ას-1444-1458-2011 23 დეკემბერი, 2011 წელი
ქ. თბილისი

სამოქალაქო საქმეთა პალატა
შემადგენლობა:
თეიმურაზ თოდრია (თავმჯდომარე, მომხსენებელი),
ვასილ როინიშვილი, მაია სულხანიშვილი


საქმის განხილვის ფორმა – ზეპირი მოსმენის გარეშე

კასატორები _ 1. ნ. ო-ი
2. იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ი
ვ. ს-ე
გ. ს-ე
მ. ზ-ი
თნ. გ-ე
თ. გგ-ი
ე. ზ-ა
ე. ი-ა
მ. ქ-ი
შპს «მ-ი»

გასაჩივრებული განჩინება – თბილისის სააპელაციო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა პალატის 2011 წლის 27 ივლისის გადაწყვეტილება

კასატორ ნ. ო-ის მოთხოვნა – გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება სარჩელზე გამოყენებული სარჩელის უზრუნველყოფის ძალაში დატოვების უარის თქმის ნაწილში

კასატორების: იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ი ვ. ს-ისა და სხვების მოთხოვნა _ გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმება სარჩელის დაკმაყოფილების ნაწილში


დავის საგანი – ამხანაგობის კრების ოქმების ბათილად აღიარება

ა ღ წ ე რ ი ლ ო ბ ი თ ი ნ ა წ ი ლ ი:

ნ. ო-მა სარჩელი აღძრა სასამართლოში მოპასუხეების: დ. ზ-ის, (ი.ბ.ა ,,მ 2005”-ის თავმჯდომარე), მ. ქ-ის, გ. ს-ის, ვ. ს-ის, მ. ზ-ის, თ. გგ-ის, ე. ი-ას, თნ. გ-ის, დ. ს-ის, ლ. ბ-ას, ე. ზ-ასა და შპს ,,მ-ის” მიმართ და მოითხოვა ინდივიდუალური ბინათმშენებლობის ამხანაგობა «მ 2005»-ის ¹2 და ¹9 (¹10) კრების ოქმების ბათილად ცნობა, მრავალბინიანი საცხოვრებელი სახლის, მდებარე _ ქ. თბილისი, გ-ის მე-2 ჩიხი¹3, თ-ს ქუჩა¹20გ, I სართული, ბინა¹1, ფართით -56 კვ.მ საცხოვრებელი ფართი _ 39,3 კვ.მ, საზაფხულო ფართი 16,7 კვ.მ უფლების წინასწარი რეგისტრაცია საჯარო რეესტრში და ექსპლუატაციაში მიღებისთანავე აღნიშნული ფართის საკუთრებაში გადაცემა.
მოპასუხეებმა სარჩელი არ ცნეს იმ საფუძვლით, რომ მოსარჩელეს არ განუხორციელებია ამხანაგობაში შესატანი და, ამასთან, ამხანაგობამ მას შეუწყვიტა იურიდიული მომსახურების შესახებ რწმუნებულება.
თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2010 წლის 28 ივლისის გადაწყვეტილებით ნ. ო-ის სარჩელი არ დაკმაყოფილდა.
საქალაქო სასამართლოს დასახელებული გადაწყვეტილება სააპელაციო წესით გაასაჩივრა ნ. ო-მა, მოითხოვა მისი გაუქმება კრების ოქმის ბათილად აღიარების მოთხოვნის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმის ნაწილში და აღნიშნულ ნაწილში ახალი გადაწყვეტილების მიღებით სარჩელის დაკმაყოფილება.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა პალატის 2011 წლის 27 ივლისის გადაწყვეტილებით ნ. ო-ის სააპელაციო საჩივარი ნაწილობრივ დაკმაყოფილდა, თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის 2010 წლის 28 ივლისის გადაწყვეტილების შეცვლით მიღებულ იქნა ახალი გადაწყვეტილება, ნ. ო-ის სარჩელი ნაწილობრივ დაკმაყოფილდა, ბათილად იქნა აღიარებული ბინათმშენებლობის ამხანაგობა ,,მ 2005”-ის წევრთა კრების 2007 წლის 20 მაისის ¹2 და 2009 წლის 19 მაისის ¹9 (10) ოქმები ამხანაგობის წევრობიდან ნ. ო-ის გასვლის (გასვლის აღიარების) ნაწილში.
სააპელაციო პალატამ დადგენილად მიიჩნია შემდეგი ფაქტობრივი გარემოებები:
2005 წლის 21 მარტის ხელშეკრულებით (ნოტარიუსი ნ. გინტური რეესტრი ¹1-3284) დაფუძნდა ინდივიდუალური ბინათმშენებლობის ამხანაგობა ,,მ 2005”, რომლის დამფუძნებლები იყვნენ დ. ზ-ი, მ. ზ-ი, მარინე თუმანიშვილი, ვ. ს-ე(მესაკუთრეები), გ. ს-ე (წევრი).
ამხანაგობის მიზანი იყო მრავალბინიანი საცხოვრებელი სახლის აშენება მისამართზე-თბილისი, გ-ის მე-2 ჩიხი, ¹3. მესაკუთრე დამფუძნებელი წევრების შენატანი იყო ხსენებულ მისამართზე მდებარე უძრავი ქონება, ხოლო გ. ს-ის შენატანი იყო მშენებლობის ორგანიზება-განხორციელებასთან დაკავშირებული ვალდებულების შესრულება.
იბა ,,მ 2005” ის 21.04.2007 წლის ¹1 კრების ოქმით მოსარჩელე ნ. ო-ი გაწევრიანდა ამხანაგობაში, რომელსაც შესატანის სახით დაევალა: 1) ამხანაგობა ,,მ 2005”-ის იურიდიულ-სამართლებრივი საქმიანობის წარმოება და ამხანაგობის ინტერესების დაცვა და ასევე, 2) სახლის პირველი სართულის აშენებისათვის საჭირო ხარჯებითა და მასალებით უზრუნველყოფა.(ს.ფ.27). მოსარჩელე ნ. ო-ი ამხანაგობაში გაწევრიანდა ზეპირი განცხადების საფუძველზე.
ამხანაგობის ამავე კრების ოქმით დაკამაყოფილდა მ. ზ-ის და ნ. ო-ის თხოვნა და გ-ის ქუჩა მე-2 ჩიხი ¹3-ის მხრიდან პირველ სართულზე მშენებარე 131 კვ.მ. ფართი გაიყო ორ ნაწილად. დადგინდა ამხანაგობის წევრთა შორის საერთო წილობრივ საკუთრებაში არსებული უძრავი ქონების განაწილების სქემა, რომლითაც მოსარჩელეზე განაწილდა გ-ის მე-2 ჩიხი, ¹3-ის მხრიდან პირველ სართულზე მდებარე ბინა ¹1 საერტო ფართით 56 კვ.მ.(საცხოვრებელი 39.3 კვ.მ., საზაფხულო-16.7 კვ.მ.) (ს.ფ 32-33);
ამხანაგობის 21.04.2007 წლის კრების გდაწყვეტილებით ამხანაგობის თავმჯდომარედ აირჩიეს დ. ზ-ი.(ს.ფ. 199);
2007 წლის 27 აპრილს ამხანაგობამ განცხადებით მიმართა საჯარო რეესტრს უძრავ ნივთზე მდებარე თბილისი, გ-ის მე-2 ჩიხი ¹3/თ-ს ქუჩა ¹20გ, საკუთღების უფლების რეგისტრაციის შEსახებ, რაც დაკმაყოფლდა 2007 წლის 12 ივნისის გადაწყვეტილებით. უფლების დამადასტურებელ დოკუმენტად საჯარო რეესტრის ამონაწერში მითითებულია ამხანაგობის დაფუძნების შესახებ ხელშეკრულება.(ს.ფ. 35-39);
2007 წლის 27 ივნისის სანოტარო წესით დამოწმებული მინდობილობით დ. ზ-მა მოსარჩელე ნ. ო-ს მიანიჭა ამხანაგობის წარმომადგენლობის უფლებამისილება (ს.ფ. 183);
ამხანაგობის 2009 წლის 12 მაისის გადაწყვეტილებით (ოქმი ¹8) მოსარჩელე ნ. ო-ს შეუწყდა ამხანაგობის წარმომადგენლობის უფლებამოსილება (ს.ფ. 177-182);
ამავე დღეს ამხანაგობის თავმჯდომარემ დ. ზ-მა სანოტარო წესით გააუქმა ნ. ო-ის სახელზე 2007 წლის 27 ივნისს გაცემული რწმუნებულება (ს.ფ. 183,41);
ამხანაგობის 21.04.2007 წლის გადაწყვეტილებით (ოქმი¹1) სასამართლომ დადგენილად ჩათვალა, რომ სადავო ფართზე უფლების მოსაპოვებლად მოსარჩელეს უნდა განეხორციელებინა ორი სახის შენატანი:
1) ამხანაგობა ,,მ 2005”-ის იურიდიულ-სამართლებრივი საქმიანობის წარმოება და ამხანაგობოს ინტერესების დაცვა და
2) სახლის პირველი სართულის აშენებისათვის საჭირო ხარჯებითა და მასალებით უზრუნველყოფა.
საადვოკატო მომსახურების სახით შესატანთან დაკავშირებით, სააპელაციო პალატამ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ დადგენილი გარემოება იმის თაობაზე, რომ ნ. ო-ი გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ახორციელებდა აღნიშნული სახით ამხანაგობაში შესატანის შეტანას, ანუ სხვადასხვა ორგანიზაცია-დაწესებულებებში წარმოადგენდა ამხანაგობას, მაგრამ ამხანაგობის გადაწყვეტილების საფუძველზე, ამხანაგობის თავმჯდომარე დ. ზ-მა 12.05.2009 წელს გააუქმა მოსარჩელისათვის მიცემული რწუნებულება, რის შემდგომ ნ. ო-ს აღარ გააჩნდა ამ სახით შესატანის შეტანის შესაძლებლობა.
აპელანტის (მოსარჩელე) მიერ მეორე სახის შესატანის – პირველი სართულის აშენებისათვის საჭირო ხარჯებითა და მასალებით უზრუნველყოფა - განხორციელების დამადასტურებელი მტკიცებულებები საქმის მასალებში წარმოდგენილი არ არის, შესაბამისად, პალატამ დადგენილად მიიჩნია, რომ ამხანაგობაში შენატანი მოსარჩელეს სრულად არ განუხორციელებია.
იმ დადგენილი გარემოების გათვალისწინებით, რომ მოსარჩელე ნ. ო-ი, უარყოფს ამხანაგობიდან გასვლის შესახებ ამხანაგობისათვის ზეპირი განცხადებით მიმართვას, ხოლო აღნიშნულზე მოსარჩელის წერილობითი განცხადების არსებობა საქმის მასალებით არ დასტურდება, შესაბამისად, პალატამ აღნიშნა, რომ დადასტურდა ამხანაგობიდან მოსარჩელის ნებაყოფლობითი გასვლის ფაქტობრივი გარემოება.
ამხანაგობის ჟურნალით სასამართლომ დადგენილად მიიჩნია, რომ 2009 წლის 19 მაისს შედგა ამხანაგობის ორი კრება, რომლის ოქმები დაინომრა შეცდომით. კერძოდ ¹9 ოქმი არის ¹10, ხოლო ¹10 ოქმი არის ¹9.(ს.ფ.359). შესაბამისად, მოსარჩელის მიერ გასაჩივრებული ოქმი არის ¹10.
პალატამ აღნიშნა, რომ ამხანაგობის მხრიდან მოსარჩელესთან შესატანის განუხორციელებლობის გამო ხელშეკრულების შეწყვეტის ფაქტი საქმის მასალებით არ დასტურდება.
ფაქტობრივი გარემოება იმის თაობაზე, რომ ამხანაგობა ახორციელებდა ნ.ო-ის იურიდიული (საადვოკატო) მომსახურების ანაზღაურებას, საქმის მასალებით არ დასტურდება.
სააპელაციო პალატამ დადგენილ ფაქტობრივ გარემოებებთან დაკავშირებით არ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს მიერ გაკეთებული სამართლებრივი შეფასებები და დასკვნები, კერძოდ, სააპელაციო პალატამ მიუთითა სამოქალაქო კოდექსის 930-ე, 938-ე, 50-ე, 54-ე მუხლებზე და აღნიშნა, რომ ამხანაგობა «მ 2005”-ის დაფუძნების შესახებ ხელშეკრულების მე-8 მუხლის შესაბამისად, თითოეულ დამფუძნებელს უფლება აქვს გავიდეს ამხანაგობიდან.
განსახილველ შემთხვევაში, იმ დადგენილი გარემოების გათვალისიწნებით, რომ ინდ.ბინათმშენებლობის ამხანაგობა ,,მ 2005 “ ის სადავო კრების ოქმებით ნ. ო-ის (მოსარჩელე) ამხანაგობის წევრობიდან გასვლის საფუძველს წარმოადგენდა პირადი განცხადება (ტ.1 ს.ფ.52, 55). ასევე, ნ. ო-ის მიერ ამხანაგობის მიმართ წევრობიდან გასვლის თაობაზე განცხადებით მიმართვის დამადასტურებელი დოკუმენტი საქმის მასალებში არ მოიპოვებოდა, შესაბამისად, სააპელაციო პალატამ აღნიშნა, რომ საქმის მსალებით არ დგინდებოდა ნ. ო-ის ნება ამხანაგობის წევრობიდან გასვლის თაობაზე, რაც სადავო საოქმო გადაწყვეტილებების ბათილად აღიარების სამართლებრივ საფუძველს წარმოადგენდა.
სააპელაციო პალატამ არ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს შეფასება მოსარჩელესთან ამხანაგობის მიერ ხელშეკრულების შეწყვეტის თაობაზე (გასაჩივრებული გადაწყვეტილების 3.2.2. პუნქტის მეხუთე აბზაცი) მოსარჩელის მიერ მისთვის დაწესებული შენატანის განუხორციელებლობის მოტივით და მიიჩნია, რომ აღნიშნული შეფასება არ გამომდინარეობდა საქმის მასალებით დადგენილი ფაქტობრივი გარემოებებიდან.
სააპელაციო პალატამ არ გაიზიარა პირველი ინსტანციის სასამართლოს დასკვნა ოქმების ბათილობის მოთხოვნების მიმართ მოსარჩელის ნამდვილი იურიდიული ინტერესის არარსებობის თაობაზე შესატანის განუხორციელებლობის გამო სადავო ფართზე უფლების არარსებობის გამო (გასაჩივრებული გადაწყვეტილების 3.2.2 პუნქტის მეოთხე აბზაცი) და ყურადღება გაამახვილა ინდივიდუალური ბინათმშენებლობის ამხანაგობა ,,მ 2005” ის დაფუძნების შესახებ ხელშეკრულების მე-9 მუხლის პირველ ნაწილზე, რომლის შესაბამისადაც, ამხანაგობა შექმნილია საცხოვრებელი სახლის აშენების ვადით და იგი არსებობას წყვეტს საცხოვრებელი სახლის საჯარო რეესტრში რეგისტრაციისა და საცხოვრებელი სახლის ექსპლუატაციაში მიღების მომენტიდან. ამასთან, პალატამ აღნიშნა, რომ საქმის მასალებით უდავოდ დგინდებოდა, რომ მოსარჩელის მიერ ამხანაგობაში შესატანის შეტანის რაიმე ვადა ამხანაგობის მიერ განსაზღვრული და დადგენილი არ ყოფილა. აქედან გამომდინარე, პალატამ მიიჩნია, რომ მოსარჩელეს საქმის განხილვის მომენტისათვის შესატანის სრულად განუხორციელებლობის შესახებ სასამართლოს მიერ დადგენილი ფაქტობრივი გარემოება არ უზღუდავდა შესატანის შეტანის განხორციელების შესაძლებლობას სადავო ოქმების ბათილად აღიარების შემთხვევაში, იმის გათვალისწინებით, რომ ამხანაგობის მიერ მიზნის მიღწევის გამო ამხანაგობის საქმიანობის შეწყვეტის გარემოება საქმის მასალებით არ დგინდება.
პირველი ინსტანციის სასამრთლოს მსჯელობა მოსარჩელის მიერ შესატანის სრულად განუხორციელებლობის გამო ფართზე მოსარჩელის უფლების არარსებობისა და, აქედან გამომდინარე, გასაჩივრებული ოქმების ბათილობის ნადვილი იურიდიული ინტერესის არარსებობის თაობაზე, სააპელაციო სასამართლომ დაუსაბუთებელად მიიჩნია და აღნიშნა, რომ მოცემულ შემთხვევაში სარჩელის ძირითად მოთხოვნას სწორედ ამხანაგობის წევრობიდან მოსარჩელის გასვლის თაობაზე მიღებული საოქმო გადაწყვეტილებების ბათილად აღიარება წარმოადგენდა, რასაც მოსარჩელე გასაჩივრებული ოქმების ბათილობიდან გამომდინარე, წევრად აღდგენისა და შესატანის განხორციელების შესახებ წევრის ვალდებულების რეალიზაციის შესაძლებლობას უკავშირებდა, აღნიშნული კი, წარმოადგენდა აღძრული სარჩელის ნამდვილ იურიდიულ ინტერესს.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, სააპელაციო პალატამ მიიჩნია, რომ სააპელაციო საჩივარი დასაბუთებული იყო და დაკმაყოფილებას ექვემდებარებოდა.
სააპელაციო პალატამ მიიჩნია, რომ სააპელაციო საჩივარი თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქაკლაქო საქმეთა კოლეგიის 2010 წლის 11 ივნისისა და 2010 წლის 10 აგვისტოს საოქმო განჩინებების გაუქმების მოთხოვნის ნაწილში დაუსაბუთებელი იყო და არ არსებობდა აღნიშნული განჩინებების გაუქმების პროცესუალურ-სამართლებრივი საფუძვლები.
გარდა ამისა, სააპელაციო პალატამ მიუთითა, რომ არ არსებობდა გასაჩივრებული გადაწყვეტილების გაუქმების საფუძველი სარჩელის უზრუნველყოფის ღონისძიების გაუქმების ნაწილში (გასაჩივრებული გადაწყვეტილების სარეზოლუციო ნაწილის მე-2 პუნქტი) სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 1991 მუხლის საფუძვლით, ვინაიდან სარჩელის უზრუნველყოფის ღონსიძიება გამოყენებული არ ყოფილა სააპელაციო სასამართლოს მიერ დაკმაყოფილებული სარჩელის აღიარებითი მოთხოვნების უზრუნველსაყოფად, ამდენად, პალატის განმარტებით, არ არსებობდა უზრუნველყოფის ღონისძიების შენარჩუნების პროცესუალური საფუძველი.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა პალატის დასახელებული გადაწყვეტილება თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოელგიის 2010 წლის 3 მაისის განჩინებით გამოყენებული სარჩელის უზრუნველყოფის ძალაში დატოვების შესახებ უარის თქმის ნაწილში საკასაციო წესით გაასაჩივრა ნ. ო-მა და მოითხოვა მისი გაუქმება იმ საფუძვლით, რომ მოთხოვნა უკავშირდებოდა საქმეზე მიღებული საბოლოო გადაწყვეტილების რეალური აღსრულების შესაძლებლობას, ვინაიდან აპირებს საქმეზე საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებისა და ამ გადაწყვეტილების კანონიერ ძალაში შესვლის შემდეგ, მოითხოვოს ახლად აღმოჩენილ გარემოებათა გამო სარჩელის დაუკმაყოფილებლ ნაწილში გადაწყვეტილების გაუქმება და უძრავი ქონების საკუთრების უფლებით გადაცემის შესახებ მოთხოვნის დაკმაყოფილება. და, თუ გამოყენებული სარჩელის უზრუნველყოფა გაუქმდება, მოპასუხე გაასხვისებს უძრავ ნივთს, რითაც დაირღვევა მისი უფლებები.
თბილისის სააპელაციო სასამართლოს დასახელებული გადაწყვეტილება სარჩელის დაკმაყოფილების ნაწილში საკასაციო წესით გაასაჩივრეს იბა «მ-2005»-ის თავმჯდომარე დ. ზ-მა, ვ. ს-ემ, გ. ს-ემ, მ. ზ-მა, თნ. გ-ემ, თ. გგ-მა, ე. ზ-ამ, ე. ი-ამ, მ. ქ-მა და შპს «მ-მა», მოითხოვეს მისი გაუქმება და ახალი გადაწყვეტილების მიღებით მითითებულ ნაწილში სარჩელის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმა იმ საფუძვლით, რომ ფაქტობრივ გარემოებასთან დაკავშირებით, სასამართლომ არასწორად დაადგინა ფაქტი მასზე, რომ ნ. ო-ი ზეპირი განცხადების საფუძველზე გაწევრიანდა ამხანაგობაში და ასევე ზეპირი განცხადების საფუძველზე გავიდა.
კასატორთა მოსაზრებით, გადაწყვეტილება იურიდიულად არასაკმარისადაა დასაბუთებული, ვინაიდან სამართლებრივი შეფასება ეყრდნობა ფაქტობრივ გარემოებებს მასზე, რომ აპელანტის იურიდიულ ინტერესს წარმოადგენდა არა ფართზე უფლების მოპოვება, არამედ შესატანის შეტანის უფლების მოპოვება.
საქართველოს უზენაესი სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა პალატის 2011 წლის 2 ნოემბრის განჩინებით ნ. ო-ის საკასაციო საჩივარი, ხოლო 2011 წლის 15 ნოემბრის განჩინებით იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ის, ვ. ს-ის, გ. ს-ის, მ. ზ-ის, თნ. გ-ის, თ. გგ-ის, ე. ზ-ას, ე. ი-ას, მ. ქ-ისა და შპს «მ-ის» საკასაციო საჩივარი მიღებულ იქნა წარმოებაში სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე მუხლის მიხედვით დასაშვებობის შესამოწმებლად.


ს ა მ ო ტ ი ვ ა ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლო საქმის შესწავლის, საკასაციო საჩივრის დასაშვებობის შემოწმების შედეგად მიიჩნევს, რომ ნ. ო-ის, ასევე, იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ის, ვ. ს-ის, გ. ს-ის, მ. ზ-ის, თნ. გ-ის, თ. გგ-ის, ე. ზ-ას, ე. ი-ას, მ. ქ-ისა და შპს «მ-ის» საკასაციო საჩივრები არ აკმაყოფილებს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე მუხლის მოთხოვნებს, რის გამოც მიჩნეულ უნდა იქნეს დაუშვებლად, შემდეგ გარემოებათა გამო:
სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე მუხლის მეხუთე ნაწილის შესაბამისად, საკასაციო საჩივარი ქონებრივ და სხვა არაქონებრივ დავებში დასაშვებია, თუ: ა) საქმე მნიშვნელოვანია სამართლის განვითარებისა და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბებისათვის; ბ) სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება განსხვავდება ამ კატეგორიის საქმეებზე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან; გ) სააპელაციო სასამართლოს მიერ საქმე განხილულია მნიშვნელოვანი საპროცესო დარღვევით, რომელსაც შეეძლო არსებითად ემოქმედა საქმის განხილვის შედეგზე; დ) გასაჩივრებულია სააპელაციო სასამართლოს მეორე დაუსწრებელი გადაწყვეტილება ან განჩინება დაუსწრებელი გადაწყვეტილების უცვლელად დატოვების თაობაზე. ზემოაღნიშნული ნორმები განსაზღვრავს იმ მოთხოვნებს, რომელთაც საკასაციო საჩივარი უნდა შეიცავდეს და ეფუძნებოდეს.
საკასაციო სასამართლო მიიჩნევს, რომ წარმოდგენილი საკასაციო საჩივარები არ არის დასაშვები სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე მუხლით გათვალისწინებული არცერთი ზემომითითებული საფუძვლით.
სააპელაციო სასამართლოს მიერ საქმე არ არის განხილული მნიშვნელოვანი საპროცესო დარღვევებით, ვერც კასატორები მიუთითებენ რაიმე ისეთ საპროცესო დარღვევაზე, რომელსაც შეეძლო არსებითად ემოქმედა საქმის განხილვის შედეგზე, რის გამოც საკასაციო საჩივარს არა აქვს წარმატების პერსპექტივა.
საკასაციო საჩივრები არ არის დასაშვები არც სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილების საკასაციო სასამართლოს სტაბილური პრაქტიკისაგან განსხვავების არსებობის საფუძვლით. სააპელაციო სასამართლოს გასაჩივრებული განჩინება არ განსხვავდება საქართველოს უზენაესი სასამართლოს მანამდე არსებული პრაქტიკისაგან.
ამასთან, საკასაციო საჩივრების განხილვისა და საკასაციო სასამართლოს ახალი გადაწყვეტილების მიღების საჭიროება არ არსებობს არც სამართლის განვითარებისა და ერთგვაროვანი სასამართლო პრაქტიკის ჩამოყალიბების აუცილებლობის თვალსაზრისით.
ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე მუხლის საფუძველზე, საკასაციო სასამართლო არ არის უფლებამოსილი დაუშვას ნ. ო-ის, ასევე, იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ის, ვ. ს-ის, გ. ს-ის, მ. ზ-ის, თნ. გ-ის, თ. გგ-ის, ე. ზ-ას, ე. ი-ას, მ. ქ-ისა და შპს «მ-ის» საკასაციო საჩივრები საკასაციო საჩივრები, რის გამოც საკასაციო საჩივრებს უარი უნდა ეთქვას განხილვაზე.
სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 401-ე მუხლის მე-4 ნაწილის თანახმად, თუ საკასაციო საჩივარი დაუშვებლად იქნება მიჩნეული, პირს დაუბრუნდება მის მიერ გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის 70%. მოცემულ შემთხვევაში, ვინაიდან საკასაციო საჩივარი დაუშვებლად იქნა მიჩნეული, კასატორებს უნდა დაუბრუნდეთ საკასაციო საჩივრებზე გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის (300-300 ლარი) 70% _ 210-210 ლარი.

ს ა რ ე ზ ო ლ უ ც ი ო ნ ა წ ი ლ ი :

საკასაციო სასამართლომ იხელმძღვანელა საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 391-ე, 401-ე მუხლებით და

დ ა ა დ გ ი ნ ა :

1. ნ. ო-ის, საკასაციო საჩივარი, როგორც დაუშვებელი, დარჩეს განუხილველად;
2. იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ის, ვ. ს-ის, გ. ს-ის, მ. ზ-ის, თნ. გ-ის, თ. გგ-ის, ე. ზ-ას, ე. ი-ას, მ. ქ-ისა და შპს «მ-ის» საკასაციო საჩივარი, როგორც დაუშვებელი, დარჩეს განუხილველად;
3. კასატორ ნ. ო-ს დაუბრუნდეს გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის (300 ლარი) 70% _ 210 ლარი.
4. კასატორებს: იბა «მ -2005-ის თავმჯდომარე დ. ზ-ს, ვ. ს-ეს, გ. ს-ეს, მ. ზ-ს, თნ. გ-ეს, თ. გგ-ს, ე. ზ-ას, ე. ი-ას, მ. ქ-სა და შპს «მ-ს» დაუბრუნდეთ გადახდილი სახელმწიფო ბაჟის (300 ლარი) 70% _ 210 ლარი.
5. საკასაციო სასამართლოს განჩინება საბოლოოა და არ გასაჩივრდება.