#ბს-479(კ-19) 4 ივლისი, 2019 წელი ქ. თბილისი

ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატამ
შემდეგი შემადგენლობით:

თავმჯდომარე მაია ვაჩაძე (მომხსენებელი)
მოსამართლეები: ნუგზარ სხირტლაძე
ვასილ როინიშვილი

საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლისა და 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის საფუძველზე, საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 408-ე მუხლის მე-3 ნაწილის შესაბამისად, ზეპირი განხილვის გარეშე, შეამოწმა სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს საკასაციო საჩივრის დასაშვებობის საფუძვლების არსებობა თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2018 წლის 20 დეკემბრის განჩინების გაუქმების თაობაზე.

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი :

2018 წლის 12 იანვარს ს. ბ-ამ სასარჩელო განცხადებით მიმართა თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიას, მოპასუხეების - სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოსა და თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის მიმართ.
მოსარჩელის განმარტებით, ს. ბ-ა და მისი და - ჟ. ბ-ა 2007 წლიდან რეგისტრირებულები იყვნენ სოციალურად დაუცველი ოჯახების მონაცემთა ერთიან ბაზაში. მათი ოჯახი ამ პერიოდში შემოწმდა რამდენჯერმე და საბოლოოდ, 2014 წელს ჩატარებული შემოწმების შედეგად, მიენიჭათ 51 640 ერთეული სარეიტინგო ქულა, რის შედეგადაც მათი ოჯახი იღებდა ფულად შემწეობას 2017 წლის იანვრის ჩათვლით. მოსარჩელის მითითებით, 2017 წლის თებერვალში მათ ოჯახს მორიგი გეგმიური გადამოწმების მიზნით კვლავ შეავსებინეს დეკლარაცია, რის შედეგადაც მათ მიენიჭათ 55040 სარეიტინგო ქულა, რომელიც, როგორც მოპასუხე განმარტავს, ძალაში შევიდა 2017 წლის 13 მარტს. მოსარჩელის განმარტებით, 2017 წლის 29 აპრილს ოჯახში მივიდა სააგენტოს წარმომადგენელი, რომელსაც ს. ბ-ამ აცნობა, რომ თავისი და - ჟ. ბ-ა გარდაიცვალა 2017 წლის 4 აპრილს. აღნიშნულის შემდგომ, სააგენტოს წარმომადგენელმა მას ხელახლა შეავსებინა დეკლარაცია და რამდენადაც მისი და გარდაცვლილი იყო, მას მიანიჭეს 93 240 სარეიტინგო ქულა, რომელიც ძალაში შევიდა 2017 წლის 22 ივნისს. მოსარჩელის მითითებით, სწორედ აღნიშნული ქულის საფუძველზე მიუთითა მოპასუხემ, რომ მათ ოჯახს არ ეკუთვნოდა ფულადი შემწეობა, თუმცა იმასთან დაკავშირებით, რომ ს. ბ-ას დის გარდაცვალებამდე მათ ოჯახს მინიჭებული ჰქონდა ქულათა ის რაოდენობა, რომელიც ითვალისწინებდა ფულადი შემწეობის გაცემას, რომლის გაცემაც მათ შეჩერებული ჰქონდათ 2017 წლის თებერვლიდან, არაფერი განუმარტავთ.
მოსარჩელის მითითებით, მან თავისი დის გარდაცვალების შემდგომ დაიწყო მემკვიდრეობის მიღება, რათა უფლებამოსილი ყოფილიყო, მიემართა მოპასუხისათვის. 2017 წლის 28 სექტემბერს, ს. ბ-ამ განცხადებით მიმართა სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს და მოითხოვა 2017 წლის თებერვლის, მარტის და აპრილის თვეების დახმარების ანაზღაურება. სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... წერილით განმცხადებელს განემარტა, რომ „სოციალური დახმარების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2006 წლის 28 ივლისის #145 დადგენილებით საარსებო შემწეობის მისაღები ზღვრული ქულაა - 65 001, რის საფუძველზეც განმცხადებლის სარეიტინგო ქულა არ ითვალისწინებდა ფულად სოციალურ დახმარებას - საარსებო შემწობას. ამავე წერილით მხარეს უარი ეთქვა განაცდური თვეების შემწეობის ანაზღაურებაზე, ვინაიდან აღნიშნულ პერიოდში ოჯახს მიენიჭა საარსებო შემწეობის მისაღებ ზღვრულ ქულაზე მაღალი სარეიტინგო ქულა - 93 240.
2017 წლის 8 ნოემბერს, ს. ბ-ამ ადმინისტრაციული საჩივრით მიმართა სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს და 2017 წლის თებერვლის, მარტის და აპრილის თვეების საარსებო შემწეობის ანაზღაურებაზე უარის თქმის შესახებ სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... წერილის ბათილად ცნობა და 2017 წლის თებერვლის, მარტის და აპრილის თვეების საარსებო შემწეობის ანაზღაურება მოითხოვა. სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს 2017 წლის 15 დეკემბრის #04/77456 გადაწყვეტილებით ს. ბ-ას უარი ეთქვა ადმინისტრაციული საჩივრის დაკმაყოფილებაზე.
ამდენად, მოსარჩელემ სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... წერილისა და სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს 2017 წლის 15 დეკემბრის #04/77456 გადაწყვეტილების ბათილად ცნობა და მოპასუხე - სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოსათვის შეწყვეტის დღიდან 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების მიუღებელი საარსებო შემწეობის ანაზღაურების დავალება მოითხოვა.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 7 მაისის გადაწყვეტილებით ს. ბ-ას სარჩელი დაკმაყოფილდა; ბათილად იქნა ცნობილი სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... გადაწყვეტილება; ბათილად იქნა ცნობილი სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს 2017 წლის 15 დეკემბრის #04/77456 ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტი; სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს მოსარჩელისათვის 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების მიუღებელი საარსებო შემწეობის ანაზღაურება დაევალა.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 7 მაისის გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტომ, რომელმაც გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილებით სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა მოითხოვა.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2018 წლის 20 დეკემბრის განჩინებით სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს სააპელაციო საჩივარი არ დაკმაყოფილდა; უცვლელად დარჩა თბილისის საქალაქო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა კოლეგიის 2018 წლის 7 მაისის გადაწყვეტილება.
სააპელაციო სასამართლომ განმარტა, რომ საარსებო შემწეობის მისაღებ ზღვრულ ქულას წარმოადგენს 65 000 ერთეული. ამდენად, სარეიტინგო ქულის ნორმატიულად გათვალისწინებულ ზღვარზე - 65 000-ზე მაღლა ასვლას შედეგად მოჰყვებოდა საარსებო შემწეობის გაცემის შეწყვეტა. ამასთანავე, როდესაც საარსებო შემწეობის შეწყვეტა გამოწვეულია ოჯახის დემოგრაფიული მდგომარეობის ცვლილებით - ოჯახის რომელიმე წევრის გარდაცვალებიდან გამომდინარე სარეიტინგო ქულის შემცირებით, საარსებო შემწეობის გაცემა უნდა შეწყდეს პირის გარდაცვალების მომდევნო თვიდან. სააპელაციო სასამართლომ მიუთითა, რომ მოსარჩელის ოჯახის წევრი - ჟ. ბ-ა გარდაიცვალა 2017 წლის 4 აპრილს, ე.ი. ოჯახისთვის შემწეობის შეწყვეტა უნდა განხორციელებულიყო 2017 წლის მაისიდან. მიუხედავად ამისა, მოსარჩელის ოჯახისთვის საარსებო შემწეობის გაცემა შეწყვეტილი იყო 2017 წლის თებერვლიდან მაშინ, როდესაც 2017 წლის თებერვლიდან აპრილის ჩათვლით მოსარჩელის ოჯახი აკმაყოფილებდა საარსებო შემწეობის მიღებისთვის აუცილებელ წინაპირობებს - მინიჭებული ჰქონდა 55 040 სარეიტინგო ქულა. ამდენად, სააპელაციო სასამართლომ მიიჩნია, რომ სასარჩელო მოთხოვნა 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების საარსებო შემწეობის ანაზღაურების თაობაზე საფუძვლიანი იყო, შესაბამისად, გასაჩივრებული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები კანონს ეწინააღმდეგებოდა, რადგან არ არსებობდა ს. ბ-ას მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის საფუძვლები.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2018 წლის 20 დეკემბრის განჩინება საკასაციო წესით გაასაჩივრა სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტომ, რომელმაც გასაჩივრებული განჩინების გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილებით სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა მოითხოვა.
კასატორი მიუთითებს საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის 2006 წლის 22 აგვისტოს #225/ნ ბრძანებით დამტკიცებულ „მიზნობრივი სოციალური დახმარების დანიშვნისა და გაცემის წესის“ მე-15 მუხლზე, რომლის თანახმად, საარსებო შემწეობა შეიძლება შეჩერდეს, თუ არსებობს დასაბუთებული ინფორმაცია ან ახლად აღმოჩენილი გარემოება საარსებო შემწეობის მიღების უფლებრივ საკითხზე, ან როდესაც ოჯახი საჭიროებს დამატებით შესწავლას მომხდარი სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის ან დემოგრაფიული ცვლილების გამო. საარსებო შემწეობის გაცემა ჩერდება დასაბუთებული ინფორმაციის ან ახლად აღმოჩენილი გარემოების შესახებ ინფორმაციის მიღების თვიდან, ხოლო თუ დახმარება უკვე გაცემულია, მომდევნო თვიდან. საარსებო შემწეობის შეჩერების შემთხვევაში, სააგენტო შეჩერებიდან ერთი თვის განმავლობაში, უზრუნველყოფს ოჯახის სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის განმეორებით შეფასებას, მოქმედი კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნების შესაბამისად. შეფასების შედეგების გათვალისწინებით სააგენტო იღებს გადაწყვეტილებას შეჩერებული საარსებო შემწეობის გაცემის გაგრძელების (აღდგენის) ან შეწყვეტის თაობაზე. საარსებო შემწეობის აღდგენის შემთხვევაში ოჯახი დახმარებას იღებს შეჩერების თვიდან. შეჩერებული საარსებო შემწეობის გაცემა აღდგება შეჩერების თვიდან, გადამოწმების შედეგად ოჯახის შემადგენლობაში არსებული წევრების რაოდენობისა და მინიჭებული სარეიტინგო ქულის შესაბამისად. აღნიშნული წესის მე-16 მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის თანახმად, ოჯახისთვის საარსებო შემწეობის შეწყვეტის საფუძველია თუ, ოჯახისათვის მინიჭებული სარეიტინგო ქულა აღემატება საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილ საარსებო შემწეობის ზღვრულ ქულას.
კასატორის განმარტებით, ვინაიდან აღნიშნულ პერიოდში ს. ბ-ას მიენიჭა საარსებო შემწეობის მისაღებ ზღვრულ ქულაზე მაღალი სარეიტინგო ქულა (93240 ერთეული), მისი მოთხოვნა განაცდური თვეების შემწეობის ანაზღაურების თაობაზე, ვერ დაკმაყოფილდება.
ზემოაღნიშნული გარემოებების გათვალისწინებით, კასატორი მიიჩნევს, რომ სააგენტოსა და თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის (დიდუბე-ჩუღურეთი) 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... აქტის ბათილად ცნობისა და ს. ბ-ასათვის 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების საარსებო შემწეობის ანაზღაურების სამართლებრივი საფუძველი სააგენტოს არ გააჩნდა.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2019 წლის 11 აპრილის განჩინებით საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის შესაბამისად, დასაშვებობის შესამოწმებლად წარმოებაში იქნა მიღებული სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს საკასაციო საჩივარი.

ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლო საქმის შესწავლის, საკასაციო საჩივრის დასაშვებობის შემოწმების შედეგად მიიჩნევს, რომ სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს საკასაციო საჩივარი არ აკმაყოფილებს საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილის მოთხოვნებს და არ ექვემდებარება დასაშვებად ცნობას შემდეგ გარემოებათა გამო:
საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილი განსაზღვრავს საკასაციო საჩივრის დასაშვებობის ამომწურავ საფუძვლებს, კერძოდ, აღნიშნული ნორმის თანახმად, საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მიერ საკასაციო საჩივარი დაიშვება, თუ კასატორი დაასაბუთებს, რომ: ა) საქმე მოიცავს სამართლებრივ პრობლემას, რომლის გადაწყვეტაც ხელს შეუწყობს სამართლის განვითარებას და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბებას; ბ) საქართველოს უზენაეს სასამართლოს მანამდე მსგავს სამართლებრივ საკითხზე გადაწყვეტილება არ მიუღია; გ) საკასაციო საჩივრის განხილვის შედეგად მოცემულ საქმეზე სავარაუდოა მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან განსხვავებული გადაწყვეტილების მიღება; დ) სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება განსხვავდება მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან; ე) სააპელაციო სასამართლომ საქმე განიხილა მატერიალური ან/და საპროცესო სამართლის ნორმების მნიშვნელოვანი დარღვევით, რასაც შეეძლო არსებითად ემოქმედა საქმის განხილვის შედეგზე; ვ) სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება ეწინააღმდეგება მსგავს სამართლებრივ საკითხზე ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციას და ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს პრეცედენტულ სამართალს.
საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ წარმოდგენილი საკასაციო საჩივარი არ არის დასაშვები საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით გათვალისწინებული არც ერთი ზემოთ მითითებული საფუძვლით.
საკასაციო საჩივარი არ არის დასაშვები სააპელაციო სასამართლოს განჩინების საკასაციო სასამართლოს მიერ დამკვიდრებული პრაქტიკისაგან განსხვავების არსებობის საფუძვლით და ამასთან, არ არსებობს საკასაციო საჩივრის განხილვის შედეგად მსგავს სამართლებრივ საკითხზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან განსხვავებული გადაწყვეტილების მიღების ვარაუდი. სააპელაციო სასამართლოს გასაჩივრებული განჩინება ასევე არ ეწინააღმდეგება ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენციას და ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს პრეცედენტულ სამართალს. ამასთან, საქმის განხილვისა და საკასაციო სასამართლოს მიერ საქმეზე ახალი გადაწყვეტილების მიღების საჭიროება არ არსებობს არც სამართლის განვითარებისა და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბების თვალსაზრისით.
საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ კასატორი ვერ ასაბუთებს სააპელაციო სასამართლოს მიერ საქმის განხილვას მატერიალური ან/და საპროცესო სამართლის ნორმების მნიშვნელოვანი დარღვევით. კასატორი საკასაციო საჩივარში ვერ აქარწყლებს სააპელაციო სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს და დასკვნებს.
საკასაციო სასამართლო იზიარებს მოცემულ საქმეზე სააპელაციო სასამართლოს მიერ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებს და ამ გარემოებებთან დაკავშირებით გაკეთებულ სამართლებრივ შეფასებებს და მიიჩნევს, რომ სააპელაციო სასამართლომ არსებითად სწორად გადაწყვიტა მოცემული დავა.
განსახილველ შემთხვევაში, დავის საგანს წარმოადგენს სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს თბილისის სოციალური მომსახურების საქალაქო ცენტრის 2017 წლის 13 ოქტომბრის #... წერილისა და სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს 2017 წლის 15 დეკემბრის #04/77456 გადაწყვეტილების კანონიერება და მოპასუხე - სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოსათვის შეწყვეტის დღიდან 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების მიუღებელი საარსებო შემწეობის ანაზღაურების დავალება.
საკასაციო სასამართლო მიუთითებს საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის 2006 წლის 22 აგვისტოს #225/ნ ბრძანებით დამტკიცებულ „მიზნობრივი სოციალური დახმარების დანიშვნისა და გაცემის წესზე“, რომლის მე-6 მუხლის თანახმად, საარსებო შემწეობის ოდენობა ეფუძნება ოჯახის წევრთა რაოდენობასა და მინიჭებული სარეიტინგო ქულის სიდიდეს. საარსებო შემწეობის ოდენობა და გაანგარიშების პრინციპები განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.
„სოციალური დახმარების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2006 წლის 28 ივლისის #145 დადგენილების (სადავო პერიოდში მოქმედი რედაქცია) მე-6 მუხლის მე-3 პუნქტის თანახმად, „სოციალურად დაუცველი ოჯახების (შინამეურნეობების) სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობის შეფასების მეთოდოლოგიის დამტკიცების შესახებ“ საქართველოს მთავრობის 2014 წლის 31 დეკემბრის #758 დადგენილებით დამტკიცებული მეთოდოლოგიის ფარგლებში შეფასებულ (შესწავლილ) ოჯახებზე, საარსებო შემწეობის ოდენობა განისაზღვრება: ა) ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაც 30001–ზე ნაკლებია – განისაზღვრება 60 ლარით ოჯახის ყველა წევრზე; ბ) ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაა 30001 და მეტი, მაგრამ ნაკლებია 57001 ქულაზე – განისაზღვრება 50 ლარით ოჯახის ყველა წევრზე; გ) ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაა 57001 და მეტი, მაგრამ ნაკლებია 60001 ქულაზე – განისაზღვრება 40 ლარით ოჯახის ყველა წევრზე; დ) ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაა 60001 და მეტი, მაგრამ ნაკლებია 65001 ქულაზე – განისაზღვრება 30 ლარით ოჯახის ყველა წევრზე; ე) ოჯახი, რომლის სარეიტინგო ქულაც 100001–ზე ნაკლებია – საარსებო შემწეობა განისაზღვრება 10 ლარით ოჯახის თითოეულ 16 წლამდე ასაკის წევრზე. მითითებული დადგენილების მე-16 მუხლის პირველი პუნქტის „გ“ ქვეპუნქტის თანახმად, საარსებო შემწეობის შეწყვეტის საფუძველია თუ ოჯახისათვის მინიჭებული სარეიტინგო ქულა აღემატება საქართველოს მთავრობის მიერ დადგენილ „საარსებო შემწეობის ზღვრულ ქულას“. ამავე მუხლის მე-2 პუნქტის მიხედვით, საარსებო შემწეობის შეწყვეტის შესახებ გადაწყვეტილებას იღებს სააგენტო, ამ მუხლის პირველი პუნქტით გათვალისწინებული გარემოების დადგენის მომდევნო თვიდან, ხოლო ამავე მუხლის მე-3 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტის თანახმად, ამ წესის მიზნებისათვის, გარემოების დადგენის თვედ მიიჩნევა გარდაცვალების შემთხვევაში – გარდაცვალების თვე.
საკასაციო სასამართლო დადგენილად მიიჩნევს, რომ ს. ბ-ას ოჯახის სოციალურად დაუცველი ოჯახების მონაცემთა ერთიან ბაზაში რეგისტრაცია განხორციელდა 2007 წლის 11 ივნისიდან, ოჯახის სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობა რამდენჯერმე გადამოწმდა. 2017 წლის 11 თებერვალს მოსარჩელის ოჯახს მინიჭებული ჰქონდა 55 040 სარეიტინგო ქულა და იღებდა ფულად სოციალურ დახმარებას (საარსებო შემწეობა) 108 ლარის ოდენობით, 2017 წლის იანვრის თვის ჩათვლით. ამასთან, 2017 წლის 29 აპრილს სააგენტოს უფლებამოსილი პირის მიერ მოსარჩელის ოჯახში განხორციელებული ვიზიტისას გაირკვა, რომ 2017 წლის 4 აპრილს გარდაიცვალა ოჯახის ერთ-ერთი წევრი ჟ. ბ-ა. შედეგად, სოციალური დახმარების დანიშვნის პროცედურა შეჩერდა და შეივსო „ოჯახის დეკლარაცია“, რომლის საფუძველზეც სარეიტინგო ქულამ შეადგინა 93 240 ერთეული, რომელიც ძალაში შევიდა 2017 წლის 22 ივნისს.
საკასაციო სასამართლო იზიარებს სააპელაციო სასამართლოს განმარტებას, რომ საარსებო შემწეობის მისაღებ ზღვრულ ქულას წარმოადგენს 65 000 ერთეული. ამდენად, სარეიტინგო ქულის ნორმატიულად გათვალისწინებულ ზღვარზე - 65 000-ზე მაღლა ასვლას შედეგად მოჰყვება საარსებო შემწეობის გაცემის შეწყვეტა. ამასთანავე, როდესაც საარსებო შემწეობის შეწყვეტა გამოწვეულია ოჯახის დემოგრაფიული მდგომარეობის ცვლილებით - ოჯახის რომელიმე წევრის გარდაცვალებიდან გამომდინარე სარეიტინგო ქულის შემცირებით, საარსებო შემწეობის გაცემა უნდა შეწყდეს პირის გარდაცვალების მომდევნო თვიდან. მოსარჩელის ოჯახის წევრი - ჟ. ბ-ა გარდაიცვალა 2017 წლის 4 აპრილს, ე.ი. ოჯახისთვის შემწეობის შეწყვეტა უნდა განხორციელებულიყო 2017 წლის მაისიდან. მიუხედავად ამისა, მოსარჩელის ოჯახისთვის საარსებო შემწეობის გაცემა შეწყვეტილია 2017 წლის თებერვლიდან მაშინ, როდესაც 2017 წლის თებერვლიდან 12 აპრილის ჩათვლით მოსარჩელის ოჯახი აკმაყოფილებდა საარსებო შემწეობის მიღებისთვის აუცილებელ წინაპირობებს - მინიჭებული ჰქონდა 55 040 სარეიტინგო ქულა. აღნიშნულიდან გამომდინარე, სასარჩელო მოთხოვნა 2017 წლის თებერვლის, მარტისა და აპრილის თვეების საარსებო შემწეობის ანაზღაურების თაობაზე საფუძვლიანია, შესაბამისად, გასაჩივრებული ადმინისტრაციულ-სამართლებრივი აქტები კანონს ეწინააღმდეგება, რადგან არ არსებობდა ს. ბ-ას მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის საფუძვლები.
ამდენად, საკასაციო სასამართლო მიუთითებს, რომ მოცემულ საქმეს არ გააჩნია არავითარი პრინციპული მნიშვნელობა სასამართლო პრაქტიკისათვის, ხოლო საკასაციო საჩივარს _ წარმატების პერსპექტივა.
ზემოთქმულიდან გამომდინარე, საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ არ არსებობს საკასაციო საჩივრის დასაშვებობის საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით რეგლამენტირებული არც ერთი საფუძველი, რის გამოც საკასაციო საჩივარი არ უნდა იქნეს დაშვებული განსახილველად.


ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს ადმინისტრაციული საპროცესო კოდექსის პირველი მუხლით, 34-ე მუხლის მე-3 ნაწილით და


დ ა ა დ გ ი ნ ა :

1. სსიპ სოციალური მომსახურების სააგენტოს საკასაციო საჩივარი მიჩნეულ იქნეს დაუშვებლად;
2. უცვლელად დარჩეს თბილისის სააპელაციო სასამართლოს ადმინისტრაციულ საქმეთა პალატის 2018 წლის 20 დეკემბრის განჩინება;
3. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება.


თავმჯდომარე მ. ვაჩაძე


მოსამართლეები: ნ. სხირტლაძე


ვ. როინიშვილი