისტრაციული ორგანოს მიერ შედგენილი სიის მიმართ და აღნიშნული ვითარების გამო, ბინების რეალიზაციას ახდენდა დღგ-ს გადახდის გარეშე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ობიექტი კომპანიისათვის სამეურნეო თვალსაზრისით სარგებლიანი და რენტაბელური არ იქნებოდა. ამგვარად, საგადასახადო კოდექსში განხორციელებული აღმჭურველი შინაარსის რეგულაცია ასევე უნდა გავრცელდეს მოსარჩელეზე, რომლის მიმართ სადავო ობიექტის მშენებლობის ნებართვის მოპოვების პირველი ეტაპი (ქალაქთმშენებლობითი პირობების დადგენა) დასრულდა 2008 წლის მაისისთვის, ხოლო მშენებლობის ნებართვის მოპოვების მეორე სტადიის - არქიტექტურულ-სამშენებლო პროექტის შეთანხმების მიზნით მხარემ განცხადება უფლებამოსილ ადმინისტრაციულ ორგანოში წარადგინა 2008 წლის 14 ივლისს, თუმცა უდავოა მშენებლობის ნებართვის გაცემის თაობაზე მიღებული ადმინისტრაციულ სამართლებრივი აქტის გამოცემის თარიღიც - 2008 წლის 27 აგვისტო.

სასამართლო ასევე განმარტავს, რომ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის ბათილად ცნობის საფუძვლები რეგლამენტირებულია საქართველოს ზოგადი ადმინისტრაციული კოდექსის 601 მუხლით, რომლის პირველი ნაწილი ადგენს, რომ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი ბათილია, თუ იგი ეწინააღმდეგება კანონს ან არსებითად დარღვეულია მისი მომზადების ან გამოცემის კანონმდებლობით დადგენილი სხვა მოთხოვნები. ამასთან, კანონმდებელი მითითებული მუხლის მე-2 ნაწილში აზუსტებს, რომ ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის მომზადების ან გამოცემის წესის არსებით დარღვევად ჩაითვლება ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემა ამ კოდექსის 32-ე ან 34-ე მუხლით გათვალისწინებული წესის დარღვევით ჩატარებულ სხდომაზე ან კანონით გათვალისწინებული ადმინისტრაციული წარმოების სახის დარღვევით, ანდა კანონის ისეთი დარღვევა, რომლის არარსებობის შემთხვევაში მოცემულ საკითხზე მიღებული იქნებოდა სხვაგვარი გადაწყვეტილება. ზემოაღნიშნულის გათვალისწინებით, საკასაციო პალატა იზიარებს სააპელაციო სასამართლოს მოსაზრებას სადავო აქტების ბათილად ცნობასთან დაკავშირებით და მიუთითებს, რომ აქტები ეწინააღმდეგება კანონის მოთხოვნებს, პირდაპირ და უშუალო (ინდივიდუალურ) ზიანს აყენებს მოსარჩელის კანონიერ უფლებას, უკანონოდ ზღუდავს მას. შესაბამისად, ასევე მართებულია სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება სსიპ არქიტექტურის სამსახურისათვის ახალი ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტის გამოცემის დავალება დღგ-ს ჩათვლის უფლებისგან გათავისუფლებული ობიექტების ნუსხაში ქ. თბილისში, ...ის ქუჩა, ...ის მიმდებარედ არსებული მიწის ნაკვეთის, (ს/კ ...) შეყვანის თაობაზე.

ამდენად, საკასაციო სასამართლო მიუთითებს, რომ მოცემულ საქმეს არ გააჩნია არავითარი პრინციპული მნიშვნელობა სასამართლო პრაქტიკისათვის, ხოლო საკასაციო საჩივრებს - წარმატების პერსპექტივა.

ზემოთქმულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ არ არსებობს საკასაციო საჩივრების დასაშვებობის საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით რეგლამენტირებული არც ერთი საფუძველი, რის გამოც საკასაციო საჩივრები არ უნდა იქნეს დაშვებული განსახილველად.

ამასთან, საკასაციო სასამართლო მიუთითებს საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 401-ე მუხლის მე-4 ნაწილზე და აღნიშნავს, რომ თუ საკასაციო საჩივარი დაუშვებლად იქნება მიჩნეული, პირს დაუბრუნდება მის მიერ გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის 70 პროცენტი. საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ ვინაიდან სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს საკასაციო საჩივარზე 17.02.2023წ. №00198 საგადახდო მოთხოვნით გადახდილი აქვს სახელმწიფო ბაჟი 300 ლარის ოდენობით, საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 401-ე მუხლის მე-4 ნაწილის თანახმად, სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს (ს/კ 205270053) უნდა დაუბრუნდეს საკასაციო საჩივარზე გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის 70 პროცენტი - 210 ლარი, შემდეგი ანგარიშიდან: ქ. თბილისი, სახელმწიფო ხაზინა, ბანკის კოდი TRESGE22, მიმღების ანგარიშის №200122900, სახაზინო კოდი №300773150.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი
საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლით, 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით, საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 401-ე მუხლის მე-4 ნაწილით,

დ ა ა დ გ ი ნ ა
1. ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიისა და სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურის საკასაციო საჩივრები მიჩნეულ იქნეს დაუშვებლად.
2. უცვლელად დარჩეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2022 წლის 24 ოქტომბრის გადაწყვეტილება.
3. სსიპ ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის არქიტექტურის სამსახურს (ს/კ 205270053) დაუბრუნდეს საკასაციო საჩივარზე 17.02.2023წ. №00198 საგადახდო მოთხოვნით გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის - 300 ლარის 70% - 210 ლარი, შემდეგი ანგარიშიდან: ქ. თბილისი, სახელმწიფო ხაზინა, ბანკის კოდი TRESGE22, მიმღების ანგარიშის №200122900, სახაზინო კოდი №300773150.
4. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.


მოსამართლეები: ბ. სტურუა



მ. ვაჩაძე



გ. აბუსერიძე