¹ბ-1169-6(ა-11) 13 ივლისი, 2011წ.
ქ. თბილისი


ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატამ
შემდეგი შემადგენლობით:

ნინო ქადაგიძე (თავმჯდომარე, მომხსენებელი),
მოსამართლეები: ლევან მურუსიძე, ნუგზარ სხირტლაძე


საქმის განხილვის ფორმა – მხარეთა დასწრების გარეშე

განმცხადებელი – გ. პ-ევა

გასაჩივრებული განჩინება – საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინება

დავის საგანი – ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლება

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი:

2009 წლის 2 მარტს მ. ა-ოვმა სარჩელით მიმართა დმანისის რაიონულ სასამართლოს მოპასუხეების - დმანისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს, კ. ა-ოვისა და მესამე პირის გ. პ-ევას მიმართ და მოითხოვა დმანისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს 2008 წლის 22 ივლისის განკარგულების ¹9-13 ბათილად ცნობა და სადავო ბინის მესაკუთრედ ცნობა.
დმანისის რაიონული სასამართლოს 2009 წლის 22 აპრილის გადაწყვეტილებით მ. ა-ოვის სარჩელი დაკმაყოფილდა; ბათილად იქნა ცნობილი დმანისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს 2008 წლის 22 ივლისის განკარგულება ¹9-13 მ. ა-ოვისა და გ. პ-ევას საქმესთან დაკავშირებით ახალი ადმინისტრაციული აქტის გამოცემის შესახებ და უცვლელად დარჩა დმანისის რაიონის სოფელ ... თემის საკრებულოს 2000 წლის 17 ნოემბრის დადგენილება, რომლითაც მ. ა-ოვი ცნობილ იქნა სოფ. ... 1955 წელს აშენებული სახლის მესაკუთრედ.
რაიონული სასამართლოს გადაწყვეტილება სააპელაციო საჩივრით გაასაჩივრა გ. პ-ევამ, რომელმაც მოითხოვა გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2009 წლის 8 ივნისის განჩინებით გ. პ-ევას სააპელაციო საჩივარი დატოვებულ იქნა განუხილველად სააპელაციო საჩივრის წარდგენის ვადის დარღვევის გამო.
აღნიშნული განჩინება კერძო საჩივრით გაასაჩივრა გ. პ-ევას წარმომადგენელმა – ზ. ჯ-ძემ, რომელმაც მოითხოვა გასაჩივრებული განჩინების გაუქმება და სააპელაციო საჩივრის წარმოებაში მიღება.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის განჩინებით გ. პ-ევას წარმომადგენლის – ზ. ჯ-ძის კერძო საჩივარი დატოვებულ იქნა ხარვეზზე იმ მოტივით, რომ კერძო საჩივარზე არ იყო გადახდილი სახელმწიფო ბაჟი 50 ლარის ოდენობით და განჩინებაში აღნიშნული ხარვეზის გამოსასწორებლად განესაზღვრა ვადა განჩინების ასლის ჩაბარებიდან 10 დღე.
აღნიშნული განჩინება გ. პ-ევას წარმომადგენელს – ზ. ჯ-ძეს გაეგზავნა 2009 წლის 23 ივლისს. საქართველოს უზენაეს სასამართლოში დაბრუნებული გზავნილის დასტურიდან ირკვევა, რომ ზ. ჯ-ძის თანამშრომელმა – ადვოკატმა ა. ა-შვილმა საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის ხარვეზის განჩინების ასლი ჩაიბარა ზ. ჯ-ძისათვის გადასაცემად 2009 წლის 23 ივლისს, მაგრამ ზემოაღნიშნულ განჩინებაში მითითებულ ვადაში კერძო საჩივრის ავტორს ხარვეზი არ გამოუსწორებია. მან ხარვეზი გამოასწორა 2009 წლის 11 აგვისტოს და განცხადებით მოითხოვა ხარვეზის ვადაში შევსებულად მიჩნევა და კერძო საჩივრის წარმოებაში მიღება იმ მოტივით, რომ მასზე ჩასაბარებელი გზავნილი შემთხვევით მივიდა მის მარწმუნებელთან, რომელიც იმყოფებოდა ზაფხულის საძოვრებზე და მარწმუნებლის შვილმა – ბ. პ-ევმა ქართულის არცოდნის გამო გვიან – 2009 წლის 10 აგვისტოს მიაწოდა რწმუნებულს ხარვეზის განჩინება. საიდანაც უნდა მოხდეს ხარვეზის გამოსასწორებლად სასამართლოს მიერ განსაზღვრული ვადის ათვლა.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინებით გ. პ-ევას კერძო საჩივარი დარჩა განუხილველი ხარვეზის შეუვსებლობის გამო.
2011 წლის 16 მაისს გ. პ-ევამ და მისმა წარმომადგენელმა – რ. რ-ძემ განცხადებით მომართეს საქართველოს უზენაეს სასამართლოს და მოითხოვეს საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინების გაუქმება და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლება იმ მოტივით, რომ საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის ხარვეზის თაობაზე განჩინება მხარეს არ ჩაბარებია საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო 70-78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, იგი ჩაბარდა გ. პ-ევას წარმომადგენლის – ზ. ჯ-ძის ნაცვლად ადვოკატ ა. ა-შვილს, რომელიც არანაირ თანამშრომლურ ურთიერთობაში არ იმყოფებოდა ადვოკატ ზ. ჯ-ძესთან და შესაბამისად, იგი არ იყო სასამართლო გზავნილის ჩაბარებისათვის სათანადოდ უფლებამოსილი პირი და არც რაიმე ვალდებულება გააჩნდა მისი ადრესატისათვის გადაცემის თვალსაზრისით. როგორც ადვოკატ ზ. ჯ-ძისათვის, ისე მისი მარწმუნებლისათვის უცნობი იყო ფაქტი იმის თაობაზე, რომ ა. ა-შვილმა ჩაიბარა საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის ხარვეზის შესახებ განჩინება, ვინაიდან მას ამის თაობაზე არც ზეპირად და არც წერილობით არ უცნობებია არც მხარისათვის და არც მისი წარმომადგენლისათვის. ადვოკატ ზ. ჯ-ძეს აღნიშნული ხარვეზის განჩინება გადასცა გ. პ-ევის შვილმა – ბ. პ-ევმა, რადგან თავად გ. პ-ევა იმყოფებოდა ზამთრის საძოვრებზე და არა ა. ა-შვილმა, რაზედაც თავად ზ. ჯ-ძის 2009 წლის 11 აგვისტოს განცხადება ხარვეზის შევსების თაობაზე მიუთითებდა. შესაბამისად, განმცხადებლის მითითებით არასწორია სასამართლოს მითითება მხარის მიერ ხარვეზის შევსების ვადის გაშვების თაობაზე.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალტის 2011 წლის 27 მაისის განჩინებით გ. პ-ევას განცხადება დატოვებულ იქნა ხარვეზზე იმ მოტივით, რომ განმცხადებელს წარმოედგინა მტკიცებულება, რომელიც დაადასტურებდა რომ მის მიერ დაცულია ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების თაობაზე განცხადების შეტანის ერთთვიანი ვადა.
2011 წლის 24 ივნისს გ. პ-ევას წარმომადგენელმა – რ. რ-ძემ ხარვეზის შევსების მიზნით განცხადებით მომართა საქართველოს უზენაეს სასამართლოს და აღნიშნა, რომ გ. პ-ევამ საქმის არსებითი განხილვის დასრულების შემდეგ გარიგება გააფორმა მასთან, რის შემდგომაც მან მოითხოვა სასამართლოში საქმის გაცნობა და მიზანშეწონილად ჩათვალა შეეტანა განცხადება დმანისის მუნიციპალიტეტის საკრებულოში დმანისის რაიონის ... თემის საკრებულოს 2000 წლის 17 ნოემბრის დადგენილების ძალადაკარგულად გამოცხადების მოთხოვნით, რომლითაც მ. ა-ოვს გადაეცა სადავო საცხოვრებელ სახლსა და მიწის ნაკვეთზე საკუთრების უფლება. ამავე ადმინისტრაციული წარმოების განხილვის ფარგლებში დმანისის მუნიციპალიტეტის საკრებულომ განცხადებით მიმართა ბოლნისის რაიონული სასამართლოს დმანისის რაიონული სასამართლოს 2009 წლის 22 აპრილის გადაწყვეტილების განმარტების თაობაზე, რაზეც შემდგომში გ. პ-ევას მხარის კერძო საჩივრის საფუძველზე იმსჯელა თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატამ 2011 წლის 17 თებერვლის განჩინებით, რომლის საფუძველზეც გახდა მათთვის ცნობილი დმანისის რაიონული სასამართლოს 2009 წლის 22 აპრილის გადაწყვეტილების კანონიერ ძალაში შესვლის თაობაზე.
გ. პ-ევას წარმომადგენელი – რ. რ-ძე განცხადებაში მიუთითებდა ასევე, რომ მასსა და გ. პ-ევას ნათესავ ბ. მ-ოვს შორის 2011 წლის 27 აპრილს გაფორმდა იურიდიული მომსახურების გაწევის შესახებ ხელშეკრულება, რომლითაც მას დაევალა საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმიინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინების შესწავლა და ახლად აღოჩენილ გარემოებათა გამო საქმეზე ¹ბს-985-943(კს-09) წარმოების განახლების მიმართულებით მუშაობა. შესაბამისად, 2011 წლის 15 მაისს ადვოკატ ა. ა-შვილთან შედგა სატელეფონო გასაუბრების აქტი (ერთვის განცხადებას), საიდანაც გაირკვა, რომ ა. ა-შვილს არანაირი შრომით-სამართლებრივი ურთიერთობა არ ქონია ადვოკატ ზ. ჯ-ძესთან, ვერ იხსენებს ასევე სადავო საქმესთან დაკავშირებით უზენაესი სასამართლოს გზავნილის (ხარვეზის განჩინების) ჩაბარების ფაქტს.
განმცხადებლის მითითებით, გ. პ-ევას და მის წარმომადგენელს არც საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინება კერძო საჩივრის განუხილველად დატოვების თაობაზე არ ჩაბარებია საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლებით დადგენილი წესით.
ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე გ. პ-ევა და მისი წარმომადგენელი – რ. რ-ძე ითხოვდნენ საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინების გაუქმებასა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლებას.

ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი:

საკასაციო სასამართლო საქმის მასალების გაცნობის, გ. პ-ევასა და მისი წარმომადგენლის – რ. რ-ძის განცხადების შესწავლის შედეგად მიიჩნევს, რომ გ. პ-ევასა და მისი წარმომადგენლის – რ. რ-ძის განცხადება საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინებების გაუქმებისა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების თაობაზე დაუშვებლობის გამო განუხილველად უნდა იქნეს დატოვებული შემდეგ გარემოებათა გამო:
საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მეორე ნაწილის თანახმად, თუ ამ კოდექსით სხვა რამ არ არის დადგენილი, ადმინისტრაციულ სამართალწარმოებაში გამოიყენება საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის დებულებანი.
ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის მე-13 მუხლის თანახმად, წარმომადგენლისათვის გაგზავნილი დოკუმენტი ჩაითვლება მხარისათვის გაგზავნილად, ხოლო მხარისათვის გაგზავნილი – წარმომადგენლისათვის გაგზავნილად.
საკასაციო სასამართლო ანალოგიის პრინციპის გამოყენებით მიუთითებს საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 71-ე მუხლზე, რომლის პირველი ნაწილის თანახმად, სასამართლო უწყება ადრესატს ჰბარდება მხარის მიერ მითითებული ძირითადი მისამართის (ფაქტობრივი ადგილსამყოფლის), ალტერნატიული მისამართის, სამუშაო ადგილის ან სასამართლოსთვის ცნობილი სხვა მისამართის მიხედვით.
აღნიშნული კოდექსის 74-ე მუხლის თანახმად, თუ სასამართლო უწყების ჩამბარებელმა სასამართლოში გამოსაძახებელი პირი ვერ ნახა მხარის მიერ მითითებულ მისამართზე, იგი უწყებას აბარებს მასთან მცხოვრებ ოჯახის რომელიმე ქმედუნარიან წევრს, ხოლო თუ უწყება ბარდება სამუშაო ადგილის მიხედვით – სამუშაო ადგილის ადმინისტრაციას. უწყების მიმღები ვალდებულია, უწყების მეორე ეგზემპლარზე აღნიშნოს თავისი სახელი და გვარი, ადრესატთან დამოკიდებულება, დაკავებული თანამდებობა. ამასთან, ხსენებული ნორმა ითვალისწინებს უწყების მიმღები პირის ვალდებულებას, უწყება დაუყოვნებლივ ჩააბაროს ადრესატს. უწყების ჩაბარება ამ ნაწილით გათვალისწინებული პირისათვის ჩაითვლება უწყების ჩაბარებად ადრესატისათვის, რაც დასტურდება უწყების ეგზემპლარზე უწყების მიმღების ხელმოწერით.
საკასაციო სასამართლო ვერ გაიზიარებს განმცხადებლების მოსაზრებას იმის თაობაზე, რომ ადვოკატი ა. ა-შვილი არ იმყოფებოდა გ. პ-ევას წარმომადგენელთან - ზ. ჯ-ძესთან თანამშრომლურ ურთიერთობაში და მაგ პერიოდში არც ადვოკატის გამოცდა ჰქონდა ჩაბარებული. შესაბამისად, საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალტის 2009 წლის 9 ივლისის ხარვეზის განჩინების მისთვის ჩაბარება ვერ ჩაითვლებოდა გ. პ-ევას ადვოკატისათვის – ზ. ჯ-ძისათვის ჩაბარებად.
აღნიშნულთან დაკავშირებით, საკასაციო სასამართლო მიუთითებს, რომ საქმეში დაცული არის ხელწერილი (ტომი 1, ს.ფ. 123), რომელსაც ხელს აწერს კერძო საჩივრის ავტორის გ. პ-ევას წარმომადგენლის – ზ. ჯ-ძის თანამშრომელი ადვოკატი – ა. ა-შვილი და თავად მიუთითებს ზ. ჯ-ძესთან თანამშრომლურ ურთიერთობაზე და ადვოკატობაზე (საქართველოს ადვოკატთა ასოციაციის სიითი ნომერი ¹4371). ამასთან, ხსენებული გზავნილით არ დასტურდება, რომ ა. ა-შვილმა უარი განაცხადა გზავნილის მიღებაზე, რაც საკასაციო სასამართლოს აძლევდა საფუძველს მიეჩნია, რომ საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის ხარვეზის განჩინება ჩაჰბარდა გ. პ-ევას წარმომადგენელ ზ. ჯ-ძის თანამშრომელს – ა. ა-შვილს. ამასთან, ხსენებული განჩინების ასლი საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლების მოთხოვნათა დაცვით გაეგზავნა გ. პ-ევას წარმომადგენელს – ზ. ჯ-ძეს მის მიერ კერძო საჩივარში მითითებულ მისამართზე ქ. თბილისი, ... 1.
აღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლების მოთხოვნათა დაცვით გზავნილის (საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის ხარვეზის განჩინების) ზ. ჯ-ძის თანამშრომელზე ადვოკატ – ა. ა-შვილისათვის ჩაბარება ითვლება განჩინების ზ. ჯ-ძისათვის ჩაბარებად.
საკასაციო სასამართლო განმცხადებლების ყურადღებას მიაქცევს იმ გარემოებაზეც, რომ 2009 წლის 11 აგვისტოს საქართველოს უზენაეს სასამართლოს განცხადებით მომართა გ. პ-ევას წარმომადგენელმა – ზ. ჯ-ძემ (ტომი 1, ს.ფ. 124), რომელმაც აღნიშნა, რომ მის სახელზე ქ. თბილისში, ... ¹1-ში გაგაზავნილი გზავნილი (საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 9 ივლისის განჩინება) რატომღაც მივიდა მარწმუნებელთან – გ. პ-ევასთან, რომელიც იმყოფებოდა ზაფხულის საძოვრებზე. გზავნილი ჩაიბარა ვიღაც მეზობელმა. ეს გზავნილი ჩაუტანა მას გ. პ-ევას შვილმა – ბ. პ-ევმა 2009 წლის 10 აგვისტოს. თავად გზავნილი ზ. ჯ-ძის აღნიშვნით, მას და მის მარწმუნებელს არ ჩაბარებიათ და შესაბამისად, არც ხარვეზის შევსების ვადა არ გაუშვიათ. თუმცა განცხადებაში მითითებული მოტივების დამადასტურებელი მტკიცებულებები გ. პ-ევას ადვოკატის – ზ. ჯ-ძის მიერ სასამართლოში წარმოდგენილი არ ყოფილა და კერძო საჩივრის ავტორს არც შემდგომ გაუხდია სადავოდ ის გარემოება, რომ თუ ვინ ჩაიბარა ადვოკატის სახელზე გაგზავნილი სასამართლოს გზავნილი და საიდან მოხვდა შემთხვევით იგი ადვოკატის ხელში.
საკასაციო სასამართლო ვერ გაიზიარებს განმცხადებლების მოსაზრებას იმის თაობაზე, რომ გ. პ-ევას და მის წარმომადგენელს საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინება კერძო საჩივრის განუხილველად დატოვების შესახებ, არ ჩაბარებიათ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლებით დადგენილი წესით, ვინაიდან საქმეში დაცული არის გზავნილი (ტომი 1, ს.ფ. 131, 132), რომლიდანაც დასტურდება, რომ გ. პ-ევასა და მის წარმომადგენელს – ზ. ჯ-ძეს 2009 წლის 9 ოქტომბერს საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლებით დადგენილი წესის შესაბამისად, მხარეების მიერ მითითებულ მისამართზე გაეგზავნათ საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინება კერძო საჩივრის განუხილველად დატოვების თაობაზე.
საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 426-ე მუხლის პირველი ნაწილის თანახმად, განცხადება გადაწყვეტილების ბათილად ცნობისა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების შესახებ შეტანილ უნდა იქნეს ერთი თვის განმავლობაში და ამ ვადის გაგრძელება არ დაიშვება. ამავე მუხლის მეორე ნაწილის შესაბამისად, ვადის დენა იწყება იმ დღიდან, როდესაც მხარისათვის ცნობილი გახდა გადაწყვეტილების ბათილად ცნობისა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების საფუძვლების არსებობა.
საკასაციო სასამართლო ასევე ვერ გაიზიარებს განმცხადებლების მითითებას იმ გარემოებაზე, რომ მათ მიერ დაცულია ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო განცხადების შეტანის ერთთვიანი ვადა. საკასაციო სასამართლო განმცხადებლების ყურადღებას მიაქცევს იმ გარემოებას, რომ საქმის მასალებით დასტურდება, რომ გ. პ-ევასა და ადვოკატ – რ. რ-ძეს შორის იურიდიული მომსახურეობის გაწევის მიზნით გაფორმდა მინდობილობა ნოტარიულად დამოწმებული 2010 წლის 23 თებერვალს და არა როგორც განმცხადებლები მიუთითებენ - 2011 წლის 27 აპრილს, რომლის შემდგომაც დაიწყო ადვოკატმა საქმის წარმოების განახლების კუთხით მუშაობა. ადვოკატ – რ. რ-ძის მიერ 2010 წლის 26 თებერვალს ბოლნისის რაიონულ სასამართლოში შეტანილ იქნა განცხადება საქმის გაცნობის თაობაზე (ტომი I, ს.ფ. 143, 144), რომლის გაცნობის შემდგომაც მისთვის ცნობილი გახდებოდა გასაჩივრებული - საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინება, რომლითაც გ. პ-ევას წარმომადგენლის – ზ. ჯ-ძის კერძო საჩივარი დატოვებულ იქნა განუხილველად. შესაბამისად, გ. პ-ევას ადვოკატს – რ. რ-ძეს, რომელიც არის იურისტი (ადვოკატი) მხარის მიერ გამოცხადებული ნდობის ფარგლებში 2010 წლის 26 თებერვლიდან გააჩნდა ვალდებულება უზრუნველეყო მხარის უფლებების ეფექტური დაცვა სწორი საპროცესო მოქმედებების განხორციელებით და საქმის გაცნობის შემდგომ მიემართა სასამართლოსათვის მარწმუნებლის უფლებების დაცვის მიზნით, რაც მას არ განუხირციელებია. შესაბამისად, მხარისა და მისი წარმომადგენლის მიერ ვერ იქნა წარმოდგენილი მტკიცებულებები, რომლებიც დაადასტურებდნენ რომ დაცულია განცხადების შეტანის ერთთვიანი ვადა.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლოს მიაჩნია, რომ გ. პ-ევასა და მისი წარმომადგენლის – რ. რ-ძის განცხადება საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინებების გაუქმებისა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების თაობაზე დარჩეს განუხილველად დაუშვებლობის გამო.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი:

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლის მე-2 ნაწილით, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 70-78-ე მუხლებით, 408-ე მუხლის მე-3 ნაწილით, 423-ე და 426-ე მუხლებით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა:

1. გ. პ-ევასა და მისი წარმომადგენლის – რ. რ-ძის განცხადება საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ და სხვა კატეგორიის საქმეთა პალატის 2009 წლის 11 სექტემბრის განჩინების გაუქმებისა და ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო საქმის წარმოების განახლების თაობაზე დარჩეს განუხილველად დაუშვებლობის გამო;
2. საქართველოს უზენაესი სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.