ბს-1075-1037(3კ-08) 25 ნოემბერი, 2009 წელი
ქ. თბილისი


ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატა
შემადგენლობა:

ნუგზარ სხირტლაძე (თავმჯდომარე, მომხსენებელი)
ნინო ქადაგიძე, ლევან მურუსიძე

სხდომის მდივანი – ნინო გოგატიშვილი

კასატორები: 1) შპს ,,...» (მოსარჩელე); 2) საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგიონალური ცენტრი (მოპასუხე); 3) საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური (მესამე პირი)

დავის საგანი – ადმინისტრაციული აქტის ბათილად ცნობა

გასაჩივრებული განჩინება – ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 15.07.08წ. განჩინება

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი:

შპს ,,...» სასარჩელო განცხადებით მიმართა ფოთის საქალაქო სასამართლოს და ფოთის საგადასახადო ინსპექციის 26.09.07წ. შუალედური შემოწმების აქტისა და 15.10.07წ. ¹7776 საგადასახადო მოთხოვნის ნაწილობრივ ბათილად ცნობა მოითხოვა. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ შპს ,,...» საქმიანობის საგანი იყო თევზის მოპოვება და რეალიზაცია. საზოგადოება 11.04.05წ. რეგისტრირებულია დღგ-ს გადამხდელად. მოსარჩელე თვლის, რომ 2005წ. დარიცხული 3426 ლარის მოგების გადასახადიდან 1096 ლარი არასწორად დაეკისრა, ხოლო 2006წ. დარიცხული 3916 ლარიდან _ 2960 ლარი. სესხის სარგებელი მსესხებელს არ მიუღია და შესაბამისად, ბიუჯეტისათვის კუთვნილი გადასახადი არ დაუმალავს. ამასთანავე უპროცენტო სესხის სარგებლისათვის არ უნდა გამოყენებულიყო 18 პროცენტიანი განაკვეთი, რადგან იმ პერიოდში საპროცენტო განაკვეთი წარმოადგენდა 8-10 პროცენტს. მოსარჩელემ აღნიშნა, რომ 2007წ. არ განუხორციელებია სამეწარმეო საქმიანობა, რის შესახებაც ორი თვით ადრე აცნობა საგადასახადო ორგანოს. საგადასახადო კოდექსის 219-ე მუხლის მე-3 ნაწილის საფუძველზე უნდა გაუქმდეს უკანონოდ დარიცხული 2007წ. მოგების მიმდინარე გადასახადი. მოსარჩელემ მიუთითა, რომ უკანონოდ დაერიცხა 17530 ლარის დღგ. თურქულმა კომპანია ,,...» მათ შორის გაფორმებული ხელშეკრულების შესაბამისად, შპს ,,...» ჯარიმის სახით გადაუხადა 80723 ლარი, რაც დღგ-ით არ უნდა დაბეგრილიყო, შესაბამისად 80723 ლარზე დარიცხული 16144 ლარის დღგ ექვემდებარებოდა გაუქმებას.
ფოთის საქალაქო სასამართლოს 04.03.08წ. გადაწყვეტილებით შპს ,,...» სარჩელი დაკმაყოფილდა ნაწილობრივ, ბათილად იქნა ცნობილი ფოთის საოლქო საგადასახადო ინსპექციის 15.10.07წ. ¹7776 საგადასახადო მოთხოვნა, 2007წ. მოგების მიმდინარე გადასახადის, 2937 ლარის და მასზე დარიცხული საურავის დაკისრების ნაწილში.
სასამართლომ მიუთითა, რომ 2005-2006წწ. შპს ,,...» მოგების გადასახადი სწორად იყო დარიცხული და არ არსებობდა საგადასახადო მოთხოვნის ამ ნაწილში ბათილად ცნობის საფუძველი. სასამართლომ აღნიშნა, რომ შპს ,,...» საწარმოში უპროცენტო სესხის ჩადების გზით ფაქტიურად გაზარდა საწარმოს კაპიტალი. შესაბამისად, მიიღო სარგებელი, რაც საგადასახადო კოდექსის 171-ე მუხლით დაბეგვრას ექვემდებარებოდა. სარგებლის ღირებულების განსაზღვრა საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 174-ე მუხლის მეორე ნაწილის ,,ბ” ქვეპუნქტის თანახმად, 2005-2006წწ. საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ გამოქვეყნებული საბაზრო განაკვეთით გადასახდელი პროცენტის შესაბამისად იყო განსაზღვრული.
სასამართლომ აღნიშნა, რომ საქართველოს საგადასახადო კოდექსის მე-12 მუხლის 39-ე ნაწილის თანახმად, კომპენსაცია არის პირის მიერ საქონლის მიწოდების, გაწეული მომსახურების ან მისივე ხარჯების დანაკარგის ან დანაკლისის ანაზღაურების მიზნით მიღებული ქონება, გასამრჯელო, სარგებელი, საფასური, საზღაური. ფირმა ,,...» მიერ შპს ,,...» ჯარიმის სახით გადმორიცხული თანხა – 80723 ლარი, წარმოადგენდა ფირმა ,,...» მიერ შპს ,,...» გაწეული მომსახურებით გამოწვეული დანაკლისის ასანაზღაურებელ კომპენსაციას. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 225-ე მუხლის პირველი ნაწილის ,,ა” ქვეპუნქტის თანახმად, დღგ-ით დაბეგვრის ობიექტია დასაბეგრი ოპერაცია. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 227-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, დასაბეგრი ოპერაციის თანხა განისაზღვრება დღგ-ის გადამხდელის მიერ მიღებული ან მისაღები კომპენსაციის თანხის მიხედვით (გადასახადების, მოსაკრებლებისა და სხვა გადასახდელების ჩათვლით) დღგ-ის გარეშე. სასამართლომ მიიჩნია, რომ დღგ-ის გადამხდელის მიერ კომპენსაციის სახით მიღებული თანხა წარმოადგენდა დასაბეგრი ოპერაციის თანხას. შპს ,,...», როგორც დღგ-ის გადამხდელის მიერ კომპენსაციის სახით მიღებული თანხა – 80723 ლარი ექვემდებარებოდა დაბეგვრას.
სასამართლომ მიუთითა, რომ საგადასახადო კოდექსის 219-ე მუხლის თანახმად, საწარმოები, ორგანიზაციები ან მეწარმე ფიზიკური პირები, რომლებიც ახორციელებენ ეკონომიკურ საქმიანობას, ვალდებულნი არიან მიმდინარე გადასახდელების თანხები ბიუჯეტში შეიტანონ გასული საგადასახადო წლის წლიური გადასახადის მიხედვით. ამავე მუხლის მე-3 ნაწილის მიხედვით, თუ გადასახადის გადამხდელის მიმდინარე საგადასახადო წლის მოსალოდნელი დასაბეგრი შემოსავალი (მოგება) არანაკლებ 50%-ით მცირდება გასული საგადასახადო წლის შემოსავალთან (მოგებასთან) შედარებით და აღნიშნულის შესახებ იგი მიმდინარე გადასახდელის გადახდის ვადამდე, 15 კალენდარული დღით ადრე აცნობებს შესაბამის საგადასახადო ორგანოს, გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს შეამციროს ან საერთოდ არ გადაიხადოს მიმდინარე გადასახდელები. სასამართლოს განმარტებით, ამ ნორმიდან გამომდინარე, გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს შეამციროს ან საერთოდ არ გადაიხადოს მიმდინარე გადასახდელები, მხოლოდ იმ პირობით, რომ მიმდინარე წელს მისი შემოსავალი, გასული წლის შემოსავალზე სულ მცირე 50%-ით ნაკლები იქნება. ამასთან, აღნიშნულის თაობაზე საგადასახადო ორგანოს უნდა აცნობოს 219-ე მუხლის მესამე ნაწილით დადგენილ ვადებში. შპს ,,...» ზემოაღნიშნული ნორმით გათვალისწინებული ყველა პირობა შეასრულა, კერძოდ: შპს ,,...» დირექტორმა 11.02.07წ. წერილით დროულად - მიმდინარე გადასახდელის გადახდის ვადამდე 15 დღით ადრე, მიმართა ფოთის საგადასახადო ინსპექციას და აცნობა, რომ შპს ,,...» დროებით წყვეტდა საქმიანობასა და 2007წ. იანვრის თვიდან საგადასახადო ორგანოში არ წარადგენდა ყოველთვიურ ანგარიშებს, საშემოსავლო და სოციალურ გადასახადებს. შპს ,,...” უფლებამოსილი იყო საერთოდ არ გადაეხადა მიმდინარე გადასახადები, ხოლო ფოთის საგადასახადო ინსპექციას არ ჰქონდა უფლება, ზემოაღნიშნული პირობების არსებობის შემთხვევაში, დაერიცხა შპს ,,...» 2007წ. მოგების მიმდინარე გადასახადი.
აღნიშნული გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრეს საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურმა, საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგიონალურმა ცენტრმა და შპს ,,...».
ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 15.07.08წ. განჩინებით სააპელაციო საჩივრები არ დაკმაყოფილდა, უცვლელად დარჩა გასაჩივრებული გადაწყვეტილება. სააპელაციო პალატამ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ დადგენილი ფაქტობივი გარემოებები და სამართლებრივი მოსაზრებები.


აღნიშნული განჩინება საკასაციო წესით გაასაჩივრეს საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურმა, საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგონალურმა ცენტრმა და შპს ,,...».
საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახური არ ეთანხმება სააპელაციო სასამართლოს განჩინებას მოგების გადასახადის მიმდინარე გადასახდელის _ 2937 ლარისა და მასზე დარიცხული საურავის გაუქმების ნაწილში. კასატორი აღნიშნავს, რომ სასამართლოებმა სასკ-ის მე-14 და მე-19 მუხლების დარღვევით სრულყოფილად არ გამოიკვლიეს საქმის გარემოებები და მტკიცებულებები, კერძოდ, შპს ,,...» 11.02.07წ. წერილი. აღნიშნული დოკუმენტის თანახმად, გამოკვეთილია პოზიცია საწარმოს ,,მოღვაწეობის” დროებით შეწყვეტასთან დაკავშირებით და შპს ,,...» ატყობინებს საგადასახადო ორგანოს შესაბამისი ვადით საშემოსავლო და სოციალური გადასახადების ყოველთვიური ანგარიშგების წარუდგენლობის სსკ-ის 95-ე მუხლით დადგენილი საფუძვლების შესახებ. ამ წერილში მოსარჩელე არ აკონკრეტებს საგადასახადო კოდექსის 219-ე მუხლით დადგენილ ცნობას 2007წ. პერიოდში საზოგადოების მოსალოდნელი შემოსავლების შესახებ. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 219-ე მუხლით დადგენილია აუცილებელი პირობა, რათა გადამხდელს წარმოეშვას უფლება შეამციროს, ან არ გადაიხადოს მოგების გადასახადში მიმდინარე გადასახდელი. ეს უფლება მოსარჩელეს წარმოექმნებოდა იმ შემთხვევაში, თუ იგი გასული საგადასახადო წლის შემოსავალთან (მოგებასთან) შედარებით 2007წ. მოსალოდნელი დასაბეგრი შემოსავლის (მოგების) არანაკლებ 50%-ით შემცირების თაობაზე აცნობებდა საგადასახადო ორგანოს, რაც მოსარჩელეს 219-ე მუხლით დადგენილი წესით არ განუხორციელებია. კასატორმა ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს 15.07.08წ. განჩინების ნაწილობრივ გაუქმება და შპს ,,...» სარჩელის დაკმაყოფილებაზე მთლიანად უარის თქმა მოითხოვა.
კასატორი შპს ,,...» საკასაციო საჩივარში აღნიშნავს, რომ 2005-2006წ.წ. შპს ,,...» სარგებლობდა უპროცენტო სესხით. 2005წ. უპროცენტო სესხის სარგებელმა შეადგინა 5478 ლარი, ხოლო 2006წ., შესაბამისად, 14801 ლარი. აღნიშნული სარგებელი ჩართულ იქნა შპს ,,...» ერთობლივ შემოსავალში, მოცემულ შემთხვევაში შემმოწმებელმა არასწორად გამოიყენა საპროცენტო განაკვეთი, კერძოდ, ნაცვლად დარიცხვის დროს გამოსაყენებელი 7.8%-ისა, არასწორად გამოიყენა 18.1%, რითაც ხელოვნურად გაზარდა ბიუჯეტში გადასახდელი გადასახადი. სასამართლომ არ გაითვალისწინა და არ მიიღო მხედველობაში საგადასახადო კოდექსის 174-ე მუხლის მე-2 ნაწილის ,,გ” ქვეპუნქტის მოთხოვნები. შემმოწმებელს დარიცხვის დროს უნდა გამოეყენებინა ეროვნული ბანკის მიერ გამოქვეყნებული საპროცენტო განაკვეთი და არა კომერციული ბანკების მიერ გამოქვეყნებული საშუალო საბაზრო განაკვეთი. ეროვნული ბანკის მიერ შესაბამის პერიოდში გამოქვეყნებული საშუალო წლიური საპროცესო განაკვეთი შეადგენს 7.8%-ს და არა 18.1%. კასატორი აღნიშნავს აგრეთვე, რომ დამატებითი ღირებულების გადასახადში შპს ,,...» შემოწმების შედეგად არასწორად დაერიცხა 17830 ლარი. შპს ,,...» და თურქული ფირმა ,,...» შორის დადებული ხელშეკრულების მიხედვით, არაეფექტური მუშაობით გამოწვეული ზიანი ანაზღაურდება სამუშაოს შემსრულებლის მიერ თევზის გაყიდვის რეალიზაციით მიღებული შემოსავლებიდან შემოსავლის არანაკლებ 5%-ის ოდენობით, რომელსაც თურქული ფირმა ჯარიმის სახით გადაუხდიდა საზოგადოებას ანუ შპს ,,...». მოცემულ შემთხვევაში თურქული ფირმის მიერ 2005 წელს ჯარიმის სახით შპს ,,...» გადახდილია 80723 ლარი. აღნიშნული თანხა დღგ-ით არ იბეგრება, შესაბამისად, მასზე დარიცხული თანხა, 17830 ლარი, ექვემდებარება გაუქმებას. კასატორი თვლის, რომ დღგ-ის დარიცხვის ნაწილში სასამართლომ არ გაითვალისწინა 2005 წლამდე მოქმედი საგადასახადო კოდექსის 98-ე მუხლის I ნაწილი, რომლის მიხედვით, ჯარიმის სახით მიღებული თანხა ექვემდებარებოდა დღგ-ით დაბეგვრას, ხოლო ახალი საგადასახადო კოდექსის შესაბამისი მუხლით (227-ე მუხლის I და II ნაწილები) ჯარიმის სახით მიღებული თანხა დღგ-ით არ იბეგრება, რასაც ადასტურებს საგადასახადო შემოსავლების სამსახურის წერილი, ხოლო ჯარიმის სახით მიღებული თანხის რეალობა დასტურდება შესაბამისი წერილებით და შედარების აქტებით. კასატორმა მოგების გადასახადის 1428 ლარით შემცირება და არასწორად დარიცხული დღგ-ის თანხის _ 17 830 ლარის გაუქმება მოითხოვა.
კასატორმა ფოთის რეგიონალურმა ცენტრმა საკასაციო საჩივარში აღნიშნა, რომ გასაჩივრებული განჩინება კანონის დარღვევით არის მიღებული და უნდა გაუქმდეს. ფოთის რეგიონალური ცენტრი არ ეთანხმება სააპელაციო სასამართლოს მსჯელობას იმასთან დაკავშირებით, რომ საწარმოს მიერ შესრულებულ იქნა სსკ-ის 219-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული მოთხოვნები, კერძოდ, შპს ,,...» 11.02.07წ. წერილით, მიმდინარე გადასახდელის გადახდის ვადამდე 15 კალენდარული დღით ადრე აცნობა საგადასახადო ინსპექციას იმის თაობაზე, რომ საწარმოს მიმდინარე საგადასახადო წლის მოსალოდელი დასაბეგრი მოგება 50%-ით მცირდებოდა. ზემოაღნიშული წერილის თანახმად, გამოკვეთილია პოზიცია საწარმოს საქმიანობის დროებით შეწყვეტასთან დაკავშირებით და იგი ატყობინებს საგადასახადო ორგანოს შესაბამისი ვადით საშემოსავლო და სოციალური გადასახადების ყოველთვიური ანგარიშგების წარუდგენლობის კოდექსის 95-ე მუხლით დადგენილი საფუძვლების შესახებ. ამ წერილში მოსარჩელე არ აკონკრეტებს სსკ-ის 219-ე მუხლით დადგენილ ცნობას საზოგადოების მოსალოდნელი მოგების შესახებ 2007წ. პერიოდში. მოწინააღმდეგე მხარის მიერ არ შესრულებულა მასზე კანონით გათვალისწინებული ვალდებულებები და შესაბამისად, საგადასახადო ინსპექციის მიერ კანონის სრული დაცვით მოხდა მასზე მიმდინარე გადასახადების აღრიცხვა. კასატორმა სასარჩელო მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე მთლიანად უარის თქმა მოითხოვა.
შპს ,,...», საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგიონალური ცენტრის საკასაციო საჩივრები დასაშვებად იქნა ცნობილი საკასაციო პალატის მიერ. საკასაციო პალატის სხდომაზე კასატორების წარმომადგენლებმა მხარი დაუჭირეს თავიანთ საკასაციო საჩივრებს და მოითხოვეს მათი დაკმაყოფილება.



ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლო საქმის მასალების გაცნობის, მხარეთა ახსნა-განმარტებების მოსმენის, საკასაციო საჩივრების ფარგლებში გასაჩივრებული განჩინების კანონიერებისა და საკასაციო საჩივრების საფუძვლიანობის შემოწმების შედეგად მიიჩნევს, რომ საკასაციო საჩივრები არ უნდა დაკმაყოფილდეს შემდეგ გარემოებათა გამო:
საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის 15.10.07წ. ¹7776 საგადასახადო მოთხოვნის თანახმად შპს ,,...» გადასახდელად დაერიცხა დღგ-ის გადასახადში გადასახადის ძირითადი თანხა _ 17530 ლარი, ჯარიმა _ 4835 ლარი, საურავი 9809 ლარი, სულ – 31722 ლარი, მოგების გადასახადში გადასახადის ძირითადი თანხა – 7342 ლარი, ჯარიმა – 18355 ლარი, საურავი _ 1796 ლარი, სულ _ 10973 ლარი, მოგების მიმდინარე გადასახადი 2007 წლისათვის _ ძირითადი თანხა _ 2937 ლარი, საურავი _ 150 ლარი, სულ 3087 ლარი. ფოთის საგადასახადო ინსპექციის საგადასახადო აუდიტის სამმართველოს მთავარი ინსპექტორის 26.09.07წ. შემოწმების აქტის საფუძველზე საქმეზე დადგენილია, რომ შპს ,,...» 2005-2006წწ. ისარგებლა უპროცენტო სესხით, დადგენილია ის ფაქტობრივი გარემოებაც, რომ უპროცენტო სესხის სარგებელი გაანგარიშებული იყო 18% განაკვეთით. შპს ,,...» დღგ-ის სახით გადასახდელად დაეკისრა 16144 ლარი, რომელიც დარიცხულ იქნა არაეკონომიკური საქმიანობიდან მიღებული 80723 ლარის შესაბამისად.
საქმის მასალებით დასტურდება, რომ 20.12.04წ. დადებული ხელშეკრულების ¹1 დამატების საფუძველზე თურქულმა ფირმამ შპს ,,...» გადაუხადა 80723 ლარი (ტ. I, ს.ფ. 117). დამატებაში მითითებულია, რომ ,,თუ მეიჯარის სარეწაო გემები თევზის სარეწზე არაეფექტურად იმუშავებენ და მოიჯარის ექსპლუატაციის ხარჯები გადააჭარბებენ პროდუქციის რეალიზაციის შემოსავალს, მეიჯარე იხდის ამ ზარალის ანაზღაურებას და მიუღებელ მოგებას არანაკლებ 5%-ისა რეალიზებული თევზის თანხიდან”. საკასაციო სასამართლო თვლის, რომ თურქული ფირმა ,,...» მიერ შპს ,,...» გადახდილ საჯარიმო თანხას საკომპენსაციო ხასიათი აქვს, ვინაიდან თურქული ფირმის მიერ შპს ,,...» თანხის გადახდა მოხდა გაწეული მომსახურების სანაცვლოდ, დანაკარგის ანაზღაურების მიზნით. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის მე-12 მუხლის 39-ე ნაწილში მოცემული კომპენსაციის დეფინიციის მიხედვით, კომპენსაცია წარმოადგენს პირის მიერ საქონლის მიწოდების, გაწეული მომსახურების ან მისივე ხარჯების, დანაკარგის ან დანაკლისის ანაზღაურების მიზნით მიღებული ქონება, გასამრჯელო, სარგებელი, საფასური, საზღაური. განსახილველ შემთხვევაში, თურქული კომპანიის მიერ გადახდილი 80723 ლარი, თავისი არსით წარმოადგენს სწორედ საგადასახადო კოდექსის მე-12 მუხლის 39-ე ნაწილით გათვალისწინებულ კომპენსაციას, რამეთუ იგი თავისი არსით წარმოადგენს შპს ,,...» მიერ გაწეული ხარჯების ანაზღაურების მიზნით გადახდილ საზღაურს. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 227-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად დასაბეგრი ოპერაციის თანხა განისაზღვრება დღგ-ის გადამხდელის მიერ მიღებული ან მისაღები კომპენსაციის თანხის მიხედვით (გადასახადების, მოსაკრებლებისა და სხვა გადასახდელების ჩათვლით) დღგ-ის გარეშე. შესაბამისად, შპს ,,...» მიერ მიღებული კომპენსაცია წარმოადგენს დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციის თანხას. აღნიშნული მუხლის შესაბამისად, შპს ,,...» მიერ კომპენსაციის სახით მიღებული თანხა წარმოადგენს დღგ-ით დასაბეგრი ოპერაციის თანხას, კასატორის შპს ,,...» მითითება საგადასახადო კოდექსის 227-ე მუხლზე არ ქმნის მოთხოვნის დაკმაყოფილების საფუძველს, ვინაიდან სახეზეა არა საჯარიმო, არამედ საკომპენსაციო თანხა, შესაბამისად არ არსებობს საგადასახადო მოთხოვნის ამ ნაწილში ბათილად ცნობის საფუძველი.
საქმეზე დადგენილად არის ცნობილი, რომ შპს ,,...» დირექტორმა, თევზჭერის ლიცენზიის შესაძენად და იჯარით აღებული თევზმჭერი სეინერების საექსპლუატაციო ხარჯების დასაფარავად, შპს-ს საწარმოო კაპიტალში უპროცენტო სესხის სახით შეიტანა 120000 ლარი (ტ. I, ს.ფ. 129), რომლითაც შპს-მ მიიღო სარგებელი. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 170-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, საქართველოს საწარმოს მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტია დასაბეგრი მოგება. ამავე კოდექსის 176-ე მუხლის მეორე ნაწილში აღნიშნულია, რომ პირის მიერ სხვა პირისაგან ქონების ან სარგებლის მიღების შემთხვევაში, ერთობლივ შემოსავლებში შესატანი ქონების ან სარგებლის ღირებულება განისაზღვრება ამ კოდექსის 174-ე მუხლის მე-2 ნაწილით დადგენილი წესით. საგადასახადო კოდექსის 174-ე მუხლის მე-2 ნაწილის ,,ბ” ქვეპუნქტის მიხედვით, სარგებლის ღირებულება განისაზღვრებოდა საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ გამოქვეყნებული საბაზრო განაკვეთით გადასახდელი პროცენტის შესაბამისად. საკასაციო პალატა არ იზიარებს კასატორ შპს ,,...» მოსაზრებას იმის შესახებ, რომ ეროვნული ბანკის მიერ შესაბამის პერიოდში გამოქვეყნებული საშუალო წლიური საპროცენტო განაკვეთი შეადგენდა 7.8%-ს და არა 18.1%-ს. საქმეში დაცულია საქართველოს ეროვნული ბანკის სტატისტიკური მონაცემები სესხებზე საბაზრო საპროცენტო განაკვეთების შესახებ, რომლის მიხედვითაც ეროვნული ბანკის მიერ 2005-2006წწ. გამოქვეყნებული საშუალო წლიური საპროცენტო განაკვეთი 18.1%-ს შეადგენს.
საკასაციო პალატა იზიარებს სააპელაციო სასამართლოს მოსაზრებას 2007 წლის მიმდინარე გადასახადთან დაკავშირებით. ფოთის საგადასახადო ინსპექციის უფროსისადმი შპს ,,...» დირექტორის 11.02.07წ. წერილში მითითებულია, რომ დროებით მოღვაწეობის შეწყვეტასთან დაკავშირებით შპს ,,...» აღარ წარადგენდა საგადასახადო ინსპექციაში ყოველთვიურ ანგარიშებს საშემოსავლო და სოციალური გადასახადების თაობაზე. საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 219-ე მუხლის თანახმად საწარმოები/ორგანიზაციები, რომლებიც ახორციელებენ ეკონომიკურ საქმიანობას, ვალდებულნი არიან მიმდინარე გადასახდელების თანხები ბიუჯეტში შეიტანონ გასული საგადასახადო წლის წლიური გადასახადის მიხედვით, შემდეგი ოდენობით; ა) არა უგვიანეს 15 მაისისა _ 25%, არა უგვიანეს 15 ივლისისა _ 25%, არა უგვიანეს 15 სექტემბრისა _ 25%, არა უგვიანეს 15 დეკემბრისა _ 25%. 219-ე მუხლის მესამე ნაწილის სადავო პერიოდში მოქმედი რედაქციით, თუ გადასახადის გადამხდელის მიმდინარე საგადასახადო წლის მოსალოდნელი დასაბეგრი შემოსავალი (მოგება) არანაკლებ 50 პროცენტით მცირდება გასული საგადასახადო წლის შემოსავალთან (მოგებასთან) შედარებით და აღნიშნულის შესახებ იგი მიმდინარე გადასახდელის გადახდის ვადამდე, 15 დღით ადრე აცნობებს შესაბამის საგადასახადო ორგანოს, გადასახადის გადამხდელს უფლება აქვს შეამციროს ან საერთოდ არ გადაიხადოს მიმდინარე გადასახდელების თანხები. საკასაციო პალატა თვლის, რომ შპს ,,...» დირექტორის 11.02.07წ. წერილის შინაარსი ადასტურებს, რომ საგადასახადო ინსპექციას ეცნობა საქმიანობის შეწყვეტის შესახებ, საქმიანობის შეწყვეტის შედეგად ცხადია საწარმო შემოსავალს ვერ მიიღებდა, კოდექსის 219-ე მუხლის მიხედვით გასული წლის შემოსავალის სულ მცირე 50%-ით შემცირების შემთხვევაში გადასახადის გადამხდელს ენიჭება უფლება, საგადასახადო ორგანოს ნებართვის გარეშე, არ გადაიხადოს მიმდინარე გადასახადი. ამდენად, 11.02.07წ. წერილი სწორედ 219-ე მუხლის მესამე ნაწილში აღნიშნულ შეტყობინებას წარმოადგენდა. შესაბამისად, საკასაციო პალატა ეთანხმება სააპელაციო სასამართლოს და თვლის, რომ არ არსებობდა შპს ,,...» 2007 წლის მოგების მიმდინარე გადასახადის დაკისრების საფუძველი.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ შპს ,,...», საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგიონალური ცენტრის საკასაციო საჩივრები არ უნდა დაკმაყოფილდეს, უცვლელად უნდა დარჩეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 15.07.08წ. განჩინება.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი:

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 1-ლი მუხლის მე-2 ნაწილით, საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 390-ე, 399-ე, 410-ე მუხლებით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა :

1 შპს ,,...», საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის და საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს შემოსავლების სამსახურის ფოთის რეგიონალური ცენტრის საკასაციო საჩივრები არ დაკმაყოფილდეს. უცვლელად დარჩეს ქუთაისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 15.07.08წ. განჩინება;
2. შპს ,,...» დაეკისროს სახელმწიფო ბაჟი 1657 ლარის ოდენობით;
3. საქართველოს უზენაესი სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.