¹ბს-1305-881(კ-05) 2 თებერვალი, 2006წ.‚ ქ. თბილისი

საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატა
შემადგენლობა: ნ. სხირტლაძე (თავმჯდომარე, მომხსენებელი),
მ. ვაჩაძე,
ნ. ქადაგიძე

დავის საგანი: დღგ-ს ჩათვლა.

აღწერილობითი ნაწილი:

შპს «გ-მა» 15.02.05წ. სასარჩელო განცხადებით მიმართა ბათუმის საქალაქო სასამართლოს. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ ინდ. მეწარმე «გ. მ-სგან» 26.06.03წ. შეიძინა 50518.98 ლარის ღირებულების მეორადი მოხმარების საქონელი; პროდუქციის მიმწოდებელმა გამოწერა სერია აა-03 ¹129819 ანგარიშ-ფაქტურა. 13.05.03წ. მოსარჩელემ შპს «ე-გან» ხელშეკრულების საფუძველზე შეიძინა 53750 ლარის ღირებულების საქონელი, რაზეც გაფორმდა მიღება-ჩაბარების აქტი, გამოწერილ იქნა აა-05 ¹178662 ანგარიშ-ფაქტურა. 04.05.03წ. შპს «მ-გან» შეიძინა 37193.20 ლარის ღირებულების მეორადი მოხმარების საქონელი, გამყიდველის მიერ გაფორმდა სერია აა-03 ¹176463 ანგარიშ-ფაქტურა. მოსარჩელის განცხადებით, აღნიშნული სასაქონლო ოპერაციების დროს მას გადახდილი აქვს შესაბამისი დღგ და პროდუქციის მომწოდებლებს დღგ-ს ყოველთვიური დეკლარაციები წარდგენილი აქვთ საგადასახადო ორგანოში. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ 10.10.03წ. ხელვაჩაურის რ-ნის საგადასახადო ინსპექციამ შეამოწმა მოსარჩელის საქმიანობა 2001წ. 1 მაისიდან2003წ. 1 ოქტომბრის საანგარიშო პერიოდის ჩათვლით. აღნიშნული აქტის თანახმად, მოსარჩელის მიერ შესყიდულ საქონელზე გადახდილია შესაბამისი ოდენობის დღგ, რომელიც მას ჩაეთვალა საგადასასახდო კოდექსით დადგენილი წესით. აღნიშნული შემოწმების შემდეგ მოპასუხე ხელვაჩაურის რ-ნის საგადასახადო ინსპექციამ 24.03.04წ. წერილით მიმართა შპს «გ-ს» დასულ 23578,06 ლარის ოდნობით დღგ-ს ჩათვლები გაუუქმა. აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. აქტით შპს «გ-ს» გაუუქმდა სერია აა-03 ¹176463, სერია აა-05 ¹178662, სერია აა-03 ¹129819 ანგარიშ-ფაქტურების შესაბამისად ჩათვლილი დღგ, ხსენებული აქტით შპს «გ-ს» დაეკისრა საურავის სახით 2 450 ლარის გადახდა.
მოსარჩელემ მიიჩნია, რომ აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. აქტი ბათილად უნდა გამოცხადდეს შემდეგ გარემოებათა გამო:
საგადასახადო კოდექსის 90-ე მუხლის თანახმად, დასაბეგრი ბრუნვიდან ბიუჯეტში შესატანი დღგ-ს თანხა განისაზღვრება, როგორც სხვაობა ამ ბრუნვაზე დარიცხული გადასახადის თანხასა და ამ კარის მიხედვით წარდგენილ საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურებით ჩასათვლელ თანხას შორის, ხოლო დღგ-ს ჩათვლას ექვემდებარება საქართველოს ბიუჯეტში გადახდილი დღგ-ს თანხა. საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლი განსაზღვრავს, თუ რომელი დოკუმენტით და წესით დასტურდება გამყიდველის მხრიდან დღგ-ს გადახდის ფაქტი. ასეთი დოკუმენტი არის საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურა, რომელიც წარმოადგენს საგადასახადო შემოსავლების სამინისტროს მიერ დადგენილი ფორმის მკაცრი აღრიცხვის საგადასახადო დოკუმენტს, რომლითაც გადასახადის გადახდევინების ფაქტი დასტურდება. მოსარჩელის მიერ საგადასახადო ორგანოებში წარდგენილ ანგარიშ-ფაქტურებს (სერია აა-03, ¹129819, სერია აა-05, ¹178662, სერია აა-03, ¹176463) აქვთ საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლით გათვალისწინებული ყველა რეკვიზიტი, რეკვიზიტები შედგენილია კანონით დადგენილი წესების დაცვით. მოსარჩელემ განმარტა, რომ საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლის თანახმად, დღგ-ს ანგარიშ-ფაქტურა გამოიწერება 4 ეგზემპლარად, რომლის პირველი და მესამე პირები წარედგინება მყიდველს, ხოლო მეორე და მეოთხე პირები რჩება გამყიდველს. ამასთან, ანგარიშ-ფაქტურის მეოთხე პირს გამყიდველი წარუდგენს საგადასახადო ორგანოებს საგადასახადო კონტროლის განსახორციელებლად, ხოლო მესამე პირს მყიდველი წარუდგენს საგადასახადო ორგანოებს ადგილმდებარეობის მიხედვით საგადასახადო ჩათვლის მისაღებად. მოსარჩელის აზრით, მყიდველის მიერ დღგ-ს ანგარიშ-ფაქტურის ადგილმდებარეობის მიხედვით საგადასახადო ორგანოში წარდგენა მას უკვე უფლებამოსილს ხდის მიიღოს დღგ-ს ჩათვლა საგადასახადო კოდექსით დადგენილი წესის შესაბამისად და მისი ეს უფლება არანაირად არის დაკავშირებული იმ გარემოებასთან, წარუდგენს თუ არა გამყიდველი ანგარიშ-ფაქტურის მეოთხეპირს საგადასახადო ორგანოებს, ან აწარმოებს თუ არა ანგარიშსწორებას ბიუჯეტთან. გამყიდვლის მიერ საგადასახადო ორგანოებში ანგარიშ-ფაქტურის მეოთხე პირის წარდგენისა და ბიუჯეტთან ანგარიშსწორების პროცესს მყიდველი ვერანაირად ვერ გააკონტროლებს. თუ გამყიდველი არ გადაიხდის კუთვნილ დღგ-ს, არსებობს საგადასახადო კოდექსითAგათვალისწინებული ადმინისტრირების წესები, რომელიც უნდა გამოიყენონ საგადასახადო ორგანოებმა. ასეთ შემთხვევაში მყიდველი არ უნდა ზარალდებოდეს. მოცემულ შემთხვევაში, მოპასუხეებმა ფაქტიურად მოსარჩელეს იმაზე მეტი გადასახადი დააკისრეს, ვიდრე ეს მას (მყიდველს) საგადასახადო კოდექსით უნდა გადაეხადა, ანუ მოსარჩელეს პრაქტიკულად ორჯერ უწევს ერთი და იმავე გადასახადის გადახდა. ამასთანავე, შპს «გ-ს» ეკისრება სხვა გადამხდელის არაკანონიერი ქმედებებისათვის პასუხისმგებლობა მაშინ, როდესაც საგადასახადო კოდექსის 30-ე მუხლის მე-3 ნაწილის თანახმად, გადასახადის გადახდა უშუალოდ გადასახადის გადამხდელის ვალდებულებას წარმოადგენს. მოსარჩელემ ყურადღება გაამახვილა იმ გარემოებაზე, რომ მას დღგ-ს თანხა გადახდილი აქვს და არსებობს ამის დამადასტურებელი ოფიციალური დოკუმენტები (ხელშეკრულება, მიღება-ჩაბარების აქტი, სალაროს გასავლის ორდერი და სხვ.). მოსარჩელემ მიღებული საქონელი შემდგომში მიჰყიდა შპს «ს-ს» და მანვე, ამჯერად როგორც გამყიდველმა, გადაიხადა შესაბამისი დღგ-ს თანხა.
მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. აქტით, გაუქმებული ჩათვლის თანხის დროულად გადაუხდელობის გამო, შპს «გ-ს» ვადაგადაცილებულ დღეებზე უკანონოდ დაერიცხა საურავი 2450 ლარის ოდენობით, რის საფუძვლადაც მიუთითა საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლი. აღნიშნული მუხლის თანახმად, თუ გადასახადის თანხა არ არის გადახდილი დადგენილი ვადისათვის, გადასახადის გადამხდელი ვალდებულია გადაიხადოს გადაუხდელი თანხის 0,15% თითოეულ ვადაგადაცილებულ დღეზე, გადახდის ვადის დადგენილი თარიღიდან გადასახადის გადახდის თარიღამდე, გარდა საგადასახადო კოდექსის 2521 მუხლით გათვალისწინებული შემთხვევისა. დღგ-ს გადამხდელად ითვლება გამყიდველი, რომელმაც საქონლის ფასში მიიღო გადასახდელი თანხები და ბიუჯეტთან ანგარიშსწორებაც სწორედ მას ევალებოდა. საგადასახადო კოდექსის მე-3 კარით განსაზღვრულია დღგ-სთან დაკავშირებული საკითხები. აღნიშნულიდან გამომდინარე მოპასუხეთა მიერ გამოყენებული სანქციები არასწორია და მათ მიერ გამოყენებული საურავი უსამართლოა, რადგან მსგავს შემთხვევებზე მოსარჩელე არ ითვლება დღგ-ს გადამხდელად და შესაბამისად, მის მიმართ გამოყენებული ყველა სახის სანქცია უნდა გაუქმდეს.
აღნიშნულიდან გამომდინარე, მოსარჩელემ ხელვაჩაურის რ-ნის საგადასახადო ინსპექციის 24.03.04წ. ¹01-09/139 შეტყობინების, ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის 10.02.04წ. ¹2-11/1014 შეტყობინების, შპს «გ-თვის» დღგ-ს ჩათვლების გაუქმების ნაწილში აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. აქტის ბათილად ცნობა, გაუქმებული დღგ-ს ჩათვლის აღდგენა, დარიცხული საურავის გაუქმება, მისი ქონების ყადაღისგან განთავისუფლება და ყველა იმ ადმინისტრაციული აქტის ბათილად ცნობა მოითხოვა, რომელიც ეხება 23578.06 ლარის დღგ-ს ანგარიშში ჩათვლას.
მოპასუხე ბათუმის საგადასახადო ინსპექციამ არ ცნო სარჩელი და აღნიშნა, რომ მოცემულ შემთხვევაში საქმე გვაქვს საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურების გაყალბებასთან, რაზედაც აღძრულია სისხლის სამართლის საქმე და გამოძიებას აწარმოებს ფინანსთა სამინისტროს ფინანსური პოლიციის საგამოძიებო დეპარტამენტის დასავლეთის საგამოძიებო სამმართველო. ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე მოპასუხემ მოითხოვა შპს «გ-ის» სასარჩელო მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა და მოსარჩელისათვის ბიუჯეტის სასარგებლოდ 13.05.04წ. საგადასახადო შემოწმების აქტით დარიცხული თანხების დაკისრება.
ბათუმის საქალაქო სასამართლოს 16.03.05წ. გადაწყვეტილებით შპს «გ-ის» სასარჩელო მოთხოვნები დაკმაყოფილდა, ბათილად იქნა ცნობილი ხელვაჩაურის რ-ნის საგადასახადო ინსპექციის 24.03.04წ. ¹01-09/139 და ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის 10.02.04წ. ¹2-11/1014 შეტყობინება და აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. აქტის ის ნაწილი, რომელიც უკავშირდებოდა შპს «გ-ის» სახელზე განხორციელებულ დღგ-ს ჩათვლების გაუქმებას. ბათუმის საგადასახადო ინსპექციას დაევალა 23578.06 ლარის დღგ-ს გადასახადის ანგარიშში ჩათვლა და ამ მიზნით შესაბამისი გატარებების განხორციელება. მოსარჩელეს მოეხსნა აქტით დარიცხული საურავი 2450 ლარი და იგი განთავისუფლდა ყველა სახის საურავისა და ჯარიმისაგან. ბათილად გამოცხადდა ყველა ის ადმინისტრაციული აქტი, რომელიც ეხებოდა 23578.06 ლარის დღგ-ს გადახდის ანგარიშში არჩათვლის და საურავების დარიცხვის საკითხებს.
ბათუმის საქალაქო სასამართლოს 16.03.05წ. გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა ბათუმის საგადასახადო ინსპექციამ და აღნიშნული გადაწყვეტილების გაუქმება მოითხოვა.
აჭარის ა/რ უმაღლესი სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა პალატის 08.07.05წ. განჩინებით სააპელაციო საჩივრის მოთხოვნა არ დაკმაყოფილდა, უცვლელად დარჩა ბათუმის საქალაქო სასამართლოს 16.03.05წ. გადაწყვეტილება.
სააპელაციო სასამართლომ განმარტა, რომ შპს «გ-ის» მიერ დღგ-ს ანგარიშ-ფაქტურის ადგილმდებარეობის მიხედვით საგადასახადო ორგანოში წარდგენა მას უკვე უფლებამოსილს ხდიდა მიეღო დღგ-ს ჩათვლა საგადასახადო კოდექსით დადგენილი წესის შესაბამისად და მისი უფლება საგადასახადო ჩათვლის მიღებაზე ვერ დაუკავშირდებოდა იმ გარემოებას, წარადგენდა თუ არა გამყიდველი ანგარიშ-ფაქტურისმეოთხე პირს საგადასახადო ორგანოებში ან აწარმოებდა თუ არა ანგარიშსწორებას ბიუჯეტთან. ამდენად, გამყიდვლის მიერ საგადასახადო ორგანოში ანგარიშ-ფაქტურის მეოთხე პირის წარდგენისა და ბიუჯეტთან ანგარიშსწორების პროცესს მყიდველი ვერანაირად ვერ გააკონტროლებდა.
სააპელაციო სასამართლომ უკანონოდმიიჩნია შპს «გ-თვის» საურავის დაკისრება. პალატამ აღნიშნა, რომ დღგ-ს გადამხდელია გამყიდველი, რომელმაც საქონლის ფასში მიიღო დღგ-ს თანხაც, ხოლო საგადასახადო კოდექსის 252-ე მუხლის თანახმად, საურავი შეიძლება დაეკისროს გადასახადის გადამხდელს. სააპელაციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ მოპასუხის მიმართ სანქციის გამოყენება არ დაიშვებოდა, რადგან შპს «გ-ი» არ ითვლება გადასახადის გადამხდელად.
აღნიშნული განჩინება ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტმა საკასაციო წესით გაასაჩივრა. კასატორმა მოითხოვა გასაჩივრებული განჩინების გაუქმება და ხელვაჩაურის რ-ნის საგადასახადო ინსპექციის 24.03.04წ. ¹01-09/139, ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის 10.02.04წ. ¹2-11/1014 შეტყობინების და აჭარის ა/რ საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. საგადასახადო შემოწმების აქტის ძალაში დატოვება.
კასატორი აღნიშნავს, რომ ანგარიშ-ფაქტურები, რომლებიც შპს «გ-მა» წარადგინა ბათუმის საგადასახადო ინსპექციაში ჩათვლის მისაღებად, შედგენილია იმ დროს მოქმედი საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლის მე-7 ნაწილის მოთხოვნათა დარღვევით. კასატორი თვლის, რომ გაყალბებად უნდა ჩაითვალოს პირის მიერ იმ ანგარიშ-ფაქტურის გამოწერა და მყიდველისთვის წარდგენა, რომელიც საგადასახადო ორგანოების მიერ არ იყო ამ პირზე გაცემული. შპს «გ-ის» მიერ ჩათვლაზე წარდგენილი ანგარიშ-ფაქტურები გამოწერილია ისეთი პირის მიერ, რომელსაც ეს ანგარიშ-ფაქტურები არ ეკუთვნოდა. გარდა ამისა, სადავო ანგარიშ-ფაქტურებით არათუ ბიუჯეტთან ანგარიშსწორება არ მომხდარა, არამედ ისინი ადგილმდებარეობის მიხედვით შესაბამის საგადასახადო ორგანოში არ ყოფილა წარდგენილი.
კასატორი თვლის, რომ სააპელაციო სასამართლოს უნდა გამოეყენებინა სადავო სამართალურთიერთობის წარმოდგენის დროს მოქმედი საგადასახადო კოდექსის 114-ე მუხლის პირველი ნაწილი, რომლის თანახმად, მხოლოდ დღგ-ის სახელმწიფო ბიუჯეტში ასახვის შემდეგ მიეცემოდა მყიდველს ჩათვლის მოთხოვნის უფლება.

სამოტივაციო ნაწილი:

საკასაციო სასამართლო საქმის მასალების გაცნობის, მხარეთა ახსნა-განმარტებების მოსმენის, საკასაციო საჩივრის საფუძვლიანობისა და გასაჩივრებული გადაწყვეტილების კანონიერების შემოწმების შედეგად თვლის, რომ საკასაციო საჩივარი უნდა დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ, უნდა გაუქმდეს გასაჩივრებული გადაწყვეტილება და საქმე ხელახალი განხილვისათვის უნდა გადაეცეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს შემდეგ გარემოებათა გამო:
დაუსაბუთებელია სააპელაციო სასამართლოს მოსაზრება იმის თაობაზე, რომ შპს «გ-ის” მიერ ანაგარიშ-ფაქტურების მესამე პირის საგადასახადო ორგანოსათვის წარდგენა სადავო დღგ-ს თანხის ჩათვლის საკმარის საფუძველს ქმნის. საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლის თანახმად, დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრირებული პირი, რომელიც აწარმოებს დასაბეგრ ოპერაციას, ანგარიშ-ფაქტურას გამოწერს ოთხ ეგზემპლარად. პირველი და მესამე პირები წარედგინება მყიდველს, ხოლო მეორე და მეოთხე პირები რჩება გამყიდველს. ამასთან, ანგარიშ-ფაქტურის მეოთხე პირს გამყიდველი წარუდგენს საგადასახადო ორგანოებს საგადასახადო კონტროლის განსახორციელებლად, ხოლო მესამე პირს მყიდველი წარუდგენს საგადასახადო ორგანოს თავისი ადგილმდებარეობის მიხედვით საგადასახადო ჩათვლის მისაღებად. საკასაციო პალატა აღნიშნავს, რომ საქონლის შეძენის დროს მოქმედი საგადასახადო კოდექსის 114-ე მუხლის 1-ლი ნაწილის თანახმად, დღგ-ს ჩათვლას მხოლოდ საქართველოს ბიუჯეტში გადახდილი დღგ-ს თანხა ექვემდებარებოდა.
საკასაციო პალატა აღნიშნავს, რომ კანონის მითითებული ნორმის კონსტიტუციასთან შესაბამისობა დადგენილია საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს 10.03.05წ. გადაწყვეტილებით, რომლის თანახმადაც, არაპირდაპირი გადასახადის გადახდილად მიჩნევისათვის არ არის საკმარისი საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის წარდგენა, კანონმდებელმა დამატებით აღნიშნა, რომ «დღგ-ის ჩათვლას დაექვემდებარება საქართველოს ბიუჯეტში გადახდილი დღგ-ის თანხა». დღგ-ს ჩათვლა წარმოადგენს შესაბამისი პირის უფლებას, გარკვეული პირობების დადგომის შემდეგ, მიიღოს სახელმწიფოს მხრიდან, მის მიერ გაწეული საფასურის შედეგად დღგ-ით, როგორც გადასახადით გათვალისწინებული თანხის გადახდილად აღიარება. ამდენად, იმ შემთხვევაში თუ ე.წ. მიმწოდებლის მიერ არ შესრულდება მის მიმართ დადგენილი ვალდებულება და არ განხორციელდება დღგ-ს თანხის ბიუჯეტში შეტანა, შესაბამისად ვერ განხორციელდება ე.წ. მიმღების უფლება - ჩაითვალოს დღგ-ის თანხა გადახდილად.
განსახილველი დავის საგანს შპს «გ-თვის” დღგ-ს ჩათვლების გაუქმება და საურავის დარიცხვა წარმოადგენს. საქმის მასალებით დასტურდება, რომ ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის მიერ 10.02.04წ. წერილით აჭარის ა/რ სახელმწიფო საბაჟო-საგადასახადო დეპარტამენტს დღგ-ს ჩათვლის გაუქმება დაევალა. გაუქმებას საფუძვლად დაედო ის გარემოება, რომ სერია აა-03 ¹129819, სერია აა-05¹178662 და სერია აა-03 ¹176463 ანგარიშ-ფაქტურები გამოწერილი იყო საგადასახადო კოდექსის 115-ე მუხლით დადგენილი წესისდარღვევით. აჭარის ა. რ. საგადასახადო დეპარტამენტის 13.05.04წ. საგადასახადო შემოწმების სადავო აქტით აგრეთვე დასტურდება, რომ დღგ-ს ჩათვლის გაუქმებაანგარიშ-ფაქტურის დადგენილი წესის დარღვევითგამოწერამ გამოიწვია, კერძოდ, აქტში აღნიშნულია, რომ 2003წ. მაისსა და ივნისში შპს «გ-თვის” ანგარიშ-ფაქტურები გამოწერილი იქნა დაუდგენელი პირის მიერ (ს.ფ. 32). ამდენად, შპს «გ-თვის” ჩათვლების გაუქმებისა და საურავის დარიცხვის საფუძველს ანგარიშ-ფაქტურების კანონით დადგენილი წესის დარღვევით გამოწერა ქმნიდა. მიუხედავად აღნიშნულისა, სააპელაციო სასამართლოს არ უმსჯელია სერია აა-03 ¹129819, სერია აა-05¹178662 და სერია აა-03 ¹176463 ანგარიშ-ფაქტურების შედგენის მართლზომიერებაზე.
გაურკვეველია აგრეთვე, თუ რა ფაქტობრივი გარემოება იქნა დადგენილი საქმეზე სააპელაციო სასამართლოს მიერ. გასაჩივრებულ განჩინებაში, ერთის მხრივ, აღნიშნულია, რომ შპს «გ-ს” მეორადი სამშენებლო მასალები ნასყიდობის ხელშეკრულებების საფუძველზე შეძენილი ჰქონდა შპს «ე-გან”, შპს «მ-ასა” და ინდ. მეწარმე «გ. მ-გან”, რაზეც პროდუქციის მომწოდებლებმა გამოწერეს სასაქონლო ზედნადები და შესაბამისი ანგარიშ-ფაქტურები. მეორეს მხრივ, სასამართლო უთითებსფინანსთა სამინისტროს ფინანსური პოლიციის 11.03.05წ. წერილზე, რომლითაც დასტურდება, რომ აღნიშნული ანგარიშ-ფაქტურები გაყალბებულია, არ ეკუთვნით ზემოაღნიშნულ მეწარმე სუბიექტებს და შპს «გ-ის” დირექტორს იგი ერთი და იმავე პირის მიერ არის გადაცემული.
აღნიშნულიდან გამომდინარე საკასაციო პალატა თვლის, რომ გასაჩივრებული განჩინება იურიდიულად არ არის საკმაოდ დასაბუთებული, რაც სსკ-ის 394-ე მუხლის «ე” ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ საკასაციო საჩივრის აბსოლუტურ საფუძველს ქმნის.
საკასაციო პალატა აღნიშნავს, რომ ასკ-ის 16-ე მუხლის მეორე ნაწილის თანახმად, მესამე პირი აუცილებლად უნდა იქნეს საქმეში ჩაბმული, თუ იგი არის იმ სამართალურთიერთობის მონაწილე, რომლის თაობაზეც სასამართლოს მიერ მხოლოდ საერთო გადაწყვეტილების გამოტანაა შესაძლებელი. ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო პალატა თვლის, რომ საქმეში მესამე პირებად უნდა ჩართულიყვნენ ი/მ «გ. მ-ი», შპს «ე-ი» და შპს «მ-ა».
ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო თვლის, რომ საკასაციო საჩივარი უნდა დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ, უნდა გაუქმდეს გასაჩივრებული განჩინება და საქმე განსჯადობით განსახილველად უნდა გადაეცეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს.

სარეზოლუციო ნაწილი:

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, სსკ-ის 390-ე, 399-ე, 412-ე მუხლებით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა :

1. ფინანსთა სამინისტროს საგადასახადო დეპარტამენტის საკასაციო საჩივარი დაკმაყოფილდეს ნაწილობრივ;
2. გაუქმდეს აჭარის ა/რ უმაღლესი სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლისა და საგადასახადო საქმეთა პალატის 08.07.05წ. განჩინება და საქმე განსჯადობით განსახილველად გადაეცეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციული სამართლის საქმეთა პალატას;
3. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.